 | Tαχύρρυθμο πρόγραμμα κατασκευής νέων καταστημάτων κράτησης ανακοινώνει η κυβέρνηση. Αυτό αναφέρει σε έγγραφο του, που διαβιβάστηκε στη Βουλή, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χάρης Καστανίδης. Για την υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος, έχει ήδη συσταθεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή, για την αναμόρφωση των διατάξεων του Σωφρονιστικού Κώδικα. Επίσης ήδη, έχει σχεδιαστεί και ήδη υλοποιείται ένα “ταχύρρυθμο πρόγραμμα κατασκευής τριών νέων Καταστημάτων Κράτησης συνολικής χωρητικότητας 2.500 κρατουμένων, στη Νιγρίτα Σερρών (που άρχισε ήδη να λειτουργεί), στα Χανιά και στη Δράμα (αναμένεται να λειτουργήσουν εντός του 2011). Ταυτόχρονα, γίνονται κατασκευαστικές παρεμβάσεις σε ήδη λειτουργούντα Καταστήματα Κράτησης προς δημιουργία πρόσθετων χώρων κοιτωνισμού”. ΤΗΝ ίδια ώρα το Υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει κλείσιμο σχολείων ανά την επικράτεια με τη δικαιολογία των…συγχωνεύσεων. Όπως λένε δηλαδή: «όταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή»… |  |
Την περίπτωση των ΗΠΑ δεν την αναφέραμε τυχαία: Το κλείσιμο σχολείων, και το έμμεσο πέταγμα εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας όντως οδηγεί σε περισσότερα άτομα στη φυλακή:
Το σχολείο έχει "διπλό" ρόλο: Καταρχήν, έχει τον προφανή ρόλο να δώσει στους μαθητές τις απαραίτητες δεξιότητες ώστε να γίνουν αύριο αποδοτικοί εργάτες προς εκμετάλλευση, αλλά και -κάποιοι εξ αυτών- μάνατζερ, βιομήχανοι, κτλ.
Κατά δεύτερον, εκτός από τις "προφανείς" γνώσεις που δίνει το σχολείο (πχ γραφή, ανάγνωση, μαθηματικά, πιο εξιδεικευμένα μαθήματα αργότερα, κτλ), εκπαιδεύει τους μαθητές από μικρούς στο να διαβάζουν συγκεκριμένη ύλη (ειδικά σε νευραλγικά μαθήματα, όπως η ιστορία), λογοκρίνοντας τα υπόλοιπα, ή εμποδίζοντας τα (πχ δείτε την "έλλειψη προσωπικού που να έχει κοινωνικότητα" που καταγγέλλουν οι εταιρείες, μιας και το σχολείο δεν καλλιεργεί τέτοιου είδους συμπεριφορές), να έχουν συγκεκριμένο ωρολόγιο πρόγραμμα και φόρτο εργασίας ώστε να συνηθίζουν στις συνθήκες εργασίας που τους περιμένουν, να υπακούουν χωρίς ιδιαίτερη κριτική σκέψη στου ανωτέρους, κτλ, κτλ, κτλ. Με λίγα λόγια, τους μαθαίνει να υπακούουν στους γραπτούς και άγραφους νόμους της κοινωνίας, το "νόμο της ζούγκλας", τη θρασυδειλία (πλήρη υποταγή στους ανώτερους, χτύπημα των πιο αδύναμων).
Έτσι, τα άτομα που πάνε στο σχολείο είναι γενικώς πιο εύκολο να προσαρμοστούν στη κοινωνία - και σε συνδυασμό με τα "τυπικά" εφόδια που παίρνουν εκεί μπορούν πιο εύκολα να βρουν δουλειά, και να βγάλουν τα "προς το ζην" με "νόμιμο" τρόπο.
Τι γίνεται όμως αν το κεφάλαιο δεν χρειάζεται όλους αυτούς τους εργάτες που υπάρχουν; Και γιατί να εκπαιδεύσει τους νέους σε σχολεία, όταν οι περισσότεροι απ' αυτούς δε θα του χρησιμεύουν; Δε θα ήταν καλύτερα για το κεφάλαιο να κλείσει τα σχολεία, παρέχοντας "λιγότερη εκπαίδευση" (ποιοτικά και ποσοτικά), εξοικονομώντας έτσι χρήματα για να τα δώσει πχ στις τράπεζες;
Άλλωστε, ναι μεν χρειάζεται εργάτες, αλλά έχει άφθονους στην Κίνα, που είναι πολύ πιο "ανταγωνιστικοί" (κάνουν τα ίδια σχεδόν πράγματα, αλλά για πολύ λιγότερα χρήματα ως μισθό).
Άρα, πολλοί εργάτες μένουν με τα πτυχία στο χέρι, και η έλλειψη δουλειάς φέρνει πείνα, και η πείνα ενεργοποιεί το ένστικτο αυτοσυντήρησης, ακυρώνοντας την προηγούμενη εκπαίδευση του εργάτη που τον "συμμόρφωνε" εντός "νόμιμων" συμπεριφορών. Ο άνθρωπος πρέπει να φάει, αλλιώς πεθαίνει. Ως εκ τούτου, κάποιοι θα στραφούν προς το (μικρο)έγκλημα προκειμένου να τραφούν -> αύξηση εγκληματικότητας. Κάποιοι απλά δε θα μπορούν να εξοφλήσουν τα "νόμιμα" χρεή τους. Επίσης, κάποιοι θα στραφούν προς την πολιτική δράση (οργανωμένη ή μη), ώστε να βελτιώσουν τη θέση τους, υποστηρίζοντας τις εκάστοτε πολιτικές δυνάμεις που έχουν στόχο την ανατροπή-αντικατάσταση του συστήματος με ένα άλλο. Αυτό επίσης θα οδηγήσει πολλούς στη φυλακή, ως πολιτικούς κρατούμενους, ειδικά όσους επιλέγουν αριστερίστικες (υπερεπαναστατικές) λογικές (α λα 17 Νοέμβρη), ενώ σαφώς το κράτος θα προσπαθήσει να λογοκρίνει/περιθωριοποιήσει απόψεις που σκοπό έχουν την ανατροπή του, και αν δει ότι δεν τα καταφέρνει, θα αρχίσει να στέλνει κόσμο "στη Μακρόνησο".
Στην Αμερική πάντως, 1 στους 32 έχει καταδικαστεί για κάποια παράβαση του νόμου τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του, η εγκληματικότητα αυξάνεται διαρκώς (κάτι που θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια, καθώς διαρκώς η φτώχεια εξαπλώνεται, ήδη πάνω από 44.000.00 Αμερικάνοι ζουν με κουπόνια σίτισης), οι φυλακές είναι γεμάτες, και χτίζουν διαρκώς νέες, τις οποίες μάλιστα τις χτίζουν ιδιωτικές εταιρείες, που θησαυρίζουν χάρη στην παραβατικότητα των υπόλοιπων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου