Απόδραση με σεντόνι από τον Κορυδαλλό

Δύο αλλοδαποί έκοψαν τα κάγκελα από το ψυχιατρείο των φυλακών και... βγήκαν

Αναδημοσίευση από: www.tovima.gr

Αστυνομικοί έξω από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού (φωτογραφία αρχείου)

Αθήνα

Μέσα από το ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού κατάφεραν να αποδράσουν τα ξημερώματα δύο αλλοδαποί, 34 και 28 ετών. Οι δραπέτες είναι υπόδικοι για υποθέσεις ναρκωτικών ενώ ο 28χρονος εκτίει και 8μηνη ποινή φυλάκισης για υπεξαίρεση.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την ΕΛ.ΑΣ. λίγο μετά τις 02.30 οι δύο κρατούμενοι, Αλβανοί υπήκοοι, χωρίς κανείς να τους αντιληφθεί έκοψαν τα κάγκελα παραθύρου και κατάφεραν να κατέβουν χρησιμοποιώντας ένα σεντόνι. Στη συνέχεια πέρασαν την περίφραξη και τράπηκαν σε φυγή.

Μόλις έγινε αντιληπτή η απόδραση ξεκίνησε έρευνα στην ευρύτερη περιοχή για τον εντοπισμό και τη σύλληψή τους, χωρίς αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.

Με εντολή του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Χάρη Καστανίδη τέθηκαν σε διαθεσιμότητα ο υπαρχιφύλακας και δύο εξωτερικοί φρουροί του ψυχιατρείου. Παράλληλα, διετάχθη και πειθαρχική προκαταρκτική εξέταση την οποία θα διενεργήσει ο αρμόδιος εισαγγελέας. Στο πλαίσιο της έρευνα θα διαπιστωθεί ο τρόπος με τον όποιο πέρασαν την εξωτερική περίφραξη χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους σκοπούς.

Αθήνα

Μέσα από το ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού κατάφεραν να αποδράσουν τα ξημερώματα δύο αλλοδαποί, 34 και 28 ετών. Οι δραπέτες είναι υπόδικοι για υποθέσεις ναρκωτικών ενώ ο 28χρονος εκτίει και 8μηνη ποινή φυλάκισης για υπεξαίρεση.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την ΕΛ.ΑΣ. λίγο μετά τις 02.30 οι δύο κρατούμενοι, Αλβανοί υπήκοοι, χωρίς κανείς να τους αντιληφθεί έκοψαν τα κάγκελα παραθύρου και κατάφεραν να κατέβουν χρησιμοποιώντας ένα σεντόνι. Στη συνέχεια πέρασαν την περίφραξη και τράπηκαν σε φυγή.

Μόλις έγινε αντιληπτή η απόδραση ξεκίνησε έρευνα στην ευρύτερη περιοχή για τον εντοπισμό και τη σύλληψή τους, χωρίς αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.

Με εντολή του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Χάρη Καστανίδη τέθηκαν σε διαθεσιμότητα ο υπαρχιφύλακας και δύο εξωτερικοί φρουροί του ψυχιατρείου. Παράλληλα, διετάχθη και πειθαρχική προκαταρκτική εξέταση την οποία θα διενεργήσει ο αρμόδιος εισαγγελέας. Στο πλαίσιο της έρευνα θα διαπιστωθεί ο τρόπος με τον όποιο πέρασαν την εξωτερική περίφραξη χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους σκοπούς.

Η ΑΣΤΕΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΗΣ CPT

Η Ευρωπαϊκή Επιτρoπή για τηv Πρόληψη τωv Βασαvιστηρίω 
και της Απάvθρωπης ή Ταπειvωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας (CPT) επιμένει με ιδιαίτερα αυστηρό τόνο στην κριτική που έχει διατυπωθεί επανειλημμένα εις βάρος της χώρας μας για τις συνθήκες κράτησης των παράνομων μεταναστών. Κριτική, η οποία σε ένα βαθμό έχει υιοθετηθεί από την κυβέρνηση και έχουν αναληφθεί σχετικές πρωτοβουλίες.

Ωστόσο, η Επιτροπή CPT αρνήθηκε να λάβει υπόψη της την έντονη μεταναστευτική πίεση που δέχεται η Ελλάδα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του οργανισμού FRONTEX το 90% των παρανόμως εισερχομένων σε χώρες της Ε.Ε., εισέρχεται μέσω της Ελλάδας και των Ε/Τ συνόρων. Η CPT αρνείται επίσης να αναγνωρίσει τη μεγάλη προσπάθεια της χώρας μας για την αντιμετώπιση του ακανθώδους προβλήματος της παράνομης μετανάστευσης. Μια προσπάθεια που αναγνωρίζεται τόσο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όσο και τον πρώην Επίτροπο Manfred NOWAK, διευθυντή του προγράμματος «Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Ευρώπη».

Όταν αντιμετωπίζονται παράνομες μεταναστευτικές ροές ύψους 200-300 ατόμων καθημερινά, η στοιχειώδης υποχρέωση ταυτοποίησης, καταγραφής και ιατρικής εξέτασης των ατόμων αυτών, διαρκεί τουλάχιστον μία εβδομάδα. Τούτο σημαίνει ότι σε περίοδο μίας εβδομάδας οι Ελληνικές Υπηρεσίες καλούνται να διαχειριστούν περί τα 2.000 άτομα, γεγονός που από μόνο του αντικατοπτρίζει το βάρος που καλούνται οι υπηρεσίες να φέρουν εις πέρας.

Η χώρα μας παραμένει σταθερή στην υλοποίηση των μέτρων που έχει εξαγγείλει, τα οποία έχουν εγκριθεί από την Ε.Ε. και ανάγονται στην ίδρυση νέας υπηρεσίας ασύλου , στην εγκαθίδρυση Κέντρων Πρώτης Υποδοχής, στην εφαρμογή ενός ορθολογικού συστήματος διεθνούς προστασίας. Πρωτίστως δε, και κατά προτεραιότητα, στην διασφάλιση συνθηκών υποδοχής και παραμονής, με ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Σ’ αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση εργάζεται με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα.

Υπενθυμίζουμε σχετικά ότι μόλις πρόσφατα (Π.Δ. 114/22-11-2010 και Ν.3907/ 26-01-2011) τέθηκε σε εφαρμογή το νέο νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο, αφενός μεν αντιμετωπίζονται τα αιτήματα χορήγησης ασύλου σε α΄ και β΄ βαθμό, καθώς και η εκκαθάριση των εκκρεμουσών υποθέσεων backlog 45.000 αιτήματα.

Σε κάθε περίπτωση είναι άδικο να εξετάζονται τα θέματα που αφορούν τη διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης ως αποκλειστικό ελληνικό θέμα. Είναι όμως, ενθαρρυντικό το γεγονός ότι μόλις πρόσφατα έχει ευρέως θεωρηθεί ως Ευρωπαϊκό πρόβλημα και έχουν αναληφθεί από άλλα κράτη της ΕΕ πρωτοβουλίες υποστήριξης του Ελληνικού Σχεδίου Δράσης για τη Διαχείριση των Μεταναστευτικών Ροών.

Καταγγέλλουν αρχιφύλακα για ξυλοδαρμό

Αναδημοσίευση από: www.enet.gr

«...Ηρθε στο θάλαμό μας μαζί με άλλους τρεις σωφρονιστικούς υπαλλήλους, των οποίων τα ονόματα δεν γνωρίζω, και αφού μπήκε μέσα, άρχισε να βρίζει τους συγκρατούμενούς μου λέγοντας «γαμώ τους μουσουλμάνους».

Κατόπιν άρχισε να χτυπάει με γροθιές και σφαλιάρες τους Α.Η. και Α.Υ. Εμένα μου τραβούσε το αυτί και μου έριξε σφαλιάρα στο σβέρκο. Ηταν σε κατάσταση μέθης. Οι υπόλοιποι υπάλληλοι δεν χειροδίκησαν ούτε εξύβρισαν.

Δεν ζήτησα να μεταβώ στο ιατρείο της φυλακής ούτε στο νοσοκομείο γιατί τα χτυπήματα ήταν ιδιαιτέρως ελαφρά. Μετά από 3-4 ημέρες αναφέραμε το συμβάν στη διευθύντρια κ. Ζαφειράκη. Οι υπόλοιποι υπάλληλοι δεν έκαναν κάποια πράξη σε βάρος μας. Επιθυμώ την ποινική δίωξη του αρχιφύλακα».

Είναι η ένορκη κατάθεση (μεταφρασμένη) ενός από τους τέσσερις αλλοδαπούς ανήλικους κρατουμένους στην Κασσαβέτεια, που υπέστησαν πριν από λίγους μήνες την αγριότητα του αρχιφύλακα, σε βάρος του οποίου εκκρεμεί εισαγγελική έρευνα.

Αποκαλυπτική για τη... δράση του αρχιφύλακα (έχει γίνει και σχετική ερώτηση στη Βουλή) είναι η αναφορά της πρώην διευθύντριας της Κασσαβέτειας Μαρίας Ζαφειράκη στις 2 Αυγούστου του 2010 προς τον Χ. Καστανίδη, όπου αναρωτιέται «με τι κριτήρια αξιολογήθηκε ο συγκεκριμένος υπάλληλος από το υπηρεσιακό συμβούλιο, ο οποίος είναι ανεπαρκής και ακατάλληλος ακόμη και για φύλακας, και υποσκελίστηκαν αξιολογότεροι από τον ίδιο». Αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «έχει σωρεία πειθαρχικών παραπτωμάτων για βία κατά συρροή, εξυβρίσεις, ξυλοδαρμούς, δρα συντεχνιακά και με φατρία 3-4 υπαλλήλων, είναι επικίνδυνος για την ασφάλεια και ομαλότητα της φυλακής».

Η ίδια καταγγέλλει ότι «τα πειθαρχικά παραπτώματα είχαν ευμενή εξέλιξη διότι, κατόπιν απειλών και εκβιασμών, οι μάρτυρες ανακαλούσαν ή ανακατασκεύαζαν τις καταθέσεις τους».

Β.ΦΩΤ.

Σωφρονιστική μεταρρύθμιση vs συστήματος θεσμικών αποκλεισμών

Από την Αφροδίτη Κουκουτσάκη

Δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα οι εισηγήσεις της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής για αλλαγές στον σωφρονιστικό κώδικα. Μακριά από εμένα η πρόθεση να ακυρώσω ή να μηδενίσω εισηγήσεις για λήψη μέτρων τα οποία πιθανόν να αμβλύνουν σε κάποιο βαθμό τα δεινά του εγκλεισμού. Καθώς επίσης δεν ξέρω πόσα από αυτά θα υιοθετηθούν τελικά και ποια θα είναι η τελική τους διατύπωση, δεν έχει και νόημα να επιχειρήσω να εντοπίσω πώς εμπεριέχεται σ’ αυτά ένα μείζον ζήτημα το οποίο αφορά παθολογίες που ενδημούν στη συνθήκη του "σωφρονιστικού" εγκλεισμού. Δηλαδή τις εξαιρέσεις οι οποίες, ρητά ή υπόρρητα, θα περιορίσουν την εμβέλεια τους εντάσσοντάς τα στο πλέγμα ανταμοιβών/κυρώσεων, ελέγχων και επιβολής της πειθαρχίας. Μεταθέτοντας σε μεταγενέστερο χρόνο παρόμοιους προβληματισμούς, επιστρέφω για μια ακόμα φορά σ' αυτό που κατά τη γνώμη μου αποτελεί την αφετηρία του "σωφρονιστικού κακού": Οι φυλακές είναι μέρος μόνον ενός ευρύτερου συστήματος παραγωγής «εγκληματιών», είναι το τελικό στάδιο μιας διαδικασίας από-κοινωνικοποίησης που ξεκινά και ολοκληρώνεται ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να αναμορφώσεις το τελικό στάδιο και να περιμένεις αποτελέσματα, πώς μπορεί η οποιαδήποτε μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού τοπίου να επηρεάσει αυτό που προηγείται και αυτό που έπεται: την συνεχώς αυξανόμενη ροή εγκλείστων, προφυλακισμένων ή καταδίκων στις ήδη εκρηκτικά γεμάτες φυλακές, την νομοτελειακή σχεδόν επιστροφή στη φυλακή του μεγαλύτερου αριθμού από αυτούς ως εκ προοιμίου κοινωνικά αποκλεισμένων των οποίων επιβεβαιώθηκε και θεσμικά ο κοινωνικός αποκλεισμός; Πώς μπορεί να επηρεάσει κανείς τις δεσπόζουσες εικόνες περί «του είναι στην πραγματικότητα ο εγκληματίας» και τους τρόπους με τους οποίους αυτές αναπαράγονται μέσα από την αστυνομική επιτήρηση και, κυρίως, την δικαστική κρίση, όταν οι ποινικοί θεσμοί δημιουργούν και αναπαράγουν τους «συνήθεις εγκληματίες» κι αυτό στο πλαίσιο της κανονικότητας και όχι εκτροπών της λειτουργίας τους; Οι διαδικασίες, λοιπόν, που προηγούνται της καταδίκης και παράγουν «πραγματικά» αποτελέσματα στο κοινωνικό πεδίο, η δικαστική απόφαση με δυο λόγια, παραπέμπουν μεν σε νόμους αλλά, επί της ουσίας, είναι η ερμηνεία την οποία δίνει ο δικαστής στον νόμο. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρησιμοποιεί έτοιμες κατηγορίες που εμπεριέχονται στον νόμο αλλά "κατασκευάζει" κατηγορίες, ερμηνεύει τον νόμο με βάση ορισμούς, ερμηνείες, αναπαραστάσεις που είναι κυρίαρχες στα ευρύτερα κοινωνικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα. Για παράδειγμα, η αντίληψη ότι οι μετανάστες είναι εν δυνάμει εγκληματίες δεν υπάρχει στον νόμο, παράγεται μέσα από εξω-νομικές διαδικασίες, στο κοινωνικό πεδίο και επηρεάζει τη στάση του δικαστή που θα βρεθεί να δικάζει μετανάστες. Και όσο πιο φοβικές ή/και πιο κατασταλτικές στάσεις υπάρχουν στην κοινωνία, τόσο πιο αυστηρές αποφάσεις παράγονται στο δικαστικό πεδίο ανατροφοδοτώντας τον φόβο του εγκλήματος στη βάση της πλασματικής εξίσωσης αύξηση ποινικού πληθυσμού=αύξηση της εγκληματικότητας. Οι έχοντες εμπειρία από ποινικές δίκες και την ανάγνωση της λογικής τους, αβίαστα θα ανακαλέσουν πλήθος παραδειγμάτων καταρράκωσης θεμελιακών αξιωμάτων που παραπέμπουν στην ίδια την αστική νομική κουλτούρα ως αξιώματα που εισήγαγε ο νομικός διαφωτισμός και, ιδεατά, θα έπρεπε να αντανακλώνται στη λειτουργία των τιμωρητικών θεσμών και ειδικότερα στο στάδιο της διαδικασίας στο ακροατήριο. Πρώτον, ότι το άτομο δεν μπορεί να γίνεται μέσο για την άσκηση μιας πολιτικής –κι εδώ αναφέρομαι στην «παραδειγματικού» χαρακτήρα ανακύκλωση των «συνήθων εγκληματιών», στους οποίους τα τελευταία χρόνια προστέθηκαν και οι νεαροί/διαδηλωτές/εν δυνάμει τρομοκράτες∙ άρα, δεύτερον, ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα της πρόσβασης σε δίκαιη δίκη με ό, τι συνεπάγεται αυτό στο επίπεδο της διασφάλισης των όρων μιας αμερόληπτης κρίσης, η οποία θα βασίζεται σε γεγονότα και αποδείξεις και όχι σε εκτιμήσεις ή αντανακλάσεις του φοβικού κλίματος που κατασκευάζει τους εκάστοτε «εσωτερικούς εχθρούς». Όπως, λοιπόν, είναι αστείο πια να μιλάμε για αναμορφωτική λειτουργία της φυλακής είναι επίσης ανεδαφικό να μιλάμε και για αναμόρφωση του σωφρονιστικού υποσυστήματος αγνοώντας τις εκτροπές του συνολικού συστήματος απονομής της ποινικής δικαιοσύνης κι ας αφήσουμε στην άκρη ψευδεπίγραφους όρους όπως σωφρονισμός ή κοινωνική επανένταξη οι οποίοι προσκρούουν στην ίδια τη δομική παθολογία της φυλακής και στον ανελαστικό χαρακτήρα της κοινωνικής δομής που παράγει αποκλεισμούς τους επικυρώνουν θεσμικά οι ποινικοί θεσμοί.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗΣ ΓΙΑ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ

Δέσμιοι νέων υποσχέσεων

Αναδημοσίευση από: www.enet.gr

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Φυλακές «ανοιχτών θυρών», με βάση τις αρχές του κοινωνικού ελέγχου, της διαφάνειας αλλά και της ενίσχυσης της έννομης προστασίας των κρατουμένων, εισηγείται η ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή για την αναμόρφωση του σωφρονιστικού κώδικα υπό την προεδρία του Γ. Πανούση.

Σώματα Επισκεπτών και ελεύθερη πρόσβαση θεσμικών φορέων στο «άβατο»

Καθιέρωση σώματος επισκεπτών στο άβατο των φυλακών, ελεύθερη πρόσβαση θεσμικών φορέων, εισαγωγή για πρώτη φορά προγραμμάτων υποκατάστατων ουσιών στους

τοξικοεξαρτημένους εγκλείστους, συνεύρεση των κρατουμένων με τους οικείους τους,

χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή για εξ αποστάσεως εκπαίδευση των κρατουμένων, ενίσχυση σχολείων δεύτερης ευκαιρίας είναι μερικά από τα νέα σημαντικά μέτρα σωφρονιστικής πολιτικής που πρόκειται να προτείνει η επιτροπή στον υπουργό Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδη. Ειδικότερα με τις ρυθμίσεις:

- Θεσπίζεται για πρώτη φορά Σώμα Επισκεπτών σε όλα τα σωφρονιστικά καταστήματα, το οποίο θα συγκροτείται από εκπροσώπους ανεξάρτητων θεσμικών φορέων, όπως οι δικηγορικοί και ιατρικοί σύλλογοι, ενώ καθιερώνεται η ελεύθερη είσοδος στις φυλακές της Εθνικής Επιτροπής για τα δικαιώματα του Ανθρώπου, του Συνήγορου του Πολίτη και της

διακομματικής επιτροπής της Βουλής. Με τη νέα πρόβλεψη θα επιτρέπεται η χωρίς όρους και προϋποθέσεις επίσκεψη των αρμόδιων φορέων στις φυλακές, προκειμένου να διαπιστώσουν ίδιοι όμμασι τις συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των έγκλειστων. Στόχος των αλλαγών είναι να πάψει η φυλακή να αποτελεί ένα στεγανό διαμέρισμα κρατικής εξουσίας και να περιοριστούν τα φαινόμενα καταχρήσης εξουσίας από τους δεσμοφύλακες.

- Προβλέπεται η επικοινωνία και συνεύρεση των κρατούμενων με τους συζύγους ή τους συντρόφους τους σε ειδικούς χώρους των φυλακών, χωρίς την παρουσία τρίτων και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, προκειμένου να μειωθεί η κοινωνική και σεξουαλική τους απομόνωση. Πρόκειται για χρόνιο αίτημα των εγκλείστων το οποίο είχε επιχειρηθεί και παλαιότερα να ικανοποιηθεί αλλά χωρίς επιτυχία.

- Επιτρέπεται στους κρατουμένους η χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και η πρόσβαση στο Ιντερνετ για εκπαιδευτικούς λόγους από μονάδες εγκατεστημένες σε κοινόχρηστο χώρο της φυλακής, υπό την εποπτεία της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων. Θυμίζουμε ότι σχετικό αίτημα του Αλ. Γιωτόπουλου, που έχει υποβληθεί τον Ιανουάριο του 2010, παρά τη θετική εισήγηση του Συνήγορου του Πολίτη, δεν έχει ικανοποιηθεί μέχρι σήμερα με την επίκληση λόγων ασφαλείας.

- Προβλέπεται χορήγηση μεθαδόνης στους χρήστες κρατούμενους. Παρά το γεγονός ότι εφαρμόζεται στις φυλακές σχεδόν όλων υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, ποτέ δεν υλοποιήθηκε στις ελληνικές φυλακές όπου πάνω από το 40% των κρατούμενων είναι χρήστες. Σήμερα εφαρμόζεται μόνο το στεγνό θεραπευτικό πρόγραμμα, το οποίο δεν περιλαμβάνει τη χορήγηση υποκατάστατων ουσιών. Παράλληλα, θεσμοθετείται ευνοϊκή μεταχείριση ως προς τις μεταγωγές αλλά και τον ευεργετικό υπολογισμό των ποινών, όσων χρηστών μετέχουν σε προγράμματα αποκατάστασης.

- Διευρύνονται οι αρμοδιότητες του Οργανισμού Επανένταξης Κρατουμένων «Επάνοδος», με παράλληλη αποκέντρωση των δομών του, ώστε να καταστεί πιο αποτελεσματικός. Είναι χαρακτηριστικό ότι η λειτουργία του προβλεπόταν ήδη από το 2003 και μόλις το 2007 άρχισε να κάνει υποτυπωδώς τα πρώτα του βήματα, συνεχίζοντας μέχρι σήμερα να λειτουργεί με σημαντικές ελλείψεις. Στόχος του οργανισμού είναι η επαγγελματική κατάρτιση και προώθηση στην αγορά εργασίας όσων αποφυλακίζονται και η συμβουλευτική υποστήριξή τους.

- Δημιουργείται νέο σώμα επιθεώρησης και ελέγχου των φυλακών, αφού το υφιστάμενο όργανο εσωτερικού ελέγχου κρίθηκε ότι δεν έχει αποδώσει. Η καινοτομία είναι ότι ο γενικός επιθεωρητής του σώματος, που θα επιλαμβάνεται αυτεπαγγέλτως ή μετά από καταγγελίες κρατουμένων, θα είναι πρόσωπο που θα εγκρίνει η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.

- Αλλάζουν οι όροι χορήγησης αδειών, ενώ δίνεται η δυνατότητα στους κρατουμένους να παίρνουν έκτακτες άδειες, όπως για απονομή βραβείων, για ειδικές εκδηλώσεις κ.λπ. Η πρόβλεψη θα βάλει τέλος στο απαράδεκτο σημερινό καθεστώς, που δεν επιτρέπει ολιγόωρες έκτακτες άδειες, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του κρατούμενου μαθητή των φυλακών Αυλώνα, που του απαγορεύθηκε να βγει από τη φυλακή για να παραλάβει ο ίδιος το βραβείο του από την Ελληνική Μαθηματική Εταιρία.

- Μεταβολές γίνονται και ως προς το καθεστώς των μεταγωγών, για τις οποίες προτείνεται να έχει τον πρώτο λόγο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και όχι ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης, όπως ισχύει σήμερα, ενώ αλλάζει η σύνθεση των πειθαρχικών οργάνων και των συμβουλίων φυλακής.

Πάντως, παρά το προοδευτικό θεσμικό πλαίσιο, οι φυλακές δεν θα γίνουν ανθρώπινες όσο το εξειδικευμένο προσωπικό απουσιάζει ή δεν διαθέτει τα μέσα να επιτελέσει το έργο του, η υλική υποδομή παραμένει απαρχαιωμένη, ο υπερπληθυσμός δεν αντιμετωπίζεται και η οικονομική επένδυση στην κοινωνική επανένταξη όσων αποφυλακίζονται είναι πενιχρή. *

ΞΕBLOGΑΡΙΣΜΑ: ΟΜΑΔΑ BLOGGERS ΠΟΥ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ

Αναδημοσίευση από: http://prezatv.blogspot.com/

ΞΕBLOGΑΡΙΣΜΑ : ΟΜΑΔΑ BLOGGERS ΠΟΥ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΛΕΩΝΑ ΘΗΒΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.

Το ξεblogαρισμα συνεργάζεται με τις κοινωνικές λειτουργούς των φυλακών και στο blog αυτό θα διαβάζετε για τις δράσεις μας αλλά και για όσα μας προβληματίζουν. Όσοι από εσάς θέλετε να μας βοηθήσετε είτε ως εθελοντές είτε προσφέροντας κάποια είδη πρώτης ανάγκης μπορείτε να μας στείλετε mail στο xeblogarisma@gmail.com.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ

http://xeblogarisma.blogspot.com/

ΠΡΕΖΑ TV
24-3-2011

Κρατητήρια - κόλαση στον Εβρο

Αναδημοσίευση από: www.ethnos.gr

Ανδρες, γυναίκες, έγκυες και ασυνόδευτοι ανήλικοι βιώνουν καθημερινά μια βάναυση πραγματικότητα. Στα κέντρα κράτησης μεταναστών στον Εβρο, εκατοντάδες άνθρωποι διαβιούν σε άθλιες συνθήκες, προσβλητικές για την ανθρώπινη υπόσταση.

Ταλαιπωρημένοι από το μακρύ ταξίδι της προσφυγιάς, στοιβάζονται ανά δεκάδες σε μικροσκοπικά κελιά που στερούνται προδιαγραφών υγιεινής, αγνοώντας την ελληνική γλώσσα και αγωνιώντας για το μέλλον τους.

Η Διεθνής Αμνηστία χαρακτηρίζει βάναυση, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση τις συνθήκες κράτησης μεταναστών στον Εβρο και υπογραμμίζει ότι παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Στα κελιά «φιλοξενείται» έως και τετραπλάσιος αριθμός ατόμων από τη χωρητικότητά τους, με αποτέλεσμα να μη διατίθεται ούτε στο πάτωμα χώρος για να ξαπλώσουν οι κρατούμενοι. Η θέρμανση συχνά δεν λειτουργεί, με αποτέλεσμα οι μετανάστες να παγώνουν σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός ενώ οι παθήσεις από τις οποίες υποφέρουν παρουσιάζουν έξαρση.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, οι οποίοι έχουν αναπτύξει με αποστολές τους πλούσια δράση στα κέντρα κράτησης του Εβρου, υποστηρίζουν ότι τα περισσότερα περιστατικά συνδέονται με τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης.

Οπως λένε, έχουν εξετάσει περισσότερα από 1.380 άτομα -ανάμεσα στα οποία και 11 παιδιά κάτω των 5 ετών- τα οποία υποφέρουν από αναπνευστικές λοιμώξεις, γαστρεντερικά προβλήματα και δερματικές μολύνσεις.

Παράλληλα, παρείχαν ιατρική βοήθεια σε 15 μετανάστες με κρυοπαγήματα, με 4 εξ αυτών να βρίσκονται σε σοβαρή κατάσταση, ενώ αύξηση παρουσιάζουν τα ποσοστά των μεταναστών που εμφανίζουν ψυχοσωματικά προβλήματα σχετιζόμενα με έντονο άγχος, όπως πόνους σε όλο το σώμα, στομαχόπονους και πονοκεφάλους.

Η ψυχολόγος της οργάνωσης παρακολουθούσε άτομα με κατάθλιψη και αυτοκτονικές τάσεις μέχρι τις αρχές Μαρτίου, οπότε οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρέδωσαν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο υπουργείο Υγείας. Πλέον περιορίζονται στη διανομή ειδών υγιεινής, υπνόσακων, ρούχων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης.

Παρά τα θετικά βήματα που έχουν συντελεστεί μετά τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις και συστάσεις διεθνών οργανισμών, οι συνθήκες στα τμήματα συνοριακής φύλαξης του Σουφλίου, του Τυχερού και των Φερών, αλλά και στο Κέντρο Κράτησης Φυλακίου, δεν έχουν βελτιωθεί.

Εξαιρετικά επείγουσα χαρακτηρίζει την κατάσταση η οργάνωση, ενώ από την πλευρά της η Διεθνής Αμνηστία με δημόσια δήλωσή της κάνει λόγο για «βάναυση, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση». Παράλληλα, επισημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει αμέσως τη συστηματική κράτηση αλλοδαπών λόγω της μεταναστευτικής τους ιδιότητας και τονίζει ότι αυτό συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος με επιστολή του προς το Ευρωπαϊκό Γραφείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ζητά την επίσκεψη κλιμακίου του Οργανισμού στην Ελλάδα, ώστε να αξιολογηθεί το θέμα των προσφύγων, και προτείνει τη συνεργασία του Π.Ο.Υ. με το ΚΕΕΛΠΝΟ με στόχο τη μετάγγιση τεχνογνωσίας.

Επίσης, κάνει λόγο για ανάγκη διαχείρισης των κινδύνων που προκύπτουν για τη δημοσία υγεία από το φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης. «Είναι σαφές ότι ο σημαντικός αυτός κίνδυνος δεν έχει σύνορα και σε περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, αφορά εν δυνάμει πολλές ευρωπαϊκές χώρες» αναφέρει, προσθέτοντας ότι προτίθεται να αναδείξει το θέμα στην προγραμματισμένη συνάντηση Ευρωπαίων υπουργών Υγείας στις αρχές Απριλίου.

Η διαβίωση
Δεν βλέπουν ήλιο μέχρι και έξι μήνες

«Σκεφτείτε ότι βρίσκεστε σε έναν χώρο όπου δεν μπορείτε να ξαπλώσετε ή να απλώσετε τα πόδια σας για 24 ώρες. Οτι δεν προαυλίζεστε και δεν βλέπετε τον ήλιο για διάστημα έως και 6 μηνών. Οτι υπάρχει μόνο μία τουαλέτα για εκατοντάδες άτομα ή ότι αυτή έχει ξηλωθεί για να ξαπλώνουν άνθρωποι. Τα πατώματα να είναι γεμάτα υγρασία και ο χώρος χωρίς θέρμανση υπό το μηδέν. Αυτές είναι οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν άνθρωποι ταλαιπωρημένοι από το ταξίδι που τους έφερε παράτυπα στη χώρα μας», διηγείται την εμπειρία της η Ιωάννα Περτσινίδου, επικεφαλής της αποστολής των Γ.Χ.Σ στα κέντρα κράτησης του Εβρου. «Αμεσα απαιτείται η αποσυμφόρηση των χώρων, η οποία είναι εφικτή με σωστή διαχείριση και μακροπρόθεσμα η εφαρμογή ολοκληρωμένου σχεδίου για τις νομικές και ιατρικές ανάγκες των μεταναστών», λέει.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΟΒΒΑ

«Οξυγόνο» μέσα στις φυλακές

Αναδημοσίευση από: www.ethnos.gr

Την περσινή χρονιά σημειώθηκε το υψηλότερο επίπεδο συμμετοχής έγκλειστων και αποφυλακισμένων στα προγράμματα του Οργανισμού. Στον δρόμο της θεραπείας και της επανένταξης κατάφεραν να μπουν το 2010 199 τοξικομανεί.

Ο πραγματικός αριθμός των εξαρτημένων κρατουμένων στις φυλακές είναι πάνω από 50%

Το γεγονός στέλνει μάλιστα ακόμα πιο αισιόδοξα μηνύματα, καθώς την περσινή χρονιά σημειώθηκε το υψηλότερο επίπεδο συμμετοχής έγκλειστων και αποφυλακισμένων στα προγράμματα του Οργανισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2007 είχαν ζητήσει βοήθεια από το ΚΕΘΕΑ 1.221 άτομα, το 2008 1.462, το 2009 1.789, ενώ το 2010 έφτασαν στους 1.956.

Τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ αποδεικνύεται ότι λειτουργούν σαν «οξυγόνο» στο σωφρονιστικό σύστημα, καθώς η οξύτητα του προβλήματος των εξαρτημένων στα καταστήματα κράτησης βρίσκεται στο ζενίθ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τρεις στους τέσσερις χρήστες που απευθύνονται στις υπηρεσίες του Οργανισμού έχουν κάποια εμπλοκή με τον νόμο, ενώ τουλάχιστον τέσσερις στους δέκα κρατούμενους στις ελληνικές φυλακές βρίσκονται εκεί για αδικήματα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά. Η πλειονότητα αυτών είναι τοξικομανείς. Ετσι ο πραγματικός αριθμός των εξαρτημένων στις φυλακές είναι πάνω από 50%.

Το 2010 οι υπηρεσίες του ΚΕΘΕΑ, στο πλαίσιο του σωφρονιστικού συστήματος, περιελάμβαναν (και συνεχίζουν και φέτος) τη λειτουργία 21 προγραμμάτων συμβουλευτικής και τρία προγράμματα απεξάρτησης (θεραπευτικές κοινότητες). Τα προγράμματα αυτά συνδέονται οργανικά με τα δύο κέντρα υποδοχής και επανένταξης του ΚΕΘΕΑ, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, για αποφυλακισμένους.

Επίσης το 2010 άρχισαν να λειτουργούν νέα προγράμματα συμβουλευτικής στο νοσοκομείο κρατουμένων Κορυδαλλού, στο κατάστημα κράτησης Ελεώνα Θηβών και στη δικαστική φυλακή Γρεβενών.

Μετά την ολοκλήρωση του πρώτου βήματος (που είναι το πρόγραμμα συμβουλευτικής), οι κρατούμενοι παραπέμπονται για την κύρια φάση θεραπείας είτε σε Κοινότητα εκτός φυλακής -με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, εφόσον συγκεντρώνουν τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος- είτε εντός του σωφρονιστικού καταστήματος (εφόσον αυτή υπάρχει).

Παράλληλα το ΚΕΘΕΑ διαθέτει συμβουλευτικό σταθμό στα δικαστήρια ανηλίκων, όπου δέχεται -μετά από παραπομπή από τους επιμελητές ανηλίκων- εφήβους παραβάτες οι οποίοι έχουν εμπλακεί στη χρήση ψυχοτρόπων ουσιών.

ΓΚΕΛΥ ΑΛΜΑΛΙΩΤΟΥ-ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΗ

Επεισόδιο Μπολάνο-Κορκονέα στη φυλακή

Αναδημοσίευση από: www.protothema.gr

http://img.protothema.gr/3E8665A3050189982CFCEFE501138411.jpg

Έντονη φημολογία κάνει λόγο για συμπλοκή στις φυλακές Δομοκού, μεταξύ του καταδικασμένου για την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ειδικού φρουρού Επαμεινώνα Κορκονέα και του προφυλακισμένου για τη συμμετοχή του στην οργάνωση "Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς" Νταμιάνο Μπολάνο!
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, που όμως δεν επιβεβαιώνονται, το επεισόδιο συνέβη το πρωί της Παρασκευής, όταν ο αλβανικής καταγωγής νεαρός κατηγορούμενος για τρομοκρατία είδε τον βαρυποινίτη πλέον πρώην αστυνομικό να μιλάει στο καρτοτηλέφωνο της φυλακής και του επιτέθηκε χτυπώντας τον.
Η επεισοδιακή «συνάντησή» τους φέρεται να πήρε γρήγορα τέλος, καθώς παρενέβησαν άμεσα οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι οι οποίοι μπήκαν στη μέση για να τους χωρίσουν. Οι ίδιες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Κορκονέας μεταφέρθηκε σε άλλη πτέρυγα των φυλακών Δομοκού, για να μην δοθεί συνέχεια.

Δημόσια δήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ

16 Μαρτίου 2011

Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να επιλύσει το πρόβλημα

των άθλιων συνθηκών κράτησης

Η Διεθνής Αμνηστία έχει καλέσει της ελληνικές αρχές να ενεργήσουν αμέσως, ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των άθλιων συνθηκών στις οποίες υποβάλλονται αλλοδαποί που έχουν στερηθεί την ελευθερία τους και φυλακισμένοι. Οι συνθήκες κράτησης, σε πολλές περιπτώσεις, ισοδυναμούν με βάναυση, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση. Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει αμέσως τη συστηματική κράτηση αλλοδαπών αποκλειστικά λόγω της μεταναστευτικής τους ιδιότητας.

Η έκκληση ακολουθεί τη χθεσινή (15/03) εξαιρετική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας (ΕΠΒ) να εκδώσει δημόσια δήλωση, αντιδρώντας στην αποτυχία της Ελλάδας να αντιμετωπίσει τις βαθύτατες ανησυχίες της Επιτροπής αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης των παράτυπων μεταναστών και την κατάσταση του συστήματος φυλάκισης της χώρας. Η ΕΠΒ εξέφρασε τη λύπη της, ιδίως, για τη συνεχιζόμενη αποτυχία της Ελλάδας να αντιμετωπίσει τις βαθιές ανεπάρκειες που πλήττουν το καθεστώς και τις συνθήκες κράτησης των παράτυπων μεταναστών και τη διαρκή επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης και μεταχείρισης των φυλακισμένων στη χώρα.

Η Διεθνής Αμνηστία υπενθυμίζει στις ελληνικές αρχές ότι η κράτηση ανθρώπων σε συνθήκες βάναυσες, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές παραβιάζει το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να συνεργαστούν αποτελεσματικά με το ΕΠΒ, ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και να υλοποιήσει τις συστάσεις της.

Η Διεθνής Αμνηστία, επίσης, καλεί τις ελληνικές αρχές να:

· Σταματήσουν την πρακτική της κράτησης αιτούντων άσυλο, εκτός εάν πρόκειται για εξαιρετικές περιστάσεις καθώς και περιπτώσεις όπου η απόφαση για κράτηση ή για συνέχιση της κράτησης είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων και με τα διεθνή πρότυπα,

· Σταματήσουν την πρακτική της κράτησης αποκλειστικά για μεταναστευτικούς σκοπούς ευάλωτων ατόμων, περιλαμβανομένων επιζώντων από βασανιστήρια, θυμάτων τράφικινγκ, και παιδιών -των τελευταίων, ανεξάρτητα από το αν είναι ασυνόδευτα ή χωρισμένα από τις οικογένειές τους,

· Σταματήσουν οποιαδήποτε κράτηση σε εγκαταστάσεις που είναι σοβαρά συνωστισμένες και/ή όπου οι συνθήκες είναι βάναυσες, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές, περιλαμβανομένων των συνοριακών σταθμών φύλαξης και άλλων εγκαταστάσεων κράτησης μεταναστών, όπως αυτές που αναφέρονται στο Σουφλί, στο Τυχερό και στο αεροδρόμιο της Αθήνας,

· Παράσχουν στους κρατούμενους μια ουσιαστική ευκαιρία να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα της κράτησής τους, με την αιτιολογία, μεταξύ άλλων, ότι οι συνθήκες κράτησης είναι βάναυσες, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές,

· Παράσχουν σε όλους τους αιτούντες άσυλο και σε άλλες ευάλωτες ομάδες επαρκείς εγκαταστάσεις υποδοχής και πρότυπα διαβίωσης, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της Ελλάδας υπό το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους πρόσφυγες, περιλαμβανομένων και των ελάχιστων προτύπων της Ε.Ε.,

· Να εφαρμόσουν πρόσφατες νομικές μεταρρυθμίσεις για την κράτηση μεταναστών αμέσως και αποτελεσματικά,

Δεδομένων των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από τις «μικτές μεταναστευτικές ροές» τα τελευταία χρόνια, η Διεθνής Αμνηστία, επίσης, απευθύνει έκκληση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα κράτη μέλη της, να συνδράμουν τις ελληνικές αρχές ώστε να παράσχουν επαρκείς συνθήκες υποδοχής στους αφιχθέντες και να αξιολογήσουν τις ανάγκες τους για προστασία.

Υπόβαθρο

Στις 15 Μαρτίου, 2011, το ΕΠΒ εξέδωσε πρώτη φορά δημόσια δήλωση για την Ελλάδα. Οι δημόσιες δηλώσεις του ΕΠΒ αποτελούν εξαιρετικό μέτρο που προβλέπεται από το Άρθρο 10 (2) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων. Τέτοιες δηλώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί μόνο πέντε φορές στην ιστορία του ΕΠΒ: δύο φορές αναφορικά με την Τουρκία και τρεις φορές αναφορικά με τη Ρωσική Ομοσπονδία (Τσετσενία).

Στο πλαίσιο επίσκεψης στην Ελλάδα, τον Ιανουάριο του 2011, το ΕΠΒ διαπίστωσε ότι οι πληροφορίες που παρέχουν οι ελληνικές αρχές είναι αναξιόπιστες, Η αστυνομία και οι συνοριακοί σταθμοί φύλαξης συνέχισαν να κρατούν ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς παράτυπων μεταναστών σε πολύ κακές συνθήκες. Το ΕΠΒ διαπίστωσε, μεταξύ άλλων, συνωστισμό, άθλιες συνθήκες κράτησης, καθώς και την κράτηση γυναικών μαζί με άνδρες.

Στην εγκατάσταση του Φυλακίου στην περιοχή του Έβρου, η οποία έχει χτιστεί ειδικά για την κράτηση αλλοδαπών, παράτυποι μετανάστες, περιλαμβανομένων ανηλίκων και οικογενειών με μικρά παιδιά, κρατούνταν κλειδωμένοι επί εβδομάδες, ακόμα και μήνες, σε βρόμικες, συνωστισμένες, ανθυγιεινές εγκαταστάσεις, που θύμιζαν κλουβιά.

Το ΕΠΒ διαπίστωσε, επίσης, ότι η εγκατάσταση του αεροδρομίου της Αθήνας συνέχισε να κρατά ανθρώπους σε συνθήκες, όπως αυτές που βρήκε πρόσφατα το Επιμελητήριο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στην περίπτωση του M.S.S. εναντίον Βελγίου και Ελλάδας, παραβιάζοντας το Άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, επειδή ισοδυναμούσε με εξευτελιστική μεταχείριση.

Το ΕΠΒ, επίσης, ανέφερε σταθερή επιδείνωση στις συνθήκες διαβίωσης και στη μεταχείριση των φυλακισμένων, κατά την τελευταία δεκαετία.

Ενώ η Ελλάδα έχει υιοθετήσει κάποιες νομικές μεταρρυθμίσεις για την κράτηση μεταναστών με το Νόμο της για τις Υπηρεσίες Ασύλου, τα Κέντρα Πρώτης Υποδοχής και την ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της Οδηγίας της Ε.Ε. για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών τον Ιανουάριο του 2011, η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί για τις συνεχιζόμενες εκθέσεις σύμφωνα με τις οποίες οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο κρατούνται σε βάναυσες, απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες.

Γραφείο Τύπου και Προβολής

Γυναίκες κρατούμενες σε γυναικείες (;) φυλακές

Αναδημοσίευση από: www.avgi.gr
Σοφία Βογιατζή

Τη Δευτέρα 19 Μαΐου 2008 η μεγαλύτερη γυναικεία φυλακή της χώρας μεταφέρθηκε στις καινούριες φυλακές της Θήβας. Οι φυλακές Κορυδαλλού παραμένουν για τις υπόδικες. Επίσης, μικρός αριθμός γυναικών υποδίκων ή καταδίκων βρίσκονται και σε ειδικά τμήματα των φυλακών Διαβατών Θεσσαλονίκης και Νεάπολης Κρήτης.

Η επιλογή της μεταφοράς των φυλακών έξω από την Αθήνα αλλά και από την πόλη της Θήβας κάνει ακόμη πιο δύσκολη την πρόσβαση των συγγενών των κρατουμένων και των δικηγόρων τους.

Για τις κρατούμενες, στο άρθρο 13 του Σωφρονιστικού Κώδικα, ορίζεται ότι «οι γυναίκες εκτίουν την ποινή τους σε καταστήματα κράτησης ή σε ιδιαίτερα τμήματα άλλων καταστημάτων και απαγορεύεται η επικοινωνία τους με άλλες κατηγορίες κρατουμένων». Οι κανόνες διαβίωσης και τα προγράμματα που εφαρμόζονται είναι «προσαρμοσμένα στις ανάγκες του φύλου τους».

Εφαρμόζεται στην περίπτωση των γυναικείων φυλακών ο Σωφρονιστικός Κώδικας; Αναρωτιόμαστε πόσο μπορεί να θεωρήσει κανείς προσαρμοσμένη στις ανάγκες του γυναικείου φύλου την έκτιση ποινών όταν:

* Το νοσοκομείο και το ψυχιατρείο του Κορυδαλλού δέχεται μόνο άνδρες.

* Υπάρχει μόνο ένας ψυχολόγος για 500 περίπου κρατούμενες, ενώ απουσιάζει μόνιμο εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό (ψυχίατροι, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, εγκληματολόγοι).

* Δεν υπάρχει γυναικολόγος και η αίτηση εξέτασης από γυναικολόγο εγκρίνεται μετά την πάροδο ενός μηνός.

* Η γυναικολογική εξέταση γίνεται παρουσία δεσμοφυλάκων.

* Ένας παθολόγος έρχεται κάθε 15 ημέρες για δύο ώρες.

* Δεν υπάρχει ζεστό νερό ούτε τον χειμώνα.

* Οι κρατούμενες πρέπει να πληρώσουν για υπηρεσίες που θα έπρεπε να παρέχονται από τη διοίκηση των φυλακών, όπως χαρτί τουαλέτας, σερβιέτες, σαπούνι κ.λπ.;

* Δεν υπάρχει παιδότοπος για τα μικρά παιδιά των μητέρων κρατουμένων και τα παιδιά παίζουν στο τσιμεντένιο προαύλιο.

* Δεν υπάρχει παιδίατρος στο κατάστημα και οι κρατούμενες αναγκάζονται να πηγαίνουν στην Αθήνα.

* Παίρνουν λιγότερα μεροκάματα από τους άνδρες και δεν διευκολύνονται στη γρηγορότερη αποφυλάκιση.

* Δεν υπάρχουν αγροτικές φυλακές για γυναίκες και έτσι στερούνται σε σχέση με τους άνδρες το πλεονέκτημα της γρηγορότερης αποφυλάκισης και του καλύτερου περιβάλλοντος διαβίωσης.

Ακόμα και στη φυλακή λοιπόν, οι γυναίκες χαίρουν λιγότερων δικαιωμάτων. Το μοντέλο της φυλακής βέβαια παραμένει το ίδιο. Είναι το μοντέλο της φυλακής του νεοφιλελευθερισμού. Είναι οι φυλακές-αποθήκες ανθρώπων. Όσον αφορά το σωφρονιστικό σύστημα στη χώρα μας, η θέσπιση προωθημένων διατάξεων που δεν εφαρμόζονται στην πράξη αποτελεί συνηθισμένη πρακτική.

Επιπλέον, ανάμεσα στους νόμους και στην κακή πραγματικότητα εμφιλοχωρεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της φυλακής, η διαφθορά, το οποίο αναπαράγεται λόγω της αδιαφορίας των θεσμικά υπευθύνων. Οι Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις (ΕΔΕ) αργούν τόσο πολύ που τελικά επιβεβαιώνεται η εντύπωση της ατιμωρησίας. Ο υπουργός απουσιάζει. Δεν παρεμβαίνει στα θέματα της καθημερινής ζωής των κρατουμένων, ενώ και από καταγγελίες γνωρίζει ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα αυθαιρεσίας και διαφθοράς, το οποίο διαπερνά τη φυλακή, ευνοεί τον διαχωρισμό των κρατουμένων με κοινωνικά και ταξικά κριτήρια και μετατρέπει τους περισσότερους κρατούμενους σε ουσιοεξαρτημένους, φοβισμένους, καταπιεσμένους, αποκλεισμένους, πειθήνιους, συνένοχους ή χωρίς φωνή απελπισμένους ανθρώπους. Όσοι κρατούμενοι καταγγέλλουν τις αυθαιρεσίες ή καταθέτουν μηνύσεις παίρνουν «δυσμενείς» μεταθέσεις σε απομακρυσμένες φυλακές. Οι γυναίκες, διπλά καταπιεσμένες, δύσκολα αντιστέκονται.

Γενική πληθυντικού: Των κρατουμένων

Αναδημοσίευση από: http://crimevssocialcontrol.blogspot.com

Γενική πληθυντικού: Των κρατουμένων

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η μετάθεση του κέντρου βάρους στην άσκηση της τιμωρητικής εξουσίας από το υλικό σώμα στην άυλη ψυχή του καταδίκου κατά τον 18^ο αιώνα -και λίγο αργότερα η γέννηση του νόθου παιδιού που πήρε το όνομα «σωφρονιστική μεταχείριση»-, δεν σηματοδότησε το τέλος του πόνου, το υλικό σώμα δεν έπαψε να αποτελεί πεδίο πρόκλησης οδύνης σ’ όλη την ιστορία της φυλακής. Αν τα παραπάνω αφορούν τον κυρίαρχο τιμωρητικό θεσμό στο σύνολό του, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία όταν επιχειρούμε να φωτίσουμε το σκοτεινό κομμάτι του, τους χώρους κράτησης γυναικών. Πριν δύο χρόνια, οι γυναίκες κρατούμενες διεκδίκησαν ένα χώρο στο δημόσιο λόγο με αφορμή τις καταγγελίες τους για τους κολπικούς ελέγχους. Εμβληματική περίπτωση ο κολπικός έλεγχος, αποτελώντας την επιτομή του ελέγχου και της τιμωρίας του γυναικείου σώματος: σώμα γυμνό, ελέγξιμο, ταπεινωμένο, στόχος και συνάμα εργαλείο της τιμωρητικής εξουσίας. Εμβληματική περίπτωση και για τον επιπλέον λόγο ότι χρειάστηκε αυτό το τοπίο οδύνης για να μιλήσουμε για τις γυναικείες φυλακές. «Δεν είμαι η Κ.Γ. είμαι η Γκουλιώνη Κατερίνα, ΕΧΩ ΟΝΟΜΑ, ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ κι έχω να πω πολλά», έγραφε η Κατερίνα Γκουλιώνη στο τελευταίο της γράμμα. Γυναίκες έγκλειστες. Έχουν όνομα, έχουν φωνή κι έχουν να πουν πολλά.

Γενική πληθυντικού: Των κρατουμένων

Συνήθως, μιλώντας για τον έγκλειστο πληθυσμό, χρησιμοποιούμε ασυνείδητα τον όρο «κρατούμενοι» αναπαράγοντας στο καθημερινό ιδίωμα την έμφυλη διάσταση των Λόγων περί φυλακής και κρατουμένων και την ανδροκεντρική δομή των ποινικών θεσμών. Όπως εύστοχα παρατηρεί η Maureen Cain, τόσο ο επιστημονικός λόγος όσο και ο χώρος των θεσμών της ποινικής δικαιοσύνης θεμελιώνεται εξ ορισμού σε ανδροκεντρικά επιχειρήματα: γνώμονας παραμένει η ανδρική εγκληματικότητα και η θεσμική της διαχείριση και η γυναίκα ή το κορίτσι εγκληματίας αντιμετωπίζονται ως Άλλος, που υπάρχει μόνον στο βαθμό που διαφοροποιείται από τον άνδρα εγκληματία (Cain, 1990:2, “Towards Transgression: new directions in feminist criminology” στο International Journal of the Sociology of Law, τ. 18)

Αυτήν την εικόνα ενισχύει κυρίως το γεγονός της μικρής παρουσίας της γυναίκας στους τιμωρητικούς θεσμούς καθώς, με βάση τουλάχιστον τις επίσημες στατιστικές, προκύπτουν χαμηλά ποσοστά γυναικείας εγκληματικότητας, κατ’ επέκταση είναι επίσης χαμηλά τα ποσοστά συμμετοχής γυναικών στον ποινικό πληθυσμό.[1] Έτσι, η αντίληψη περί έμφυλης διάστασης της εγκληματικότητας και του ποινικού πληθυσμού αποκτά και θεσμική κατοχύρωση έτσι ώστε να αναπαράγει τον εαυτό της. Αντίστοιχα, η έμφυλη διάσταση της εγκληματικότητας και της ποινής προκύπτουν με κάθε σαφήνεια και στο πλαίσιο της εγκληματολογικής θεωρίας και έρευνας, η οποία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, από τις απαρχές της είναι εστιασμένη στην ανδρική εγκληματικότητα.

Αν, λοιπόν, θα πρέπει να αναζητήσουμε τον πυρήνα της αντίληψης ότι το έγκλημα και η ποινή είναι ζητήματα συνυφασμένα κατεξοχήν με το ανδρικό γένος, κατά έναν επιφανειακά παράδοξο τρόπο θα πρέπει να αναδείξουμε ένα χαρακτηριστικό των ποινικών πρακτικών το οποίο αφορά εξίσου άνδρες και γυναίκες εγκληματίες. Το γεγονός, δηλαδή, ότι τόσο η εγκληματικότητα –γυναικεία ή ανδρική-, όσο και οι αναπαραστάσεις της συναρτώνται άμεσα με τις ίδιες τις ποινικές πρακτικές και την επιλεκτικότητα που ιστορικά χαρακτηρίζει τους τιμωρητικούς θεσμούς. Στην προκείμενη περίπτωση μάλιστα εκπορεύεται από πατριαρχικές δομές που προϋποθέτουν ότι η διαπαιδαγώγηση των γυναικών εντός ενός εθνοκεντρικού οικογενειακού πλαισίου τις εντάσσει, ηθικά και συναισθηματικά, σε πιο «ήπιες» μορφές κοινωνικού ελέγχου, οικιακού τύπου:

«Η διαπαιδαγώγηση των γυναικών, με άλλα λόγια, δεν είναι τέτοια που να απαιτεί την άγρια τελική επεξεργασία τους στο πλαίσιο του δικαστηρίου και της φυλακής – εκτός βέβαια από αυτές τις (λίγες) γυναίκες που τοποθετούνται, ή τις τοποθετούν, καθαρά εκτός του εθνοκεντρικού οικογενειακού πλαισίου: πόρνες, τοξικομανείς, αυτές που ανήκουν σε αποκλεισμένες εθνικότητες, πολιτικά εξεγερμένες» [Melossi, 1998: xvii, "Introduction", στο Melossi D. (εισαγωγή- επιμέλεια), The Sociology of Punishment: Socio- Structural Perspectives, Aldershot: Ashgate]

Εάν, λοιπόν, στην ιστορία των τιμωρητικών θεσμών που προορίζονταν για τις γυναίκες μπορεί να δει να κυριαρχούν κατά περιόδους ιδρύματα τα οποία προσιδιάζουν σε αναμορφωτήρια, όπου η σωφρονιστική μεταχείριση συνίσταται στην εξοικείωση της γυναίκας με οικιακές εργασίες, προκειμένου να επιτευχθεί το maximum της αναμόρφωσης, ο συνήθης ποινικός πληθυσμός αποτελείται πλέον στην μεγάλη πλειοψηφία του από εκείνες τις «άλλες» γυναίκες, των οποίων η ποινική μεταχείριση μόνον στο γράμμα του νόμου διαφοροποιείται από αυτή των ανδρών.

Αυτή είναι και η περίπτωση της Ελλάδας όπου, τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια, ενώ αυξάνει ο γυναικείος ποινικός πληθυσμός, η γυναίκα έγκλειστη παραμένει η «εξαιρετική περίπτωση» για την οποία δεν απαιτείται -στην πράξη- ιδιαίτερη ενασχόληση. Εντελώς ενδεικτικά αναφέρω την έλλειψη γυναικείων αγροτικών φυλακών, την ύπαρξη μιας και μοναδικής γυναικείας φυλακής στον Ελεώνα, στη μέση του πουθενά έξω από τη Θήβα[2] και γυναικεία τμήματα σε δύο ανδρικές φυλακές. Εξ ορισμού, λοιπόν, η γυναίκα κρατούμενη αποκόβεται από το οικογενειακό της περιβάλλον και ακυρώνονται οι επιδόσεις της στους διάφορους ρόλους που συγκροτούν την γυναικεία «κανονικότητα» με προεξάρχοντα αυτόν της μητέρας. Παράλληλα, πλήθος καταγγελιών αναφέρονται σε πολλαπλές μορφές κακοποίησης του γυναικείου σώματος, από την έλλειψη εξειδικευμένης ιατρικής και υγειονομικής φροντίδας σε συνδυασμό με την καταχρηστική εφαρμογή μέτρων που ταπεινώνουν τη γυναικεία υπόσταση, όπως ο κολπικός έλεγχος του οποίου η κατάργηση έχει εξαγγελθεί ως λόγος κενός περισσότερες από μια φορές.

Αν δούμε, λοιπόν, τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται κατά περιόδους το ζήτημα των γυναικείων φυλακών στο δημόσιο λόγο, θα παρατηρήσουμε ότι αφορμή για αυτό δίνουν ακραίες περιπτώσεις καταγγελιών ή συμβάντων όπως ο, κάτω από σκοτεινές συνθήκες, θάνατος της Κατερίνας Γκουλιώνη. Τότε, περιστασιακά, θυμάται η κοινωνία ότι ο έγκλειστος πληθυσμός συγκροτείται από άτομα και των δύο φύλων χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η γυναίκα κρατούμενη παύει, ακόμα και τότε, να αποτελεί «παράρτημα» του λόγου περί έγκλειστου πληθυσμού κατά τρόπο ανάλογο με αυτόν όπου οι γυναικείες φυλακές αποτελούν παράρτημα ανδρικών και οι κρατούμενες παραμένουν τυχαία συστατικό μιας γενικής πληθυντικού, των κρατουμένων.

Από το αφιέρωμα

Γυναίκες κρατούμενες: Η έμφυλη χωροθέτηση και οργάνωση του σωφρονιστικού τοπίου [Η ΑΥΓΗ, Πέμπτη 17 Μαρτίου, Εντός Φύλου] http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=605386

---

[1] Με εξαίρεση τις περιόδους πολέμου, όταν τμήμα του ανδρικού πληθυσμού επιστρατεύεται και αλλάζουν οι αναλογίες με βάση το φύλο, η παρουσία της γυναίκας στον ποινικό πληθυσμό κυμαίνεται γύρω στο 5%. (Melossi, D, 2002: 207-208, Stato, Controllo Sociale, Devianza, Milano: Bruno Mondadori). Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, στοιχεία που προέρχονται από τις αστυνομικές στατιστικές (αφορούν υπόπτους και όχι δράστες εγκληματικών ενεργειών) δίνουν στις γυναίκες ένα μερίδιο 7% επί της συνολικής εγκληματικότητας το 1973 και 14% το 2003 [Κουράκης, Ν. (επιμέλεια, προλεγόμενα), 2006: 15-16,

Έμφυλη Εγκληματικότητα. Ποινική και εγκληματολογική προσέγγιση του φύλου, Αθήνα: Σάκκουλας]

[2] Οι φυλακές του Κορυδαλλού πέραν του ότι, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι δικαστικές, εδώ και χρόνια φέρονται υπό διάλυση

Γυναίκες κρατούμενες: Η έμφυλη χωροθέτηση και οργάνωση του σωφρονιστικού τοπίου

Αναδημοσίευση από: www.avgi.gr

Η μετάθεση του κέντρου βάρους στην άσκηση της τιμωρητικής εξουσίας από το υλικό σώμα στην άυλη ψυχή του καταδίκου κατά τον 18ο αιώνα -και λίγο αργότερα η γέννηση του νόθου παιδιού που πήρε το όνομα «σωφρονιστική μεταχείριση»- δεν σηματοδότησε το τέλος του πόνου, το υλικό σώμα δεν έπαψε να αποτελεί πεδίο πρόκλησης οδύνης σε όλη την ιστορία της φυλακής. Αν τα παραπάνω αφορούν τον κυρίαρχο τιμωρητικό θεσμό στο σύνολό του, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία όταν επιχειρούμε να φωτίσουμε το σκοτεινό κομμάτι του, τους χώρους κράτησης γυναικών.

Πριν από δύο χρόνια οι γυναίκες κρατούμενες διεκδίκησαν ένα χώρο στον δημόσιο λόγο με αφορμή τις καταγγελίες τους για τους κολπικούς ελέγχους. Εμβληματική περίπτωση ο κολπικός έλεγχος, αποτελώντας την επιτομή του ελέγχου και της τιμωρίας του γυναικείου σώματος: σώμα γυμνό, ελέγξιμο, ταπεινωμένο, στόχος και συνάμα εργαλείο της τιμωρητικής εξουσίας.

Εμβληματική περίπτωση και για τον επιπλέον λόγο ότι χρειάστηκε αυτό το τοπίο οδύνης για να μιλήσουμε για τις γυναικείες φυλακές. «Δεν είμαι η Κ.Γ. είμαι η Γκουλιώνη Κατερίνα, έχω όνομα, αυτή είμαι κι έχω να πω πολλά» έγραφε η Κατερίνα Γκουλιώνη στο τελευταίο της γράμμα. Γυναίκες έγκλειστες. Έχουν όνομα, έχουν φωνή κι έχουν να πουν πολλά.

Επιμέλεια: Σοφία Βογιατζή, Πόπη Πανουτσοπούλου

ΕΡΩΤΗΣΗ Τ. ΚΟΥΡΑΚΗ

ΕΡΩΤΗΣΗ 16-3-11

Προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Θέμα: Μόνιμη παθογένεια του σωφρονιστικού συστήματος η πλημμελής εποπτεία από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, η ατιμωρησία και η μη εφαρμογή των νόμων

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τον θάνατο της κρατούμενης Κατερίνας Γκουλιώνη η οποία παρότι εφρουρείτο βρέθηκε νεκρή κατά την μεταγωγή της στις φυλακές της Νεάπολης. Η Κ. Γκουλιώνη είχε πρωτοστατήσει στον αγώνα των κρατουμένων γυναικών κατά του κολπικού ελέγχου, ο οποίος από το 2005 γινόταν στον Κορυδαλλό και στην Θήβα με καταχρηστικό τρόπο και κατά παράβαση των προϋποθέσεων που έθετε ο Σωφρονιστικός Κώδικας. Ένα χρόνο μετά τον θάνατό της, στις 3 Σεπτεμβρίου 2010 ο Υφυπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Απόστολος Κατσιφάρας ανακοίνωσε το τέλος στην «κολπική έρευνα» των γυναικών κρατουμένων. Στην απόφαση τονίζεται ότι η ενδοσωματική έρευνα θα γίνεται αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 23 παράγραφος 6 του ν. 2776/99 (Σωφρονιστικός Κώδικας). ­Σύμφωνα με τη διάταξη ο κρατούμενος θα υποβάλλεται σε σωματική έρευνα σε ιδιαίτερο χώρο από δύο τουλάχιστον υπαλλήλους του ίδιου φύλου, με τρόπο τέτοιο που δεν θίγει την αξιοπρέπειά του. Στην περίπτωση που υπάρχει εύλογη αιτία η οποία δικαιολογεί ενδοσωματική ή ακτινολογική έρευνα, τότε αυτή θα γίνεται, μετά από εντολή του αρμόδιου δικαστικού λειτουργού και μόνον από γιατρό.

Ένα χρόνο μετά την εξαγγελία του αυτονόητου, δηλαδή της τήρησης του νόμου, κρατούμενες καταγγέλλουν ότι ο κολπικός έλεγχος συνεχίζεται χωρίς να τηρείται ο νόμος και οι προϋποθέσεις που θέτει.

Οι καταγγελίες επιβεβαιώνονται και από τον Manfred Nowak, ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ για θέματα βασανιστηρίων, απάνθρωπης, ταπεινωτικής και εξευτελιστικής μεταχείρισης ή ποινής, ο οποίος στην έκθεσή του μετά την επίσκεψή του στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού από τις 10 έως 20 Οκτωβρίου 2010, και η οποία δημοσιεύθηκε στις 4 Μαρτίου 2011, αναφέρει ότι σε συνεντεύξεις με κρατούμενες στον Κορυδαλλό βρήκε ότι η πρακτική συνεχιζόταν σε σταθερή βάση όταν οι κρατούμενες επέστρεφαν μετά την νόμιμη έξοδό τους από την φυλακή.

Επειδή έχει παγιωθεί η μη εφαρμογή των περισσοτέρων διατάξεων του Σωφρονιστικού Κώδικα αλλά και επειδή τείνει να παγιωθεί η εντύπωση της ατιμωρησίας όσων εμπλέκονται σε αδικήματα που αφορούν κρατούμενους πολίτες

Ερωτάται ο κ. Υπουργός

1. Ποιο είναι το πόρισμα της ΕΔΕ που διεξήχθη για τον θάνατο της Κ. Γκουλιώνη; Ειδικότερα, εφρουρείτο επαρκώς κατά την μεταγωγή της και τι μέτρα πήρατε για τον τραγικό εξαιτίας αυτού θάνατό της;

2. Τι μέτρα θα πάρετε για την εφαρμογή του άρθρου 23, παρ. 6 του ν.2776/99; Γιατί μέχρι τώρα δεν ελέγχετε αν εφαρμόζεται ο νόμος;

3. Πότε επιτέλους θα πάρετε μέτρα ώστε να μην σας επικρίνουν εκτός των κρατουμένων και ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ αλλά και η Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης Μεταχείρισης του Συμβουλίου της Ευρώπης (CPT), για την συνεχιζόμενη έλλειψη δράσης των ελληνικών αρχών όσον αφορά στις συνθήκες κράτησης στα κρατητήρια και τα σωφρονιστικά καταστήματα;

Ο ερωτών βουλευτής

Τάσος Κουράκης

Η Ευρώπη καταγγέλει την Ελλάδα για μετανάστες και φυλακές

Μετανάστες στο κέντρο κράτησης στην Παγανή της Μυτιλήνης. Οι άθλιες συνθήκες κράτησης των λαθρομεταναστών στη χώρα μας προκάλεσαν τη σκληρή καταγγελία από το Συμβούλιο της Ευρώπης

Αναδημοσίευση από: www.tovima.gr

Αθήνα
Διασυρμός της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης: εξέδωσε σήμερα δημόσια καταγγελία για τις συνθήκες κράτησης των λαθρομεταναστών και την κατάσταση των φυλακών στη χώρα μας _ μέτρο στο οποίο έχει καταφύγει μόνο άλλες πέντε φορές από το 1989, δύο για την Τουρκία και τρεις για την Τσετσενία!

Από το κακό στο χειρότερο

Ο στόχος της _ πολύ σκληρά διατυπωμένης _ δημόσιας καταγγελίας είναι να τονίσει την μακροχρόνια άρνηση της Ελλάδας να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (CPT) η οποία έχει πραγματοποιήσει 10 επισκέψεις στη χώρα από το 1993. Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι η Αθήνα όχι μόνο έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τις υποδείξεις της αλλά και ότι η μεταχείριση των παράνομων μεταναστών και των φυλακισμένων επιδεινώθηκε τα τελευταία χρόνια καθώς και ότι σε πολλές περιπτώσεις οι ελληνικές αρχές είπαν ψέμματα για τα μέτρα που έχουν ληφθεί.

«Η Επιτροπή προσπάθησε σταθερά να πραγματοποιήσει εποικοδομητικό διάλογο με τις ελληνικές αρχές», αναφέρει η καταγγελία. «Ομως η συνεχιζόμενη έλλειψη δράσης δεν μας αφήνει άλλη λύση παρά να καταφύγουμε στο ασυνήθιστο μέτρο της δημόσιας καταγγελίας».
Η καταγγελία αναφέρει ότι «ήδη από την επίσκεψη του 1997, η CPT είχε εκφράσει ανησυχία για τις συνθήκες κράτησης των λαρθομεταναστών» και ότι «οι εκθέσεις του 2005, του 2007, του 2008 και του 2009» επανέλαβαν τα ίδια πράγματα όμως η Αθήνα «συνέχισε να αγνοεί τις συστάσεις» της.

Περαιτέρω επιδείνωση

Η επίσκεψη της Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης τον Σεπτέμβριο του 2009 «αποκάλυψε ότι στην πραγματικότητα υπήρξε περαιτέρω επιδείνωση των συνθηκών κράτησης». Τον Ιανουάριο του 2010, η CPT πραγματοποίησε συνομιλίες σε υψηλό επίπεδο με τις ελληνικές αρχές οι οποίες «σταθερά υποστήριζαν ότι έχουν ληφθεί μέτρα για να βελτιωθεί η κατάσταση». Αναφέρεται το παράδειγμα επιστολής με ημερομηνία 23 Νοεμβρίου 2009 στην οποία η Αθήνα πληροφόρησε την CPT ότι «θα τερματιστεί η διοικητική κράτηση λαθρομεταναστών σε κέντρα στα σύνορα και σε αστυνομικά τμήματα» καθώς και ότι «το κέντρο κράτησης του Πειραιά, το οποίο η CPT είχε επικρίνει επανειλημμένως από το 1997, θα κατεδαφιζόταν στις αρχές του 2010».
«Δυστυχώς», καταλήγει η δημόσια καταγγελία, «η επίσκεψη της Επιτροπής τον Ιανουάριο του 2011 απέδειξε ότι οι πληροφορίες που είχαν δώσει οι ελληνικές αρχές ήταν ανακριβείς». Φέρνει το παράδειγμα του κέντρου κράτησης στο Σουφλί, όπου μέλη της CPT αναγκάστηκαν να περάσουν πάνω από άτομα ξαπλωμένα στο πάτωμα για να μπουν στις εγκαταστάσεις, ότι δεν επιτρέπεται στους μετανάστες ούτε να αλλάζουν ρούχα και ότι συχνά κρατούνται άντρες με γυναίκες μαζί. Στο γειτονικό Φυλάκιο, επίσης στον Εβρο, οικογένειες λαθρομεταναστών με παιδιά κρατούνται επί εβδομάδες ή και μήνες σε ρυπαρές, ανθυγιεινές συνθήκες συνωστισμού «σαν κλουβιά». Οσο για το κέντρο κράτησης του Πειραιά που αναφέραμε παραπάνω, συνεχίζει να λειτουργεί και να φιλοξενεί λαθρομετανάστες «σε πολύ χειρότερες συνθήκες από εκείνες που πρωτοπεριγράφηκαν στην έκθεση του 1997».

Αρνηση παραδοχής

Ανάλογη επιδείνωση παρατηρείται και στα σωφρονιστικά ιδρύματα την τελευταία δεκαετία, κυρίως στις φυλακές της Αμφισσας, στις ανδρικές και γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού «ακόμη και σε καινούργιες φυλακές όπως στον Δομοκό». Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι οι ελληνικές αρχές δεν παραδέχονται καν ότι οι φυλακές έχουν πρόβλημα.

Η CPT, που έχει εξετάσει 300 υποθέσεις στα 22 χρόνια της λειτουργίας της αλλά αυτή είναι μόλις η έκτη δημόσια καταγγελία που εκδίδει, αναγνωρίζει ελαφρυντικά στην Ελλάδα, όπως την μεγάλη εισροή λαθρομεταναστών λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Καλεί τη διεθνή κοινότητα _ κυρίως την ΕΕ _ να βάλει ένα χεράκι για να βοηθήσει την κατάσταση, όμως τονίζει ότι η αρωγή από το εξωτερικό πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένη δράση στο εσωτερικό η οποία δεν πρέπει να περιορίζεται στα λόγια και σε νόμους που μένουν στα χαρτιά.
Σύμφωνα με το καταστατικό του Συμβουλίου Ευρώπης, η δημόσια καταγγελία εκδίδεται με την σύμφωνη γνώμη των δύο τρίτων των μελών.