Μαρίνα Λιτβίνοβα: ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ «Κάποτε ήµουν το Ρωσάκι, τώρα όµως είµαι στη Νοµική»

Η φοιτήτρια που πέρασε άδικα τρία χρόνια στη φυλακή µιλά για την περιπέτειά της
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Την ιστορία της ίσως να την έχετε ακουστά. «Η φυλακισµένη που µπήκε στη Νοµική». Το έγραψαν οι εφηµερίδες, ακούστηκε και στις τηλεοράσεις. Ενα «µεσηµεριανό» µάλιστα τής έδινε γη και ύδωρ τον Σεπτέµβριο για να βγει να πει την ιστορία της. Η Μαρίνα όµως δεν την ήθελε αυτή τη δηµοσιότητα. Την πρώτη φορά που τη συνάντησα, ήταν πολύ ταραγµένη. Είχε µόλις µπει στη Νοµική, τρίτη ανάµεσα στους υποψηφίους από τα νυχτερινά σχολεία, αλλά δεν είχε σπίτι, δεν είχε λεφτά, δεν ήξερε ποιους να εµπιστευθεί. Ολα της φαίνονταν βουνό. Αρχισα να καταγράφω τα βήµατά της.

Το νέο της σπίτι στα Εξάρχεια. Τα έπιπλα που της δάνεισαν οι φίλοι. Το φαγητό στη Φοιτητική Λέσχη. Τα ρούχα από τις κυρίες της Θήβας. Τη βοήθεια από την Αρχιεπισκοπή… Πριν από λίγες εβδοµάδες ήρθε και η δικαίωση. Η ∆ικαιοσύνη τής είπε «κάναµε λάθος που σε στείλαµε φυλακή» και της επιδίκασε αποζηµίωση 30.000 ευρώ! Τις µέρες αυτές που η Νοµική µπήκε στα πρωτοσέλιδα, εγώ κατέφυγα ξανά στη Μαρίνα. Και τη νύχτα που οι µετανάστες εγκατέλειψαν τη Νοµική συναντηθήκαµε για να µου πει επιτέλους για πρώτη φορά όλη την ιστορία της.

Αρχίζοντας από τα παιδικά της χρόνια στη Ρωσία.

Τι έβλεπες από το παράθυρο του δωµατίου σου στη Ρωσία;

Οµορφα πράγµατα, κήπους, λουλούδια, δέντρα, κερασιές κι ένα µαρµάρινοελάφι… Ελληνικά µιλούσατε στο σπίτι;
Ποντιακά.Η γιαγιάµου µούέλεγε «µάσακαλα», εγώνόµιζα ότιµου µιλούσε ρώσικα,µεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αυτά ήταν ελληνικά. «Μάσα καλά».

Ζούσατε µε τη σκέψη ότικάποια στιγµή θα ρθείτε στην Ελλάδα;

Εµείς ήµασταν µικρά και δεν καταλαβαίναµε, αλλά απ’ όσο µας έχει εξιστορήσει ο παππούς, όταν πέθανε ο πατέρας του, η τελευταία του λέξη ήταν Ελλάδα.

Ο παππούς ήταν κοµµουνιστής;
Οχι. Αφού τονείχε στείλει εξορία ο Στάλιν,σε ποιον κοµµουνισµό να πιστέψει;

Υπάρχει κάτι από τα παιδικά σου χρόνια που θα ήθελες να ξαναζήσεις;

Ναι, τα ταξίδια που κάναµε µε τους έφηβους γονείς µου... Είχανε ένα βαν και γυρνάγαµε σε χωριά, λαγκάδια, βουνά. Εχουµε πιει νερό που ξεπηδάει από το χώµα, έχουµε βουτήξει σε λίµνες µικρές, σε βάλτους, έχουµε µαζέψει καβούρια, τα έχουµε κάνει σούπα… Τι ήταν οι γονείς σου, ρώσοι χίπις;
Κάτι τέτοιο. Με άφρο µαλλί,η µαµά.Κλέβανε τα κρασιά απότον παππού, µας φορτώνανε στο βαν καιγυρνούσαµε πίσωόταν τέλειωναν οι προµήθειες.

Ωραίο ακούγεται. Πώς ήταν η Ρωσία τότε, τη δεκαετία του ‘80; Φτώχεια;

∆εν κατάλαβα εγώ να ζούσαµεστη φτώχεια. Ηµουν βέβαιαµικρή. ΣτηνΕλλάδα όµωςστριµωχτήκαµε πολύ. Ηρθαµε µόλις άνοιξαν τα σύ νορα το ‘90 και από εκεί που ζούσαµε σε µονοκατοικία και είχα το δικό µου δωµάτιο,βρεθήκαµε σε 2 δωµάτια µαζί και την πραµάτεια που είχαν φέρει οι δικοί µου για να την πουλήσουν στη λαϊκή. Καιγια όλους ήµαστανοι Ρωσοπόντιοι, το Ρωσάκι...

Και πώς καταλήγεις στη φυλακή;
Είναι κάτι που δεν θέλω να το πολυσυζητάω. Θύµα ενός έρωτα, έγραψεµια εφηµερίδα.
Πες το κι έτσι. Γνώρισα κάποιον ο οποίος ήταν µπλεγµένος σε υποθέσεις ναρκωτικών. Τον παρακολουθούσε δηλαδή η Αστυνοµία.

Εσύ δεν είχες καταλάβειτίποτα;
Μα 2 εβδοµάδες ζούσαµε µαζί. Ολο κι όλοτον γνώριζα 2 µήνες. Ούτε το πραγµατικό του όνοµα δεν ήξερα τελικά.

Και σε έπιασαν για συνεργό.
Ναι, µια µέρα έκανε έφοδο η Αστυνοµία, βρήκε 4 κιλά ηρωίνης νοµίζω, αυτός το έβαλε στα πόδια και πιάστηκα εγώ που δεν είχα βέβαια κανέναν λόγο να τρέξω. Μέχρι τότε πίστευα ότι ο κόσµος είναι αγγελικά πλασµένος και όλα είναι όµορφα. Αφέλεια της νεότητας.

Και πόσο καιρό έµεινες στη φυλακή µέχρι να αποδειχθεί ότι ήσουναθώα;

Οταν µπήκα στη φυλακή, ο τότε δικηγόρος έλεγε ότι θαβγω σε 2 µήνες. Οι συγκρατούµενές µου λέγανε µην τον πιστεύεις. Γίνεται το δικαστήριο και ακούω 8 χρόνια! Ωραία λέω, εδώ θα µείνουµε. Αρχισα να µαθαίνω κέντηµα, βελονάκι, σταυρωτό, τα πάντα.

Είπες «εγώ δεν θα γονατίσω»;
∆εν ξέρω αντο είπα τόσο ηρωικά. Αλλά όταν τρως ένα χαστούκι και πέφτειςαπό τα συννεφάκια που ζεις, τότε σκέφτεσαι ή θα µείνω για πάντα κάτω ή θα σηκωθώ.

Και αποφασίζεις να σπουδάσεις;
Ενα ένα. Πρώτα ήταν η επαφή µε το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας στις Φυλακές Κορυδαλλού. Είχε όµως µόνο γυµνάσιο. Παρακαλάω τον κ. Ζουγανέλη, τον διευθυντή του, να βρει µια λύση για όσες είχαµε τελειώσει το γυµνάσιο και θέλαµε να πάµε στο λύκειο.Κι έγινε ένα θαύµακαι το υπουργείο Παιδείας µάς επέτρεψε να γραφτούµε στο πλησιέστερο λύκειο και µας έστειλε καθηγητές για µαθήµατα.

Μαθήµατα «µέσα», εξετάσεις «έξω»;
Ναι, γράφαµε όλες µαζίοι κρατούµενες σε µια ξεχωριστή αίθουσα. Με φρουρούς βέβαια.

Εξετάσεις µε χειροπέδες;
Είναι λίγο µύθος οι χειροπέδες. Ναι µεν πηγαίναµε µε κλούβα, αλλά δεν µας φορούσαν χειροπέδες. Είχαµε βέβαιατον φύλακα δίπλα µας ακόµη και όταν γράφαµε. Στη µέση όµωςτων εξετάσεων αποφυλακίστηκακαι µετά πήγαινα πια µόνη µου. Και καθόµουν στο ίδιοθρανίο, στην ίδια αίθουσα µε τα κορίτσια που έρχονται συνοδευόµενες.

Ποια ήταν η πιο δύσκοληώρα στη φυλακή;

Να ξυπνάς τη νύχτα και η διπλανή σου να έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, να είσαι άρρωστος και να µηνέρχεται γιατρόςκαι να υποφέρεις. Είχα φτάσει στο σηµείο να ξαπλώνω και να λέω «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν µε τηναµαρτωλή» µέχρι νααποκοιµηθώ. Τοπρωί πριν ανοίξω τα µάτια, άρχιζα ξανά την προσευχή γιατί φοβόµουν ότι θα πάω στοψυχιατρείο. Κιέλεγα: «Μαρίνα, δενµπορείς να µπειςστο ψυχιατρείο, έχεις στόχους, έχεις όνειρα. Σήκω και θα τα καταφέρεις».

Είναι συχνές οι απόπειρες αυτοκτονίας στη φυλακή;

Μία µέρα µπαίνει φουριόζος ένας αρχιφύλακας στα µπάνια, σπάει τηνπόρτα µιας τουαλέτας και αρπάζει µια κοπέλα που είχεβάλει το κεφάλι της µέσα στη λεκάνη, είχε ανοίξει τέρµα το καζανάκι και προσπαθούσε να πνιγεί. Εντάξει, καταλαβαίνεις ότι λιποθύµησα.

Ποιες είναι οι πιο δύσκολες στη φυλακή;
Νοµίζω ότι είναι τα κορίτσια που έχουν µπλέξει µε ουσίες, γιατί δεν είναι η θέση τους εκεί. ∆ηλαδή βλέπεις ότι τα φάρµακατης καταστολής δεν κάνουν τίποτα. Παρατείνουν το πρόβληµα. Οι ισοβίτισσες δεν σε φόβιζαν;
Στην αρχή µε φόβιζαν πολύ, αλλά µιαφορά κέντησα έναµαντιλάκι σεµια ισοβίτισσα, για τον γιο της που είχε γενέθλια. Ενα λευκό µαντιλάκι µετα αρχικάτου µε χρυσή κλωστή. Ε µετά, κάθετόσο µουέφερνε απότο συσσίτιο πατάτες, καρότα, λαχανικά… Είχε συγκινηθεί που της είχα δώσει τοµαντίλι χωρίς να ζητήσω αντάλλαγµα.

Οι δουλειές στη φυλακή γίνονται µε ανταλλάγµατα;

Ετσι συνηθίζεται. Για πες ένα αντάλλαγµα.
Ας πούµε, θα σου πλύνω τα ρούχα, θα µου δώσεις ένα πακέτο τσιγάρα. Κι εγώ ότανξέµενα από τηλεφωνικέςκάρτες, τις έβαζα στη σειρά και τους έφτιαχνα τα νύχια. Μανικιούρ, πεντικιούρ, γαλλικό, στρασάκια…Με παρακαλούσαν έναν µήνα, όταν µουτέλειωναν οι κάρτες, τις έπιανα.

Τι κάνεις µια νέα γυναίκα τρία χρόνια χωρίς άντρα;

Είναι απ’ τα πιο δύσκολα κοµµάτια. ∆εν είναι εύκολο να ευνουχίζεσαι. Αν θέλουµε ο κρατούµενος µετά τη φυλακή να γυρίσει πίσω στην κοινωνία και ναµην αποτρελαθεί,δεν µπορούµε να του στερούµε τη σεξουαλική δραστηριότητα. Η µέρα της αποφυλάκισης;
Τα µεγάφωνα φώναξαν «Η Λιτβίνοβα αποφυλακίζεται» και βγήκε όλη η πτέρυγα να µε αποχαιρετήσει. Αγκάλιαζα τις µητέρες µου, τιςθείες µου, τις φίλες µου, τις αδερφές µου, τόσα χρόνια µαζί. Από τα δάκρυα δεν ξεχώριζα πρόσωπα. Μόνο όταν µου έδιναν την ευχή στο αυτί, προσπαθούσα να καταλάβω ***ποια είναι.Εκείνη τη µέρα µάζεψα πάρα πολλές ευχές.

Και τι έκανες µόλις βγήκες από τη φυλακή;
Πήγα σε ένα ξενοδοχείο που µου είχαν νοικιάσει, κοιµήθηκα ξερή, έκανα µπάνιο και µετά µε τον Κλήµη Πυρουνάκη – που µε βοηθούσε – πήγαµε µαζί µε τη γυναίκα του να φάµε σουβλάκια. Είχα να φάω σουβλάκιτρία χρόνια!

Γιατί επέλεξες τη Νοµική;
Οταν έχειςπεράσει 3 χρόνια µέσαστη φυλακή, τι θα επιλέξεις; Η Νοµική ήταν µονόδροµος. Στη Νοµική ξέρουν ποια είσαι;
Ναι αρκετοί ξέρουνε την ιστορία… Είναι όµως πολύ διακριτικοί. Καµιά φορά µόνο µού κάνουν πλάκα που είµαι τόσο µεγάληγια πρωτοετής. Γελάµε πολύ.

Υπάρχουν στιγµές που νιώθεις µια ανωτερότητα;

Ανωτερότητα; Ως προς τι; Εχεις κάνει τον πιο δύσκολο δρόµο. Εχεις περάσει µια ζούγκλα.

Ετσι θα έπρεπε να είναι, αλλά έχω ακόµη πολλές ανασφάλειες και φοβίες. Οταν βρίσκοµαι όµως µπροστά σε ένα πρόβληµα λέω «Μαρίνα, έχεις κάνει φυλακή, προχώρα!».

Πιάνει;
Ναι! Βγαίνω από το σπίτι, κλειδώνω την πόρτα και πληµµυρίζω από χαρά. Και ευχαριστώ τον Θεό που έχωκλειδιά, που έχω σπίτι, πουέχω δουλειά, που έχω πανεπιστήµιο. Είναι σαν όνειρο αυτό που ζω.

Αν εξαιρέσεις τα 3 χαµένα χρόνια, έµεινε κάτι θετικό από αυτήτην ιστορία της φυλακής;

Ισως αυτό που κάνω τώρα, η Νοµική, να µη γινότανε στόχος µου αν δεν είχα µπει στη φυλακή. Είναιόπως ότανπαθαίνεις ένα ατύχηµα. Μένεις καθηλωµένος στο κρεβάτι και σκέφτεσαι να σηκωθείς να γίνειςαθλητής.

Η Πολιτεία σού ζήτησε τελικά συγγνώµη για την άδικη φυλάκιση.

Ναι, αναγνώρισε την αθωότητά µου και µε αποζηµίωσε.

Σου επιδικάστηκε µια µεγάλη για τα ελληνικά δεδοµένα αποζηµίωση.

Από τις µεγαλύτερες. Ο Αλέξανδρος Λάµαρης, ο δικηγόρος µου, ήταν σίγουρος ότι θα δικαιωθούµε. Εγώ δυσκολευόµουν να το πιστέψω. Τελικά το δικαστήριο µου επιδίκασε 25 ευρώ για κάθε ηµέρα κράτησης. Περίπου 30.000 ευρώ.

∆εν είναι και λίγα.
Ναι, αλλά εσένα αν σου έδιναν 30.000 ευρώ θα έµπαινες για τρία χρόνια φυλακή; ∆ύσκολο. Πότε θα τα πάρεις αυτά τα λεφτά;

Προς το παρόν δεν έχουν και περιµένω. Και πώς τα βγάζεις πέρα, δουλεύεις;
Ναι, έπιασα δουλειά στην «Επάνοδο». Είναι το κέντρο επανένταξης αποφυλακιζοµένων του υπουργείου ∆ικαιοσύνης. Βοηθάµε αυτούς που βγαίνουν.

Και ποιος είναι ο στόχος σου στη Νοµική; Να γίνεις δικαστής, εισαγγελέας;

Ας πάρουµε το πτυχίο κι έχει ο Θεός. Λέω µήπως έχεις στο µυαλό σου τη «Μαρίνα Ζορό», υπερασπιστή δηλαδή των δικαιωµάτων των κοριτσιών.

Ζορό δεν ξέρω αν θα γίνω αλλά αν ασκήσω δικηγορία σίγουρα θα βοηθάω τις γυναίκες που έχουν ανάγκη.

Είσαι κάθε µέρα στη σχολή σου;
Ναι. Μου αρέσει πάρα πολύ. Πώς είδες την κατάληψη της Νοµικής από τους µετανάστες;

Στεναχωρήθηκα, ευτυχώς που έληξε. Μπορεί να είµαι καινούργια αλλά την αγαπάω τη Νοµική και δενθέλω να τη χρησιµοποιούν για κοµµατικούς σκοπούς.

Μα είναι κοµµατικοί οι σκοποί;
Μα οι µετανάστες δεν ήρθαν µόνοι τους. Κάποιοι τους έφεραν. ∆εν ξέρω τι ήθελαν να κερδίσουν αλλά το µόνο που πέτυχαν ήταν να αµφισβητηθεί για άλλη µια φορά το άσυλο.

Για σένα είναι απαραίτητο το άσυλο.
Το άσυλο ναι. Το άβατο όχι. Θέλω δηλαδή το άσυλο να ισχύει µόνο για θέµατα από αφορούν τη φοιτητική κοινότητα. Οχι για κάθε κοινωνικό πρόβληµα. Και οι συνταξιούχοι έχουν προβλήµατα. Θα δεχόµασταν να καταλάβουν το Πανεπιστήµιο µέχρι να δικαιωθούν;

Στο εδώλιο 19 κρατούμενοι για εξέγερση στα Διαβατά

Αναδημοσίευση από: www.agelioforos.gr

Στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης παραπέμπονται να δικαστούν 19 κρατούμενοι των φυλακών Διαβατών, οι οποίοι πριν από περίπου ένα χρόνο επιχείρησαν να εμποδίσουν τη μεταγωγή Ρώσου συγκρατουμένου τους.

Σύμφωνα με το βούλευμα που εκδόθηκε, ο κρατούμενος στις 2 Φεβρουαρίου 2010 ενημερώθηκε ότι την επόμενη ημέρα θα μεταχθεί στην Αθήνα, προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία παράδοσής του στις ρωσικές αρχές. Ο ίδιος ζήτησε να παραταθεί η μεταγωγή του για τρεις ημέρες και όταν το αίτημα απορρίφθηκε ξεκίνησε η εξέγερση των συγκρατουμένων του. Οπως αναφέρεται στο βούλευμα, οι 19 κρατούμενοι δημιούργησαν μία ανθρώπινη «ασπίδα» γύρω από το Ρώσο κρατούμενο, εμποδίζοντας τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους να τον παραλάβουν, ενώ στη συνέχεια ξήλωσαν τα κρεβάτια του θαλάμου και τα τοποθέτησαν πίσω από την πόρτα. Μάλιστα κρατώντας ξυραφάκια ξυρίσματος απειλούσαν ότι θα αυτοτραυματιστούν. Αναψαν φωτιές, ενώ φέρονται ότι επιχείρησαν να γκρεμίσουν ακόμη και τη μεσοτοιχία του θαλάμου. Μάλιστα, χρειάστηκε και η παρέμβαση δυνάμεων των ΜΑΤ, προκειμένου ν' αντιμετωπιστεί η εξέγερση των κρατουμένων. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων συνολικά τραυματίστηκαν εννιά κρατούμενοι, τρεις εκ των οποίων μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου». Οι 19 κρατούμενοι παραπέμπονται να δικαστούν για στάση από κοινού, φθορά ξένης περιουσίας και παράνομη κατοχή όπλου. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς, «οι κρατούμενοι ήθελαν να δείξουν την αφοσίωσή τους στον αρχηγό τους, ώστε να έχουν την εύνοιά του, αλλά και να εμποδίσουν την απομάκρυνσή του από τα Διαβατά, όπου είχε εξελιχτεί σε ηγετική μορφή».

Ριζικές αλλαγές στην ποινική δικαιοσύνη

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αναδημοσίευση από: www.rethnea.gr

Οι πρόσφατες αλλαγές στην Ποινική Δικαιοσύνη, που δεν έχουν γίνει ευρέως γνωστές πλην του νομικού κόσμου, φέρνουν τα πάνω κάτω σε σχέση με όσα ίσχυαν μέχρι σήμερα στην απονομή της δικαιοσύνης από το στάδιο της προδικασίας μέχρι και την έκδοση αμετάκλητης απόφασης για κάθε υπόθεση.

Το νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 23 Δεκεμβρίου, φέρει τον τίτλο «Εξορθολογισμός και βελτίωση της απονομής δικαιοσύνης», χαρακτηρίζεται από καινοτομίες κάποιες εκ των οποίων μάλιστα εφαρμόζονται κατά κόρον στην Αμερική.

Το ζητούμενο είναι, αν και πόσο έτοιμη είναι η χώρα μας να εφαρμόσει τις αλλαγές αυτές και αν πραγματικός στόχος του υπουργείου Δικαιοσύνης είναι αφενός η βελτίωση και επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης και αφετέρου η πρόληψη του εγκλήματος, ο σωφρονισμός των παραβατών και η κοινωνική τους επανένταξη. Διότι κατά πολλούς, οι πρόσφατες τροποποιήσεις κάποιων διατάξεων του ποινικού κώδικα, όπως π.χ. οι εναλλακτικές ποινές, η κοινωνική εργασία δηλαδή αντί την φυλάκιση ή η εξαγορά της ποινής, στοχεύουν αποκλειστικά και μόνο στην αποσυμφόρηση των φυλακών. Και αν δεχτούμε πως ισχύει το δεύτερο, τότε υπάρχει ο φόβος πως αντί να μειωθεί το έγκλημα κάθε μορφής, θα αυξηθεί.

Το καινούργιο νομοσχέδιο, προβλέπει μεταξύ άλλων: μετατροπή της ποινής σε παροχή κοινωνικής εργασίας, κάτι εξάλλου που προβλεπόταν από το 1991 αλλά ουδέποτε σχεδόν εφαρμόστηκε, εξαγορά της ποινής με δόσεις που διαρκούν έως και δυο χρόνια, νέα και ευνοϊκότερη ρύθμιση για τον θεσμό της αναστολής, υπό όρους απόλυση, κατ’ οίκον έκτιση της ποινής ενώ εισάγεται και στο ελληνικό δίκαιο η δυνατότητα «ποινικής συνδιαλλαγής» μεταξύ των διαδίκων.

Επίσης, απαγορεύει την τρίτη αναβολή μιας δίκης, ενώ μετατρέπονται εκ νέου ορισμένα αδικήματα από κακουργήματα σε πλημμελήματα. Εξάλλου, τα περισσότερα πλημμελήματα μεταφέρονται για εκδίκαση από το Εφετείο στα Μονομελή Δικαστήρια. Αυτό μπορεί να αποφορτίζει μεν τα Εφετεία από μεγάλο όγκο δουλειάς, ωστόσο μπλοκάρει τα Τριμελή Πλημμελειοδικεία και «φορτώνει» στους ώμους νέων κατά κανόνα δικαστών, σοβαρές υποθέσεις, όπως ψευδορκία, όπλα, πλαστογραφία, απάτη.

Με μια πρώτη ματιά, μπορεί να πει κάποιος πως η Δικαιοσύνη στο εξής θα είναι ελαστικότερη και ότι οι παραβάτες θα αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη επιείκεια. Μια τέτοια εξέλιξη δε, μάλλον δεν θα βρίσκει σύμφωνους τους πολίτες, θύματα κατηγορουμένων, άσχετα ότι θα τους βρουν σύμφωνους αν αφορά τους ίδιους σε περίπτωση που βρεθούν κατηγορούμενοι.

Δεν μπορεί επίσης να αγνοηθεί το «φοροεισπρακτικό στοιχείο» που προκύπτει από τις αλλαγές τόσο στην μετατροπή της ποινής φυλάκισης σε χρηματική όσο και στην καταβολή σημαντικού ποσού από τον πολίτη που επιθυμεί να υποβάλλει μήνυση.

Είναι αλήθεια πάντως, πως οι αλλαγές στην Ποινική Δικαιοσύνη προβληματίζουν τόσο τους δικηγόρους όσο και τους δικαστές που μάλλον είναι επιφυλακτικοί ως προς την εφαρμογή τους αλλά και ως προς το αποτέλεσμα που θα έχουν σε σχέση με το έγκλημα.

«Εξορθολογισμός και βελτίωση» στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης ή «ο Σίσυφος θα συνεχίσει να τιμωρείται;» αναρωτήθηκε πρόσφατα ο δικηγόρος Ρεθύμνου Ανδρέας Αργυρόπουλος, στη διάρκεια εισήγησης του σε συνέδριο της Ένωσης Ποινικολόγων Κρήτης που πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο. Συνεχίζοντας τον προβληματισμό του, με εύγλωττο τρόπο είπε χαρακτηριστικά ενώπιον των συναδέλφων του:

«Σύμφωνα με έναν από τους πιο ιδιόμορφους μύθους της ελληνικής μυθολογίας, οι θεοί είχαν καταδικάσει τον Σίσυφο να κυλάει αδιάκοπα ένα βράχο ως την κορυφή ενός βουνού απ’ όπου η πέτρα, με το βάρος της, έπεφτε και πάλι προς τα πίσω. Είχαν σκεφτεί, δικαιολογημένα, πως δεν υπάρχει πιο φοβερή τιμωρία από τη χωρίς όφελος και ελπίδα εργασία.

Όσο διαφορετικές και αν είναι οι θέσεις, οι απόψεις και οι εμπειρικές παραστάσεις που μπορεί να έχουμε άπαντες οι εμπλεκόμενοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο στο σύστημα λειτουργίας της ποινικής δικαιοσύνης, θεωρώ βέβαιο ότι όλοι-λιγότερο ή περισσότερο-συμφωνούμε, πως η ελληνική ποινική δικαιοσύνη, με το διαμορφωμένο πλαίσιο λειτουργίας από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, έχει γίνει ένας αφόρητα βαρύς και δυσκίνητος βράχος, που, χάρη σε επιπόλαιες παρεμβάσεις και τροποποιήσεις κομήτες, ανεβαίνει λίγο παραπάνω στην πλαγιά του βουνού, για να επιστρέψει τελικά στους πρόποδες ακόμα πιο ογκώδης και βραδυκίνητος.

Με ευαγγελιζόμενο στόχο τον εξορθολογισμό και τη βελτίωση της απονεμόμενης ποινικής δικαιοσύνης, τέθηκε πρόσφατα σε ισχύ ο Ν. 3904/2010, ο οποίος επέφερε, μεταξύ άλλων, τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα, στην Ποινική Δικονομία και σε ορισμένους Ειδικούς Ποινικούς Νόμους».

Επιδιωκόμενος σκοπός των τροποποιήσεων του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με την έκθεση του υπουργείου Δικαιοσύνης που συνοδεύει τον νόμο, είναι: «Ο εκσυγχρονισμός του συστήματος ποινών, δια της παροχής περισσότερων δυνατοτήτων πρακτικής εφαρμογής εναλλακτικών μέτρων και ποινών, έτσι ώστε να μειωθεί ο σωφρονιστικός πληθυσμός. Η φυλάκιση δηλαδή, να παραμείνει ως ποινή μόνο για τα σοβαρά αδικήματα και για τους υπότροπους εγκληματίες».

Ο ποινικολόγος Ανδρέας Αργυρόπουλος, τον οποίο η εφημερίδα μας ευχαριστεί για τη βοήθεια του στην κωδικοποίηση των αλλαγών που επήλθαν στον Ποινικό Κώδικα έτσι ώστε να γίνουν περισσότερο κατανοητές στο ευρύ κοινό, (διπλ. σελίδα) δεν είναι αισιόδοξος για τ’ αποτελέσματα τους σε σχέση με τη μείωση της εγκληματικότητας αφού θεωρεί ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης περισσότερο έλαβε υπ΄όψιν του την αποσυμφόρηση των φυλακών και πολύ λιγότερο την πρόληψη του εγκλήματος και τον σωφρονισμό των παραβατών.

«Η αντεγκληματική πολιτική στην Ελλάδα παραμένει σε εμβρυακό στάδιο, αφού αδυνατεί να ξεκινήσει από την πρόληψη, να προχωρήσει στην αστυνομία και στα δικαστήρια και να καταλήξει στις φυλακές και στην επανένταξη.

Αν αυτά τα δεδομένα διατηρηθούν, θεωρώ βέβαιο ότι οι σημερινές μεταβολές του Ν. 3904/2010 έχουν ημερομηνία λήξης και σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα συζητάμε και πάλι για τα νέα μέτρα «εκσυγχρονισμού του συστήματος ποινών» και μείωσης του σωφρονιστικού πληθυσμού» καταλήγει.

Ο γενικός γραμματέας της Ένωσης Ποινικολόγων Κρήτης, Βαγγέλης Μουνδριανάκης, δικηγόρος Ρεθύμνου, σχολιάζοντας τις αλλαγές του Ποινικού Κώδικα, λέει στα «Ρ.Ν.»:

«Πρόκειται για μια εκτεταμένη τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που έχει ως σκοπό να αποσυμφορήσει τις φυλακές από τα άτομα που έχουν υποπέσει στην λεγόμενη χαμηλή εγκληματικότητα. Άποψη μου είναι ότι οι αλλαγές είναι σε θετική κατεύθυνση.

Διαφωνώ με όσους λένε ότι είναι μια αποσπασματική παρέμβαση. Θεωρώ δηλαδή ότι μπορεί να ενταχθεί με ένα καλό τρόπο στο όλο ποινικό δικαιικό σύστημα. Αναγκαστικά βεβαίως παρεμβαίνει σε οξυμένες καταστάσεις που έχουν να κάνουν με την αποσυμφόρηση των φυλακών και με την ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης.

Συμφωνώ βέβαια ότι θα αποσυμφορηθούν τα Εφετεία και τα Τριμελή καθώς μεταφέρεται μεγάλος όγκος υποθέσεων στα Μονομελή Δικαστήρια. Δεν θα το θεωρούσα αυτό αρνητικό αν υπήρχε επαρκής αριθμός δικαστών και αν η εκπαίδευση τους αλλάξει σε πολύ σημαντικό βαθμό ώστε να έχουν πληρέστερη κατάρτιση προκειμένου με την ανάλογη ευθύνη ν’ αποφασίζουν και για υποθέσεις μεγαλύτερης σοβαρότητας.

Εκεί που εγώ έχω πολύ σημαντική διαφωνία είναι η θέσπιση του παραβόλου των 100 ευρώ προκειμένου να ασκηθεί έγκληση. Κατά την άποψη μου, οι πολίτες πρέπει να έχουν απεριόριστη ελευθερία προσφυγής στη Δικαιοσύνη. Με την θέσπιση του παραβόλου, επιδιώκεται, μ’ ένα τρόπο για μένα μη αποτελεσματικό, η μείωση των μηνύσεων οι οποίες είναι γεγονός πως σήμερα είναι πάρα πολλές. Θα μπορούσε όμως αυτό ν’ αντιμετωπιστεί, χωρίς να αποστερείται ο πολίτης από το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης του στις υπηρεσίες της Δικαιοσύνης, με επιβολή μεγάλου ποσού στην περίπτωση που η έγκλιση απορριφθεί ως αβάσιμη νομικά ή ουσιαστικά».

Ερωτώμενος ο κ. Μουνδριανάκης αν θεωρεί ότι οι αλλαγές θα λειτουργήσουν σωφρονιστικά για τους παραβάτες, απαντάει:

«Πιστεύω ότι αν το σύστημα της μετατροπής της ποινής φυλάκισης σε χρηματική ποινή ή κοινωνική εργασία αλλά και της αναστολής, δουλέψει σωστά, τότε πιστεύω ότι πράγματι δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία σε όσους έχουν διαπράξει μικρότερης σημασίας αδικήματα, να ενταχθούν.

Η ασύμμετρη σκληρότητα σε σχέση με την πράξη, που πολλές φορές μέχρι σήμερα επιδεικνυόταν από τη νομοθεσία, τώρα αμβλύνεται και νομίζω ότι η μεταχείριση αυτή θα επιδράσει θετικά».

Τις αλλαγές στην Ποινική Δικαιοσύνη, σχολιάζουν και άλλοι δικηγόροι του Ρεθύμνου, των οποίων οι απόψεις στα περισσότερα σημεία μάλλον συγκλίνουν.

«Θεωρώ ότι δεν πρόκειται για διατάξεις που αλλάζουν το προφίλ της απονομής της Ποινικής Δικαιοσύνης. Έχουν μια τάση αποφόρτισης των δικαστηρίων και κατ’ επέκτασιν των φυλακών, με εν μέρει καινοτόμα μέτρα, πλην όμως δεν γνωρίζουμε αν είναι εφαρμόσιμα συνολικά. Το νομοσχέδιο εισάγει πολύ ωραίους θεσμούς, όπως είναι η ποινική συνδιαλλαγή, που όμως η εφαρμογή τους είναι, αν όχι ανέφικτη, τουλάχιστον δύσκολη καθώς δεν υπάρχουν ούτε υποδομές ούτε προσωπικό όπως απαιτείται» επισημαίνει στα «Ρ.Ν.» ο δικηγόρος Νίκος Κοτζαμπασάκης, που επίσης τον βρίσκει αντίθετο η προοπτική αποφόρτισης των Εφετείων εις βάρος των Μονομελών Δικαστηρίων.

Θετικά αλλά και αρνητικά σημεία, βρίσκει στο νομοσχέδιο και ο δικηγόρος Παντελής Φουρφουλάκης, που λέει:

«Στα συν του νομοσχεδίου, κατά την άποψη μου, είναι η δυνατότητα της μετατροπής των ποινών και η αύξηση του ορίου αναστολής.

Στα συν είναι και η δυνατότητα ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση όπου σε καθείρξεις μέχρι δέκα έτη το δικαστήριο θα πρέπει αιτιολογημένα να αναφέρει γιατί δεν το χορηγεί. Στα θετικά επίσης είναι οι διατάξεις περί ποινικής συνδιαλλαγής, στο οικονομικό κυρίως έγκλημα, όπου εκεί ουσιαστικώς οριοθετείται η εξόφληση-αποζημίωση του παθόντα ως ένα μέσον άρσεως του αξιοποίνου της πράξεως.

Στα πλην, πάντα κατά τη δική μου κρίση, είναι η αλλαγή της αρμοδιότητας των δικαστηρίων, καθώς σοβαρά πλημμελήματα πλέον φεύγουν από την αρμοδιότητα του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου αρχικώς και του Εφετείου στη συνέχεια και μεταβιβάζονται στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο και κατ’ έφεσιν στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο. Θεωρώ λάθος, σοβαρά ποινικά αδικήματα να εναποτίθενται σε δικαστές οι οποίοι κατά τεκμήριο είναι νέοι και άπειροι.

Ο στόχος του υπουργείου Δικαιοσύνης, με τις αλλαγές, είναι ο εξής: α) η αποσυμφόρηση των φυλακών από κατάδικους πλημμεληματικών πράξεων ή καθείρξεων μέχρι δέκα έτη, β) η αποσυμφόρηση κυρίως των πινακίων των Εφετείων και γ) εν όψει του «τσουνάμι» των φορολογικών μέτρων ένα ακόμα εισπρακτικό μέτρο που δίνει στους κατηγορούμενους τη δυνατότητα πληρώνοντας να κερδίζουν την ελευθερία τους.

Η εγκληματικότητα με τα νέα μέτρα δεν πρόκειται να μειωθεί αλλά ούτε και να αυξηθεί. Ο εγκληματίας δεν κάθεται να διαβάζει το νόμο και να πράττει αναλόγως».

Ένα βήμα προς τον εκσυγχρονισμό της Ποινικής Δικαιοσύνης, θεωρεί ο δικηγόρος Αντώνης Βουλγαράκης το νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή στις 23 Δεκεμβρίου.

«Οι αλλαγές στην Ποινική Δικαιοσύνη σίγουρα έγιναν υπό πίεση και υπό το καθεστώς της ανάγκης αποσυμφόρησης αφενός των δικαστηρίων και αφετέρου των φυλακών, ωστόσο θεωρώ πως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ο νέος νόμος όντως βοηθάει στην επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης και όντως θα αποσυμφορηθούν τα δικαστήρια. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα σε πολλά άτομα που δεν έχουν τα χρήματα να πληρώσουν τις μετατροπές των ποινών τους, να μπορούν να κάνουν τη λεγόμενη εναλλακτική έκτιση ποινής με την παροχή κοινωνικής εργασίας.

Πολύ θετική είναι η δυνατότητα αναστολής της ποινής όπου επεκτείνεται το όριο. Ο θεσμός της ποινικής συνδιαλλαγής είναι επίσης ένα ακόμα θετικό σημείο παρά το γεγονός ότι επειδή προέρχεται από ένα άλλο σύστημα δικαίου (Αμερική) μπορεί να φαίνεται ασύμβατος με το δικό μας σύστημα και να δημιουργεί απορίες. Αρνητικό θεωρώ το σημείο μη δυνατότητας αναβολής της δίκης για τρίτη φορά.

Τώρα εάν με ρωτάτε πόσο μπορεί να λειτουργούν όλες αυτές οι αλλαγές σωφρονιστικά για τους κατηγορούμενους, εκεί θα σας απαντήσω ότι υπάρχει ένα θέμα που σηκώνει πολύ συζήτηση. Θα σας πω μόνο πως εκτός από δικηγόρος είμαι και πολίτης και συμφωνώ ότι δεν μπορεί να υπάρχει η αίσθηση της ατιμωρησίας» αναφέρει ο κ. Βουλγαράκης.

ΕΠΙΕΙΚΕΣΤΕΡΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Οι σημαντικότερες αλλαγές στην ποινική δικαιοσύνη

Ο δικηγόρος Ρεθύμνου Ανδρέας Αργυρόπουλος, κωδικοποίησε τις βασικές αλλαγές που επήλθαν στον Ποινικό Κώδικα, με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 23 Δεκεμβρίου και είχε την ευγενή καλοσύνη να βοηθήσει τα «Ρ.Ν.» στη σημερινή παρουσίαση τους. Ο περιορισμένος χώρος βέβαια, δεν επιτρέπει την δημοσίευση όλων των λεπτομερειών που αφορούν κάθε διάταξη.

Συνοπτικά, οι αλλαγές είναι οι παρακάτω:

1. Ο θεσμός της μετατροπής της ποινής

α) Τόσο με την προηγούμενη όσο και με την καινούρια ρύθμιση, οι ποινές φυλάκισης μέχρι ένα (1) έτος μετατρέπονται σε χρηματική ποινή, ενώ το ίδιο συμβαίνει κατά κανόνα με τις ποινές φυλάκισης από ένα (1) μέχρι δύο (2) έτη (η εξαίρεση αφορά την περίπτωση που ο δράστης είναι υπότροπος και το δικαστήριο κρίνει, με ειδικά αιτιολογημένη απόφασή του, ότι απαιτείται η μη μετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων).

Σε αντίθεση όμως με την προγενέστερη μορφή του άρθρου 82, καθιερώνεται πλέον ως κανόνας η μετατροπή και των μεγαλύτερων ποινών φυλάκισης, από δύο (2) έως τρία (3) έτη (που με το προϊσχύσαν καθεστώς αποτελούσε την εξαίρεση).

β) Για το ποσό της μετατροπής λαμβάνεται πλέον υπόψη, εκτός από την οικονομική και η προσωπική κατάσταση του δράστη, με ενδεικτική στο νόμο απαρίθμηση των προσδιοριστικών της εν γένει κατάστασης του καταδικασθέντος στοιχείων, δηλαδή:
- τα καθαρά έσοδα από την εργασία του κατά μέσο όρο κάθε ημέρα,
- άλλα εισοδήματά του,
- την περιουσία του
- τις οικογενειακές υποχρεώσεις του, χωρίς να αποκλείεται ο συνυπολογισμός και άλλων υποχρεώσεων από το δικαστήριο.

Επίσης, ρυθμίζονται και τα όρια της μετατροπής από τρία ευρώ (αντί 10€ που ίσχυε) έως 100 ευρώ, με την προοπτική να μετατρέπεται με διαφορετικό ποσό η ποινή ενός π.χ. άνεργου οικογενειάρχη από αυτή του επιχειρηματία που καταδικάσθηκε για την τέλεση οικονομικών εγκλημάτων.

γ) Η νέα ρύθμιση απλοποιεί τη διαδικασία για την τμηματική καταβολή του ποσού της μετατροπής.

- πλέον, το ίδιο το δικαστήριο που θα έχει κρίνει επί της μετατροπής, θα χορηγεί προθεσμία, από δύο (2) έως τρία (3) έτη, για την καταβολή του, σε δόσεις που επίσης ορίζει το δικαστήριο, σε κάθε περίπτωση που αντιλαμβάνεται, είτε από την αποδεικτική διαδικασία είτε αφού υποβάλλει ερώτημα στον καταδικασθέντα είτε και μετά από αίτημα του τελευταίου, ότι αυτός αδυνατεί να καταβάλει αμέσως το σύνολο του ποσού μετατροπής της ποινής.

Αντίστοιχα, προβλέπεται η απόλυση εκείνων που κρατούνται σήμερα επειδή δεν έχουν να πληρώσουν το ποσό της μετατροπής, προκειμένου να καταβάλλουν τμηματικά το υπόλοιπο της ποινής τους, ενώ απολύονται οι κρατούμενοι μόνο για δικαστικά έξοδα

δ) Η μετατροπή της ποινής σε παροχή κοινωφελούς εργασίας αποτελεί εναλλακτικό τρόπο έκτισης της ποινής που προβλέφθηκε μεν στη χώρα μας το έτος 1991, εφαρμόστηκε όμως στην πράξη ελάχιστα αυτά τα είκοσι χρόνια, λόγω της παραπομπής του νομοθέτη σε έκδοση υπουργικών αποφάσεων για την πρόβλεψη των εκτελεστικών προδιαγραφών του θεσμού, των συνεχιζόμενων ελλείψεων σε επίπεδο πρακτικής εφαρμογής του, της ανυπαρξίας κριτηρίων που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν τον δικαστή για αυτή τη μορφή της μετατροπής και, κυρίως, του υπερβολικά υψηλού, ελάχιστα θελκτικού και στην πράξη ουτοπικού αριθμού των ωρών παροχής κοινωφελούς εργασίας.

Με τη νέα ρύθμιση αφενός, μειώνονται οι ώρες της κοινωφελούς εργασίας, αφετέρου γίνεται πιο ελαστική η εκτέλεσή της, με την πρόβλεψη μιας σειράς μέτρων σε περίπτωση ελλιπούς εκτέλεσης, ώστε να αποφεύγεται η επιστροφή των καταδικασθέντων στη φυλακή «από την πίσω πόρτα».

«Η μετατροπή της ποινής, όπως και η ποινή σε χρήμα, συναντά ευρύτατη διάδοση στις σύγχρονες κοινωνίες. Συγκεντρώνει πλεονεκτήματα, καθώς:

α) δεν αποκόπτει το δράστη από την οικογένεια και το εργασιακό περιβάλλον του,

β) ενισχύει τον κρατικό προϋπολογισμό,

γ) βοηθά στην αποσυμφόρηση των φυλακών και

δ) ο δράστης στερείται ένα μέρος της περιουσίας του, οπότε αισθάνεται-τουλάχιστον κατά ένα μέρος-το χαρακτήρα της ποινής» επισημαίνει ο κ. Αργυρόπουλος.



2. Ο θεσμός της αναστολής της ποινής

Ανάλογα με τη μετατροπή και ο θεσμός της αναστολής εισήχθη, για να παρέχει στους «πρωτόπειρους» εγκληματίες τη δυνατότητα να ανασταλεί για ορισμένο χρονικό διάστημα η εκτέλεση της ποινής τους, ενώ μετά την πάροδο του χρόνου αυτού, αν η αναστολή δεν αρθεί η ανακληθεί, η ποινή τους θεωρείται σα να μην είχε ποτέ επιβληθεί, επισημαίνει ο κ. Αργυρόπουλος.

Τι προβλέπει όμως η νέα ρύθμιση:

α) Με το προϊσχύσαν καθεστώς, η αναστολή εκτέλεσης της ποινής, αν ο δράστης δεν είχε καταδικασθεί αμετάκλητα σε ποινή άνω των έξι (6) μηνών, εφαρμοζόταν κατά κανόνα σε ποινές φυλάκισης μέχρι δύο (2) έτη και δυνητικά σε ποινές μέχρι πέντε (5) έτη. Η διάρκεια της αναστολής ήταν τουλάχιστον τρία (3) έως πέντε (5) έτη.

Πλέον, με την κατάργηση του άρθρου 100Α, οι τρεις «κλιμακώσεις» αναστολής (μέχρι δύο έτη, δύο-τρία έτη και τρία-πέντε έτη) συμπτύσσονται σε δύο:
α) καταδίκη μέχρι τρία έτη
β) καταδίκη μεγαλύτερη από τρία μέχρι πέντε έτη

Έτσι, η δυνατότητα αναστολής εκτέλεσης της ποινής επεκτείνεται και αφορά πλέον κατά κανόνα σε όλους τους καταδικασθέντες σε ποινή φυλάκισης μέχρι πέντε (5) έτη, αν δεν έχουν καταδικασθεί αμετάκλητα σε ποινή μεγαλύτερη του ενός (1) έτους (από έξι (6) μήνες, που ίσχυε).

β) Στις περιπτώσεις της αναστολής υπό επιτήρηση (για ποινές άνω των τριών ετών), προβλέπεται:

- διάρκεια αναστολής από τρία (3) έως πέντε (5) έτη,

- επιμέλεια και επιτήρηση από τον «Επιμελητή Κοινωνικής Αρωγής» με εβδομαδιαίες συνεδρίες, επίβλεψη για την εκπλήρωση των όρων που επιβάλλει το δικαστήριο και υποβολή ανά εξάμηνο σχετικής έκθεσης στον αρμόδιο εισαγγελέα.

- επιβολή όρων από το δικαστήριο που αποφάσισε την αναστολή υπό επιτήρηση (άρθρο 100 § 3).

Αξιολογώντας τον παραπάνω θεσμό, ο κ. Αργυρόπουλος, σχολιάζει:

«Ο θεσμός της αναστολής είναι κατ’ αρχήν επιβεβλημένος και επιτυχής, στο μέτρο που αποτρέπει τον καταδικασθέντα από την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων, στις οποίες θα μπορούσε να τον ωθήσει η βραχυχρόνια διαβίωσή του στις φυλακές και ο συγχρωτισμός με επικίνδυνα άτομα.

Ωστόσο, από το έτος 1991 μέχρι και σήμερα, οι προϋποθέσεις της αναστολής τροποποιούνται διαρκώς επί το επιεικέστερο και ο πραγματικός λόγος δεν είναι η άνοδος του επιπέδου του νομικού πολιτισμού μας, αλλά το αδιαχώρητο και η ανάγκη αποσυμφόρησης των ανεπαρκών να αντιμετωπίσουν την αύξουσα εγκληματικότητα φυλακών μας, στοιχείο που αποδεικνύει το διαπιστωμένο έλλειμμα της χώρας μας σε συνειδητή σωφρονιστική και αντεγκληματική πολιτική και την ευκαιριακή αντιμετώπιση του προβλήματος.

Αν κάποτε ψιθυρίζαμε στους διαδρόμους των δικαστηρίων ότι «για πλημμέλημα στην Ελλάδα, δεν πας φυλακή», πλέον, με τη νέα ρύθμιση, μπορούμε να το φωνάξουμε δυνατά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και ακραίων περιπτώσεων, και δεν πιστεύω ότι αυτό γίνεται, γιατί επικράτησε στη χώρα μας μια ορθή αντίληψη κοινοτισμού και περιορισμού του αποκλεισμού από τον κοινωνικό ιστό ατόμων που είναι επανεντάξιμα.

Αντιμετωπίζω αρνητικά, και ως συνήγορος και ως πολίτης αυτής της χώρας, το γεγονός ότι ο δράστης πλημμελήματος και, μάλιστα, όχι πλέον μόνο ο «πρωτόπειρος», αλλά και αυτός που έχει ήδη αμετάκλητες καταδίκες μέχρι ένα έτος, θα γνωρίζει ουσιαστικά εκ των προτέρων ότι δεν θα υπάρχει κίνδυνος να εκτίσει πραγματικά την όποια ποινή φυλάκισης του επιβληθεί.

Ούτε η τρομοκρατία, ούτε όμως η αδιαφορία (στην οποία υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξει ο «διευρυμένος» θεσμός της αναστολής), μπορεί να αποδώσουν και να ενισχύσουν την εμπιστοσύνη στην ισχύ της έννομης τάξης ή να αποτρέψουν τους τρίτους από το έγκλημα.

Το ιδεατό εξακολουθεί να παραμένει η ισορροπία ανάμεσα σε μία λειτουργία της ποινής, η οποία πρέπει να υπάρχει και να την αισθάνεται ο καταδικασθείς και στις δυνατότητες δεύτερης και τρίτης ευκαιρίας που-ούτως ή άλλως-παρέχονται στον δράστη».

Υπό όρους απόλυση και ευεργετικός υπολογισμός της ποινής Ο θεσμός της υπό όρους απόλυσης είναι αυτός που κατεξοχήν προσδίδει ελαστικότητα στην έκτιση της ποινής, αφού παρέχει τη δυνατότητα στον καταδικασθέντα σε στερητική της ελευθερίας ποινή, να απολυθεί πριν την εκτίσει στο σύνολό της.

Μέχρι σήμερα προβλεπόταν η μερική έκτιση της ποινής (κατά το ήμισυ) και η μετατροπή του υπολοίπου της σε χρηματική, ενώ με το άρθρο 105 ΠΚ ο δράστης αποφυλακιζόταν με υπό όρους απόλυση κατά κανόνα μόλις συμπλήρωνε τα 2/5 της ποινής του. Με την νέα ρύθμιση:

α) Παρέχεται η δυνατότητα απόλυσης των καταδικασθέντων σε φυλάκιση τριών έως πέντε ετών, που έχουν εκτίσει το 1/5 της ποινής τους, το δε επόμενο 1/5 της ποινής τους μετατρέπεται σε χρηματική ποινή ή αν ο κρατούμενος δεν μπορεί να πληρώσει, σε παροχή κοινωφελούς εργασίας.

«Είναι προφανές ότι με αυτό το μέτρο, επιδιώκεται (μόνο) η άμεση αποσυμφόρηση των φυλακών» υπογραμμίζει ο κ. Αργυρόπουλος.

β) Προβλέπεται ο ευεργετικός υπολογισμός των ημερών παραμονής σε κατάστημα κράτησης (μία ημέρα παραμονής ισούται με δύο ημέρες έκτισης) για ορισμένες κατηγορίες βαρέως πασχόντων κρατουμένων (παραπληγικούς, καρκινοπαθείς, άτομα με διαπιστωμένο ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω κ.ο.κ.), καθώς και για τις κρατούμενες μητέρες που κρατούνται μαζί με τα ανήλικα τέκνα τους.



3. Κατ’οίκον έκτιση της ποινής

Στον Ποινικό Κώδικα, υπήρχε διάταξη που αφορούσε τους υπερήλικες και προέβλεπε τη δυνατότητα της κατ’ οίκον έκτισης της ποινής για άτομα που είχαν καταδικασθεί σε ποινές φυλάκισης για οφειλές προς το Δημόσιο ή ν.π.δ.δ. και είχαν υπερβεί το 75ο έτος της ηλικίας τους.

Η νέα ρύθμιση, επεκτείνεται σε όλους τους κρατουμένους με ποινή φυλάκισης, οι οποίοι είναι άνω των 75 ετών, ενώ διορθώνει και κάποιες λειτουργικές ατέλειες της προηγούμενης ρύθμισης, καθώς προσδιορίζει σαφώς το χρόνο και τον τόπο εμφάνισης των κρατουμένων (πρώτη ημέρα κάθε μήνα στο Α.Τ. του τόπου κατοικίας) και προβλέπει συγκεκριμένες ενέργειες του εισαγγελέα έκτισης της ποινής - ανάλογες με αυτές που προβλέπονται για την ελλιπή ή πλημμελή εκτέλεση της κοινωφελούς εργασίας, στην περίπτωση παράλειψης εκ μέρους των κρατουμένων της υποχρέωσης εμφάνισής τους.



4. Ποινική Συνδιαλλαγή

Η διαδικασία της ποινικής συνδιαλλαγής, προβλεπόταν μέχρι σήμερα αλλά αφορούσε περιορισμένα αδικήματα, όπως υπεξαίρεση, σε βαθμό πλημμελήματος, απάτη, απιστία, τοκογλυφία και αισχροκέρδεια. Εφόσον ο υπαίτιος ικανοποιούσε πλήρως τον ζημιωθέντα μέχρι την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, η υπόθεση δεν έφτανε στο ακροατήριο. Στη νέα διάταξη, εξαλείφεται το αξιόποινο όλων σχεδόν των εγκλημάτων κατά της ιδιοκτησίας και περιουσίας, όπως η κλοπή, η απρόκλητη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, η αποδοχή και διάθεση προϊόντων εγκλήματος και η παραπλάνηση ανηλίκων σε χρέη, πλην της ληστείας και της εκβίασης, συμπεριλαμβανομένων και των κακουργημάτων.

Η ποινική συνδιαλλαγή, είναι ένας θεσμός που εφαρμόζεται κυρίως στην Αμερική, σε σημείο μάλιστα τέτοιο, σύμφωνα με τον κ. Αργυρόπουλο, που η συντριπτική πλειοψηφία των ποινικών υποθέσεων (ακόμα και ποσοστό 90-95%!) ολοκληρώνεται στα πλαίσια της συνδιαλλαγής και δεν καταλήγει ποτέ στο ποινικό ακροατήριο.

Η διάταξη αυτή, αν κρίνουμε από απαντήσεις που έδωσαν στα «Ρ.Ν.» αρκετοί επιστήμονες, πανεπιστημιακοί, νομικοί ακόμα και δικαστές, αντιμετωπίζεται με πολλές επιφυλάξεις αλλά και καχυποψία.

Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, οι διάδικοι «επιλύουν’ τις διαφορές τους χωρίς να φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο. Αρκεί το θύμα να ικανοποιηθεί-αποζημιωθεί από τον θύτη. Αφορά βεβαίως μια κατηγορία αδικημάτων όπου το προσβαλλόμενο αγαθό είναι είτε η ιδιοκτησία είτε η περιουσία, χωρίς τη χρήση βίας. «Οι επιφυλάξεις έγκεινται στο κατά πόσο ο θεσμός αυτός θα μπορέσει να λειτουργήσει στις πραγματικές του διαστάσεις και να μην εκτραπεί από συνδιαλλαγή σε συναλλαγή. Ο θεσμός αυτός, ιδίως σε επίπεδο κακουργημάτων, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια της γενικής πρόληψης, την οποία υπηρετεί η ποινή ως βασική παράμετρος του ποινικού μας συστήματος» σχολιάζει στην εφημερίδα μας πρώην δικαστής, προσθέτοντας: «Η ποινική συνδιαλλαγή ενδεχομένως να «επιτρέπει» στον κατηγορούμενο να ακολουθεί παραβατική συμπεριφορά, διότι θα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν θα τιμωρηθεί».

Αντί στη φυλακή, στην κλινική Οι χρήστες ναρκωτικών που καταδικάζονται με ποινές κάτω των 2,5 ετών

Της Άντρης Δανιήλ

Σε κλινικές απεξάρτησης και όχι στη φυλακή θα παραπέμπονται οι χρήστες ναρκωτικών που θα καταδικάζονται με ποινές για αδικήματα που αφορούν χρήση ναρκωτικών ουσιών, λιγότερο από δυόμισι χρόνια. Εκσυγχρονισμός του νομοσχεδίου από το 1992, περί θεραπείας και μεταχείρισης ουσιοεξαρτωμένων και χρηστών, συζητήθηκε χθες στην Επιτροπή Νομικών της Βουλής.

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Επιτροπής, Ιωνά Νικολάου, μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν τα κατάλληλα θεραπευτικά κέντρα που να μπορέσουν να υποδεχθούν αυτά τα άτομα που είχαν ανάγκη τη θεραπεία, αντί την ποινή φυλάκισης.

Τα μέλη της Επιτροπής ζήτησαν από το αρμόδιο Υπουργείο Υγείας να δώσει σχετικά στοιχεία για τα κατάλληλα κέντρα αποτοξίνωσης από τις ναρκωτικές ουσίες, με σκοπό να είναι εφικτή η εφαρμογή της νομοθεσίας. Η υπόδειξη των κέντρων αποθεραπείας ουσιοεξαρτημένων, θα γίνει με διάταγμα του Υπουργού Υγείας, ότι είναι κατάλληλα να αξιοποιηθούν για θεραπευτικούς σκοπούς. Τα κέντρα, ωστόσο, σύμφωνα με τον Ιωνά Νικολάου, θα πρέπει να γίνουν αποδεκτά και από το ίδιο το δικαστήριο, που θα επιθυμεί να διαπιστώσει αν τα κέντρα αυτά και οι διαδικασίες θα διασφαλίζουν την παροχή θεραπευτικής ανάγκης και δεν θα χρησιμοποιηθούν για να αποφύγουν κάποιοι την καταδίκη ή την έκτιση της ποινής φυλάκισης.

Τρεις κατηγορίες

Εξαιρετικής σημασίας χαρακτήρισε τη νομοθεσία αυτή ο Ιωνάς Νικολάου, ο οποίος υπογράμμισε ότι θα ρυθμίσει τρεις κατηγορίες χρηστών ναρκωτικών και ουσιοεξαρτώμενων προσώπων.

- Η πρώτη κατηγορία είναι αυτοί που καταδικάζονται από το δικαστήριο για ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δυόμισι χρόνια και αντί να εκτίσουν ποινή φυλάκισης θα οδηγούνται σε θεραπευτικά κέντρα.

- Η δεύτερη κατηγορία αφορά εκείνους που καταδικάζονται από το δικαστήριο, αλλά αναστέλλεται η επιβολή της ποινής ώστε να παραπεμφθούν σε θεραπευτικά κέντρα.

- Η τρίτη κατηγορία αφορά εκείνους που βρίσκονται ήδη στη φυλακή, αλλά επειδή υπάρχουν αυτά τα θεραπευτικά κέντρα οδηγούνται σε αυτά αντί να εκτίουν την ποινή φυλάκισής τους.

Οι ανήλικοι χρήστες

Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία ανέφερε ο κ. Νικολάου, ρυθμίζονται και οι περιπτώσεις ανήλικων χρηστών ναρκωτικών. «Το προτεινόμενο νομοσχέδιο, όπως έχει κατατεθεί, δεν επιτρέπει τη μεταχείριση των ανήλικων χρηστών ναρκωτικών με αυτό τον τρόπο».

Αυτής της δυνατότητας θα πρέπει να μπορούν να τύχουν και οι χρήστες ηλικίας 16 - 17 ετών, κατέληξε ο κ. Νικολάου, σημειώνοντας ότι «έχουμε ζητήσει από το αρμόδιο Υπουργείο να επαναξιολογήσει τη θέση του. Συνεπώς, είναι πολύ σημαντικό και θα πρέπει οι αρμόδιοι να δουν και την περίπτωση των ανήλικων χρηστών ναρκωτικών.

Ελπίδα σωτηρίας

Ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Αριστοφάνης Γεωργίου εξέφρασε ικανοποίηση που «επιτέλους μετά το 1992 που έχει ξεκινήσει η συζήτηση, για το νομοσχέδιο κατά το οποίο οι χρήστες και οι καταδικαζόμενοι για ποινές φυλάκισης κάτω από 2 1/2 χρόνια για σχετικό με χρήση αδίκημα δεν θα πηγαίνουν στη φυλακή». «Στους καταδικαζόμενους», πρόσθεσε, «θα εκδίδεται διάταγμα μέσα από το οποίο θα υποχρεούνται να τύχουν θεραπείας, σε ένα από τα κέντρα, τα οποία το κράτος θα διατηρεί και τα δικαστήρια θα υποδεικνύουν. Με τον τρόπο αυτόν, εξήγησε ο κ. Γεωργίου, η κοινωνία θα σταθεί αρωγός στην προσπάθεια, άνθρωποι που βρέθηκαν σε αυτόν τον κύκλο του λευκού θανάτου να αποκτούν ελπίδα για να σωθούν».

Ο Αριστοφάνης Γεωργίου είπε πως οι διαδικασίες που έχουν εισαχθεί στην προτεινόμενη νομολογία είναι τέτοιες που δίνουν τη δυνατότητα σε τριμελή επιστημονική επιτροπή να εισηγείται στο δικαστήριο εκείνο που είναι το καταλληλότερο για τον άνθρωπο που καταδικάζεται. Αυτό το θέμα θα πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο από το Κοινοβούλιο, κατέληξε, ώστε συνάνθρωποί μας να μη βρίσκονται στις φυλακές, ενώ πρέπει να βρίσκονται κάπου για απεξάρτηση.

Πηγή: http://www.sigmalive.com/simerini/news/local/347139 21/01/2011

Χωρίς ζεστό νερό και θέρμανση οι γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού

Καταγγελία κρατούμενων στον ΣΚΑΪ 100,3

Τουλάχιστον 10 μέρες έχουν μείνει χωρίς ζεστό νερό και θέρμανση οι περίπου 220 κρατούμενες στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, σύμφωνα με όσα κατήγγειλαν στον ΣΚΑΪ 100,3.

Όπως εξήγησαν, σύμφωνα με όσα τους έχουν αναφέρει οι φύλακες, η αιτία για αυτό είναι η έλλειψη χρημάτων. Μάλιστα, την Παρασκευή προχώρησαν σε στάση, αρνούμενες για κάποια ώρα να μπουν στα κελιά τους.

Ως αποτέλεσμα, οι συνθήκες υγιεινής είναι άθλιες και οι γυναίκες αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας.

Παράλληλα, κατήγγειλαν ότι για να συντηρηθεί κάποιος στις φυλακές θέλει τουλάχιστον 300 ευρώ το μήνα.

Αναδημοσίευση από: www.skai.gr

Οι γυναίκες που βρίσκονται στις φυλακές Κορυδαλλού είναι υπόδικες.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΔΔΑ ΚΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΒΕΛΓΙΟΥ ΒΑΛΛΕΙ ΕΥΘΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ «ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ»

Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – «Πλειάδες» χαιρετίζει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) στην υπόθεση MSS κατά Βελγίου και Ελλάδας, θεωρώντας την ορόσημο για το προσφυγικό ζήτημα στην Ευρώπη.
Με την πιλοτική αυτή υπόθεση, καταδικάστηκαν τόσο η Ελλάδα όσο και το Βέλγιο για παραβίαση των άρθρων 3 (απαγόρευση εξευτελιστικής και απάνθρωπης μεταχείρισης) και 13 (δικαίωμα σε αποτελεσματική προσφυγή) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα καταδικάστηκε για παραβίαση του άρθρου 3 λόγω των συνθηκών διαβίωσης του αιτούντος (Αφγανού) στην Ελλάδα αλλά και για δεύτερη παραβίαση του άρθρου 3, σε συνδυασμό με το άρθρο 13 της ΕΣΔΑ, λόγω των ελλείψεων στη διαδικασία ασύλου, του κινδύνου της απέλασής του προσφεύγοντος στο Αφγανιστάν χωρίς σοβαρή και ουσιαστική εξέταση της αίτησης ασύλου του και χωρίς ο ίδιος να έχει πρόσβαση σε μιαν αποτελεσματική προσφυγή.
Παράλληλα, το Βέλγιο επίσης καταδικάστηκε για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ «επειδή, στέλνοντάς τον πίσω στην Ελλάδα, οι Βελγικές Αρχές εξέθεσαν τον αιτούντα σε κινδύνους που συνδέονταν με τις αδυναμίες των διαδικασιών ασύλου στο κράτος αυτό» (σ.σ. την Ελλάδα), αλλά και για δεύτερη παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ «επειδή, στέλνοντάς τον πίσω στην Ελλάδα, οι Βελγικές Αρχές εξέθεσαν τον αιτούντα σε κράτηση και συνθήκες διαβίωσης στο Κράτος αυτό (σ.σ. την Ελλάδα) που παραβιάζουν το άρθρο αυτό». Παράλληλα, καταδικάστηκε και το Βέλγιο για παραβίαση του άρθρου 13 της ΕΣΔΑ σε συνδυασμό με τις διαγνωσθείσες παραβιάσεις του άρθρου 3.


Δεδομένης της εξέλιξης αυτής, μέσα στις επόμενες μέρες θα δούμε την αναστολή των επιστροφών αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα από όλα τα υπόλοιπα κράτη που συνυπογράφουν τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, που ευθύνεται για τον εγκλωβισμό στην Ελλάδα του 90% της προσφυγιάς της Ευρώπης.
Το σκεπτικό της απόφασης των 117 σελίδων (διαθέσιμη εδώ: http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=880339&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649) ισχυροποιεί από πλευράς νομικής βάσης τον ακτιβισμό του νομικού τμήματος της οργάνωσής μας, η οποία, ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΣΑ ΔΙΕΓΝΩΣΕ ΤΟ ΕΔΔΑ, ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., τους τελευταίους δυο μήνες επισκέπτεται με οικογένειες αιτούντων άσυλο (που διαβιούν σε συνθήκες που καταδικάστηκαν με την προμνησθείσα απόφαση του ΕΔΔΑ) Ευρωπαϊκές πρεσβείες και ζητά τη μεταφορά των ευάλωτων προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας στα κράτη των πρεσβειών.
Υπενθυμίζουμε ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με την αναστολή της επιστροφής μερικών (έστω χιλιάδων) ανθρώπων στην Ελλάδα, αλλά με την διοχέτευση κάθε νέου αιτούντος άσυλο σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, έως ότου αναμορφωθεί η διαδικασία ασύλου στην Ελλάδα και δημιουργηθούν επαρκείς δομές υποδοχής.
Η παραδοχή - σταθμός του ΕΔΔΑ (καταδικάζει για πρώτη φορά την Ελλάδα για τις συνθήκες υποδοχής / διαβίωσης των αιτούντων άσυλο, ενώ έχει καταδικάσει στο παρελθόν για τις συνθήκες κράτησης) οδηγεί ευθέως στην παραδοχή ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αιτούντων άσυλο (που έχουν καταφέρει να ζητήσουν άσυλο, αλλά και όσοι δεν τα κατάφεραν ακόμα ν’ αποκτήσουν πρόσβαση στη διαδικασία) διαβιώνουν σε συνθήκες που απαγορεύονται από το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ. Αυτό θα έπρεπε να σημαίνει ότι, εφόσον αυτή η (μαζική) παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων συμβαίνει σε Ευρωπαϊκό έδαφος, οι άνθρωποι αυτοί, όντας ήδη σε Ευρωπαϊκό έδαφος, δικαιούνται να αναζητήσουν καταφύγιο σε κάποιαν άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, όπου δεν κινδυνεύουν. Σε μιαν ειλικρινή προσέγγιση του προβλήματος, που έχει λάβει διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης, εκ μέρους των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε., τα τελευταία θα όφειλαν να κινήσουν κατ’ ευθείαν διαδικασίες ανατροπής του καθορισμού αρμοδιότητας που προβλέπει ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ, τουλάχιστον έως ότου αποδεδειγμένα διασφαλιστεί η μη παραβίαση των δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο.
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχει συντάξει πρόταση για την ενεργοποίηση της λεγόμενης «νομοθετικής πρωτοβουλίας των πολιτών» σε επίπεδο Ε.Ε., που προβλέπει μεν η Συνθήκη της Λισαβόνας, αλλά δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμα στην πράξη. Η σχετική πρόταση, που προτείνει αλλαγή στον καθορισμό της αρμοδιότητας κράτους/μέλους για την εξέταση των αιτημάτων ασύλου, θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο προς συλλογή υπογραφών στις 28/1/2011.
Περισσότερα για την κατάσταση των προσφύγων, τον ακτιβισμό στις πρεσβείες της ΕΕ και το γενικό περιεχόμενο της πρότασης για νομοθετική πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών, θα βρείτε στην ομιλία της προέδρου της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Δικηγόρου Αθηνών κ. Ηλέκτρας – Λήδας Κούτρα, στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.youtube.com/watch?v=lfsKfK4jHEs (υποτιτλισμένη και στα αγγλικά)
Η ομιλία αυτή αποτελεί μιαν ανοιχτή πρόσκληση προς τους πολίτες να ενεργοποιηθούν και να γίνουν μέρος της –προταθείσας από τους ίδιους!- λύσης, συνδιαμορφώνοντας τον κόσμο που ζουν και επιχειρώντας, σε περίπτωση αδράνειας των κυβερνήσεων, να αλλάξουν οι ίδιοι τα συστημικά κακώς κείμενα.

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: Δώδεκα καταδίκες της Ελλάδας για καθυστέρηση στην απονομή Δικαιοσύνης

ΤΗΣ: ΕΛΛΗΣ ΙΣΜΑΗΛΙΔΟΥ
Αναδημοσίευση από: www.tovima.gr

Οι πολύχρονες καθυστερήσεις στην εκδίκαση των δικαστικών υποθέσεων δεν είναι απλώς ταλαιπωρία. Είναι παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων! Αυτό έκρινε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με έναν… καταιγισμό δικαστικών αποφάσεων κατά της Ελλάδας.

Δώδεκα καταδίκες μέσα σε μόλις μία εβδομάδα εξέδωσε το δικαστήριο κατά της χώρας μας, μετά από ισάριθμες προσφυγές Ελλήνων πολιτών οι οποίοι επί κοντά μία δεκαετία αδυνατούσαν να «βρουν το δίκιο τους», καθώς οι υποθέσεις τους έμεναν στάσιμες μέσα στα γρανάζια της ελληνικής δικαιοσύνης. Οι καταδίκες συνοδεύτηκαν από διόλου ευκαταφρόνητες αποζημιώσεις. Ανάλογα με τη βαρύτητα της κάθε υπόθεσης, τα ποσά που καλείται να πληρώσει η χώρα μας στον κάθε προσφεύγοντα κυμαίνονται από τρεις ως… δεκατρείς χιλιάδες ευρώ.

«Και αυτό είναι μόνο ένα μικρό δείγμα!

Η καθυστέρηση στην εκδίκαση είναι ο νούμερο ένα λόγος καταδίκης της Ελλάδας και τόσο η ελληνική δικαιοσύνη όσο και η κυβέρνηση αδιαφορούν. Στο μεταξύ τα πρόστιμα πέφτουν βροχή και τα κονδύλια σωρεύονται, σε μια περίοδο πολύ δύσκολη για τα οικονομικά της χώρας μας», σχολιάζει μιλώντας στο «Βήμα» ο κ. Παναγιώτης Δημητράς, εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ). Πράγματι, μέσα στο 2009, από τις 69 καταδίκες της Ελλάδας, οι 41 αφορούσαν αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εκδίκαση. Αυτός ο αριθμός, μάλιστα, κατέταξε την Ελλάδα στην… τρίτη θέση πανευρωπαϊκά, μετά τους «πρωταθλητές» στην καθυστέρηση, Τουρκία και Πολωνία.

Στις τελευταίες υποθέσεις, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ρητά ότι οι αδικαιολόγητες και πολύχρονες καθυστερήσεις παραβίασαν το θεμελιώδες δικαίωμα των πολιτών για «δίκαιη δίκη». Άλλωστε, το Δικαστήριο έχει επανειλημμένα διατυπώσει ότι «δίκαιη δίκη», σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν είναι μόνο αυτή που διεξάγεται από δικαστές ανεξάρτητους και αντικειμενικούς. Απαιτείται να εκδικαστεί σε εύλογο χρονικό διάστημα, ειδάλλως οι καθυστερήσεις μπορούν να καταστήσουν τη δικαιοσύνη γράμμα κενό. «Αξίζει να σημειωθεί ότι πλέον το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προωθεί αυτές τις υποθέσεις με συνοπτικές διαδικασίες. Αποστέλλει ερώτημα στις ελληνικές αρχές ζητώντας να δηλώσουν αν έχουν κάποιο νεότερο στοιχείο, για παράδειγμα κάποια τροποποίηση στη νομοθεσία ή στις διαδικασίες. Η Ελλάδα απαντά πάντα αρνητικά. Και λίγο αργότερα έρχεται η καταδίκη και το διόλου ευκαταφρόνητο πρόστιμο», καταλήγει ο κ. Δημητράς.

Η ελληνική… καθυστέρηση σε αριθμούς

- 69 καταδίκες εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Ελλάδας το 2009

- 41 καταδίκες αφορούσαν καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης

- 3η στην Ευρώπη η Ελλάδα σε καταδίκες για καθυστέρηση εκδίκασης

- 3.000-13.000 ευρώ οι πρόσφατες αποζημιώσεις που επιδίκασε σε κάθε προσφεύγοντα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=379217&ct=1&dt=20%2F01%2F2011#ixzz1BjomTiQn

Human rights court issues damning verdict on EU's 'Dublin II' regulation on asylum seekers

PRESS RELEASE BY: The Greens/EFA in the European Parliament
Brussels 21.01.2011
EU asylum rules: Human rights court issues damning verdict on EU's 'Dublin II' regulation on asylum seekers

The European Court of Human Rights today delivered its long-awaited judgment in the case of an Afghan national who was expelled to Greece (from Belgium) under the 'Dublin II' regulation. Sitting as a 'Grand Chamber', the court found that the expulsion in this case was a manifest breach of the European Convention on Human Rights. The Greens welcomed the ruling and called for the urgent reform of the current system.

Green civil liberties spokesperson Judith Sargentini (Netherlands), who visited the detention facilities in Greece last year, said:

"The court's judgment is crystal clear: sending asylum seekers back to Greece under the current circumstances constitutes a violation of the European Convention on Human Rights (ECHR). The clear inference is that the 'Dublin II' system is dysfunctional and needs to be changed.

"EU member states cannot remain blind to this ruling. They should now invoke the so-called 'sovereignty clause' and take immediate steps to replace 'Dublin II' with a functioning allocation system and stop blocking change. The EU must also move to create a common European asylum system which is fair, humane and just to asylum seekers and in which there is solidarity between member states."

Commenting on the ruling, UK Green MEP and EP shadow draftsperson (rapporteur) on the Dublin II regulation Jean Lambert added:

"This ruling confirms that the current EU rules on asylum seekers are untenable. We have been calling for some time for the EU to reform the Dublin II regulation to ensure that EU member states cannot simply ride roughshod over the rights of asylum seekers. EU member states cannot dodge the bullet anymore; the Commission must now move swiftly to ensure EU member states put protection at the heart of their asylum system."


--------------------------------------------------------------------------------

Further information:

Richard More O'Ferrall
Press Officer
The Greens/EFA in the European Parliament
Tel: Brussels +32 2 2841669 / Strasbourg +33 3 88174042
Mobile: +32-477-443842
richard.moreoferrall@europarl.europa.eu

Επεισόδια στις φυλακές της Αμφισσας

Αναδημοσίευση από: www.naftemporiki.gr

Επεισόδια, από τα οποία προκλήθηκαν μόνο υλικές ζημιές, σημειώθηκαν στις φυλακές Αμφισσας, ενώ με εισαγγελική παραγγελία έγινε χρήση χημικών ουσιών.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, άνδρες της εξωτερικής φρουράς των φυλακών της ’Αμφισσας συνέλαβαν, το πρωί, νεαρό, ο οποίος επιχείρησε να πετάξει στον προαύλιο χώρο του σωφρονιστικού καταστήματος πακέτο που περιείχε ποσότητα ναρκωτικών ουσιών.
Λίγο αργότερα, αλλοδαπός κρατούμενος παρέδωσε στο αρχιφυλακείο ένα κινητό τηλέφωνο, επιχειρώντας να αναλάβει την ευθύνη του περιστατικού, ενώ ζήτησε να αφεθεί ελεύθερος ο δράστης, που επιχείρησε να πετάξει το πακέτο μέσα στις φυλακές και ο οποίος συνελήφθη.
Εντός των φυλακών της ’μφισσας ακολούθησε ένταση, με πρωταγωνιστή τον αλλοδαπό κρατούμενο, ο οποίος με τη βοήθεια συγκρατουμένων του έσπασαν κάμερες παρακολούθησης και έβαλαν φωτιά σε στρώματα στους κοινόχρηστους χώρους του ισογείου και του πρώτου ορόφου.
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, από άνδρες της εξωτερικής φρουράς, κατόπιν εισαγγελικής εντολής, έγινε περιορισμένη χρήση χημικών ουσιών στον προαύλιο χώρο των φυλακών της ’μφισσας, ενώ άνδρες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας κατέσβησαν τις εστίες της πυρκαγιάς.

«Καλλικράτης» για την επανένταξη των φυλακισμένων

Αναδημοσίευση από: www.enet.gr
Τη συγκρότηση επιτροπών για την κοινωνική επανένταξη κρατουμένων σε όλες τις περιφέρειες ζήτησε το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Στην επιστολή του ειδικού γραμματέα του υπουργείου, Μαρίνου Σκανδάμη, προς τους περιφερειάρχες, σημειώνεται πως αποστολή των Επιτροπών Κοινωνικής Υποστήριξης θα είναι "η ενημέρωση του κρατούμενου ή του απολυθέντος σχετικά με θέματα που αφορούν τη νομική και κοινωνική του κατάσταση καθώς και την υποβοήθησή του για προσαρμογή στην κοινωνική ζωή".
Οι επιτροπές, η λειτουργία των οποίων σημειωτέων προβλέπεται από το σωφρονιστικό κώδικα, θα συνεργάζονται με φορείς όπως ο ΟΑΕΔ.
Οι επιτροπές θα είναι πενταμελείς και θα μπορεί να αποτελούνται από μέλη του δικαστικού σώματος εν ενεργεία ή επί τιμή, του δικηγορικού συλλόγου, του ιατρικού συλλόγου, εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, της εκκλησίας, πολιτιστικών, κοινωνικών και εκπαιδευτικών φορέων, ειδικούς επιστήμονες και εθελοντές.
Η επιτροπές θα υποβάλλουν ετήσια έκθεση δραστηριοτήτων και προτάσεις στους περιφερειάρχες.
Η θητεία των μελών θα είναι διετής και ανανεώσιμη και η συμμετοχή τους άμισθη και τιμητική.

Σε δίκη σωφρονιστικοί για την αποφυλάκιση Λαγουδάκη

Αναδημοσίευση από: www.goodnet.gr

Για παράβαση καθήκοντος δικάζονται αύριο στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ηρακλείου ο πρώην αρχιφύλακας και ένας σωφρονιστικός υπάλληλος της Φυλακής Αλικαρνασσού, οι οποίοι κατηγορούνται ότι συνέβαλαν στην αποφυλάκιση του Ζαχαρία Λαγουδάκη, ο οποίος σκότωσε τον φοιτητή Μάνο Χορευτάκη στο Ρέθυμνο το 2008.

Οι κατηγορούμενοι με επιστολές τους είχαν επιβεβαιώσει την καλή συμπεριφορά του Λαγουδάκη κατά την παραμονή του στο σωφρονιστικό κατάστημα και σ’ αυτές είχε στηριχτεί σε μεγάλο βαθμό το Συμβούλιο Εφετών Κρήτης, που ενέκρινε την αποφυλάκισή του. Ωστόσο, λίγο καιρό μετά βρέθηκε στον δρόμο του 20χρονου τότε φοιτητή στην πόλη του Ρεθύμνου και για ασήμαντη αφορμή τον σκότωσε μαχαιρώνοντάς τον.

Τον Οκτώβριο του 2009 το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ηρακλείου καταδίκασε τον Ζαχαρία Λαγουδάκη σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία του φοιτητή. Ο 30χρονος κρίθηκε ένοχος για τις κατηγορίες της απόπειρας ανθρωποκτονίας με δόλο, της οπλοφορίας και οπλοχρησίας. Ο εισαγγελέας έδρας κατά την αγόρευσή του είχε τονίσει ότι το σωφρονιστικό σύστημα στην Ελλάδα έχει αποτύχει και μαζί του ο θεσμός της υφ’ όρων απόλυσης των φυλακισμένων. Αυτό γιατί αν και ο Λαγουδάκης είχε καταδικαστεί και στο παρελθόν για ανθρωποκτονία, βρέθηκε ελεύθερος να κυκλοφορεί στους δρόμους του Ρεθύμνου και όπως αποδείχτηκε δεν είχε σωφρονιστεί, αφού λίγο μετά την αποφυλάκισή του σκότωσε και πάλι.

Σημειώνεται ότι οι γονείς του Μάνου Χορευτάκη έχουν προσφύγει κατά της ελληνικής κυβέρνησης στο Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καταγγέλλοντας ότι ο Λαγουδάκης είχε αποφυλακιστεί έπειτα από πολιτικές παρεμβάσεις. Οι γονείς του άτυχου φοιτητή κίνησαν αυτή τη διαδικασία ζητώντας να διερευνηθεί το παρασκήνιο αποφυλάκισης του δράστη πριν τη δολοφονία του παιδιού τους.

Στης γυναικείες φυλακές του Κορυδαλλού η Άννα Βίσση

Η δημοφιλής τραγουδίστρια είχε μία εξαιρετική ιδέα, που με τη βοήθεια των αρχών των γυνακείων φυλακών του Κορυδαλλού έγινε πραγματικότητα...

Η απόλυτη Ελληνίδα star επισκέφθηκε χθες (17/1) το τμήμα των γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού, όπου και τραγούδησε για τις κρατούμενες σε μία μοναδική βραδιά.

Είναι κάτι που ήθελε καιρό να κάνει, όπως εξομολογήθηκε λίγο αργότερα στη σελίδα της στο twitter...

"Εγώ τους έδωσα χαρά και εκείνες μου έδωσαν μάθημα επιβίωσης" αναφέρει.

Μετά την εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη για τις κρατούμενες των γυναικείων φυλακών, η πρωτοβουλία αυτή της Άννας Βίσση αξίζει, αν μη τι άλλο, το χειροκρότημά μας.

www.nooz.gr

Μέρες και Νύχτες στις Γυναικείες Φυλακές

MEGA TV: ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: Σταύρος Θεοδωράκης

Μέρες και Νύχτες στις Γυναικείες Φυλακές

MEGA TV: ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: Σταύρος Θεοδωράκης



«Το χειρότερο πράγμα είναι να μην έχεις αφή με τους ανθρώπους που αγαπάς, να μην τους ακουμπάς»,
κρατούμενη στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θηβών

Περίληψη: Με ένα ρεπορτάζ στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θήβας εγκαινιάζουν το 2011 οι «Πρωταγωνιστές». Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι τηλεοπτικές κάμερες μπήκαν στα κελιά και στους θαλάμους των γυναικείων φυλακών και κατέγραψαν μαρτυρίες καταδικασμένων για φόνο, οικονομικά εγκλήματα, ναρκωτικά και ληστείες.
Στον Σταύρο Θεοδωράκη μεταξύ άλλων μιλούν:
Η Κωνσταντίνα Μπουρμπούλια, η Τίνα της Γ' πτέρυγας, που καταδικάστηκε για εμπλοκή στο παραδικαστικό κύκλωμα.
Η Ιωάννα από τη Θεσσαλία που θέλει «να γκρεμίσουμε τις φυλακές».
Η Νάντια Σχίζα που αυτοχαρακτηρίζεται έγκλειστη (και όχι κρατούμενη) και τρέφεται 249 ημέρες μόνο με χυμούς.
Η 24χρονη Σάντω από την Αλβανία που στο κελί μαζί της έχει τον 2 ½ ετών γιο της.
Η Θαμάρ από τη Γεωργία που είναι μέσα για ναρκωτικά «για χάρη ενός άντρα».
Η ανήλικη Κ. με μητέρα Γιαπωνέζα και πατέρα Αιγύπτιο, που ελπίζει ότι θα βγει από μέρα σε μέρα.
Η Σοφία κρατούμενη που δουλεύει στη βιβλιοθήκη και υποστηρίζει ότι «το σχολείο στις φυλακές είναι μία όαση δίπλα στην κόλαση».
Η Ελένη, ισοβίτισσα που «τα χει κάνει όλα» από ληστεία μέχρι φόνο και συμπληρώνει φέτος 12 χρόνια εγκλεισμού.
Οι κάμερες της εκπομπής παρακολουθούν τη ζωή μέσα στη φυλακή από το ξημέρωμα μέχρι τη νύχτα. Επισκέπτονται, επίσης, το σχολείο αλλά και το ατελιέ της φυλακής στο οποίο δημιουργούν ζωγραφικά έργα οι κρατούμενες.

«Σωφρονιστικό σύστημα» και δικαστικοί στο στόχαστρο

Του Δημήτρη Μπεκιάρη

Η «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» χρησιμοποιώντας το συνοδευτικό του αναρχικού και επί δεκαετίες κρατουμένου στις φυλακές της Ιταλίας Horst Fantazzini με την προκήρυξη ανάληψης της ευθύνης για την έκρηξη στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, εξαπολύουν σφοδρότατη επίθεση (για άλλη μια φορά) στην δικαιοσύνη και στο σωφρονιστικό σύστημα.

Η οργάνωση αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «Εν όψει λοιπόν του πολιτικού στρατοδικείου που ετοιμάζεται στις 17 Γενάρη για την Ε.Ο. ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ θα είμαστε αιχμηροί και αδυσώπητοι στις επιλογές και τις πράξεις μας» για να συμπληρώσουν λίγο πιο κάτω ότι «Σύγχρονοι ιεροεξεταστές-δικαστές, δεσμευόμαστε δημόσια πως για κάθε χρόνο φυλακής που θα ακούνε τα αδέρφια μας, θα τοποθετούμε από ένα κιλό εκρηκτικής ύλης στις αυλές των σπιτιών σας, στα αυτοκίνητά σας, στα γραφεία σας, ενώ δεν αποκλείουμε και τις προσωπικές συναντήσεις τετ α τετ μαζί σας, εφαρμόζοντας τη στρατηγική του αιφνιδιαστικού πλησιάσματος».

Για άλλη μια φορά η «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» πραγματοποιεί εκτενείς αναφορές σε ποινικούς κρατουμένους "μιλά στην γλωσσα τους" και χρησιμοποιεί λόγια του κρατούμενου Βασίλη Στεφανάκου.

Εκτός αυτών πραγματοποιεί αναφορά στις αντιδράσεις κρατουμένων για τις συνθήκες κράτησης στα «σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας», σε σωφρονιστικούς υπαλλήλους και δικαστές, όπως επίσης και στο «συνδικάτο του εγκλήματος».

Η «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» αναφέρεται και στο παράδειγμα της Χιλής, ως εξής: "Πρόσφατα 83 φυλακισμένοι πέθαναν στις φυλακές της Χιλής. Σε αντίποινα η αναρχική ομάδα «κομάντος της εκδίκησης 8 Δεκέμβρη» επιτέθηκε στο τμήμα τεχνολογίας και πληροφορικής των μπάτσων για τους νεκρούς της φυλακής san Miguel στέλνοντας ένα σαφέστατο μήνυμα πως σε αυτόν τον αγώνα κανείς δεν είναι μόνος του».

Ποινικοί και φυλακές

Πριν προκύψουν αυθαίρετα συμπεράσματα σχετικά με την πιθανότητα συνεργασίας της οργάνωσης ή όποιας άλλης οργάνωσης με το λεγόμενο «κοινό ποινικό έγκλημα», θα πρέπει να σημειώνεται πάντα ότι σε κάθε περίπτωση οργανώσεις, πολιτικές φράξιες ή ομάδες, όπως για παράδειγμα η «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» αντιμετωπίζουν με αλληλεγγύη, όλους όσους διώκονται από το κράτος, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για πολιτικές διώξεις ή για άλλες.

Τα περί συνεργασίας, εφόσον δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής απολύτως διασταυρωμένα στοιχεία, οργανώσεων με ποινικούς θα πρέπει με βάση το «τεκμήριο αθωότητας» να περιορίζονται στον εξοπλισμό των οργανώσεων, δηλαδή στις πηγές αναζήτησης οπλισμού και εκρηκτικών υλών που μπορεί να προμηθευτεί κανείς μέσω των δικτύων του κοινού εγκλήματος. Όμως, επειδή οι καιροί είναι περίεργοι και επειδή, πάντοτε ο ρόλος που διαδραματίζουν ένοπλες οργανώσεις δεν είναι διακριτός και ξεκάθαρος, τότε δεν θα πρέπει να αποκλείεται οποιαδήποτε συνεργασία σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Επίσης πριν ξεκινήσει η αναπαραγωγή σεναρίων σχετικά με την «προσχώρηση μελών του Επαναστατικού Αγώνα στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι οι ευρεία ομάδα που συγκροτεί την οργάνωση, διδάχτηκε από τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα, την παρακολούθησε και αναβάθμισε τη δική της.
Σε κάθε περίπτωση με την προκήρυξη αυτή είναι οφθαλμοφανές ότι η "Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς" θέλει να δημιουργήσει συνθήκες μαζικής εξεγερσιακής διαδικασίας στα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας.

Ο συμβολισμός και ο Fantazzini

Η οργάνωση στην προκήρυξη ξεδιαλύνει το τοπίο αναφορικά με τις στοχεύσεις της ως εξής «…ψάχνουμε εντατικά περάσματα για να πάρουμε πίσω τους συντρόφους μας και να είμαστε αύριο και πάλι μαζί στον αγώνα, στο ΝΕΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΠΟΛΗΣ». Το " νέο αντάρτικο πόλης", πιο διευρυμένο, πιο διεθνοποιημένο και πιο μαζικό είναι ο αντικειμενικός σκοπός της οργάνωσης σε αυτή τη φάση της ιστορίας και της δραστηριότητάς της.

Το «νέο αντάρτικο πόλης» περιλαμβάνει την αλληλεγγύη των οργανώσεων σε ολόκληρο τον κόσμο. Η ιταλική «FAI» (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία - Federazione Anarchista Informale) η οποία ανέλαβε την ευθύνη για την αποστολή παγιδευμένων δεμάτων σε πρεσβείες ξένων κρατών στην Ιταλία, επιλέγει, παραδοσιακά, να δίνει συμβολικές ονομασίες σε όλες τις της ενέργειες. Κάθε ενέργεια συνοδεύεται από μια συμβολική ονομασία όπως για παράδειγμα «Επαναστατικός Πυρήνας – Horst Fantazzini» ή «Επαναστατικός Πυρήνας – Λάμπρος Φούντας» ή "FAI -Ένοπλοι Πυρήνες για τη Διεθνή Αλληλεγγύη".

Η «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» έχει μιμηθεί το μοντέλο υλοποίησης ενεργειών και ονοματοδοσίας αυτών της «FAI». Στην προκήρυξη ανάληψης της ευθύνης για την αποστολή παγιδευμένων με εκρηκτική ύλη δεμάτων στην Ιταλία η «FAI» χρησιμοποίησε ως συνοδευτικό συμβολισμό τον εξής: «Επαναστατικός Πυρήνας – Λάμπρος Φούντας». Η «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» ανταποδίδει την αλληλεγγύη χρησιμοποιώντας ως συνοδευτικό της ενέργειας το όνομα του Ιταλού Αναρχικού «Κομάντο Horst Fantazzini».

Το όνομα του Horst Fantazzini είχε χρησιμοποιήσει και η ιταλική FAI σε παλαιότερη προκήρυξη. Όμως σε συνάρτηση με το περιεχόμενο της τελευταίας προκήρυξης της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς» το όνομα του Horst Fantazzini είναι εξαιρετικά συμβολικό. Ο Horst Fantazzini είχε συλληφθεί για ληστείες το 1968 στην Γαλλία και εκδόθηκε στην Ιταλία το 1972 ζώντας για περίπου 32 χρόνια στις φυλακές (και αφού μεσολάβησε μια περίοδος στην οποία έζησε σε καθεστώς ημιελευθερίας), μέχρι το 2001 όταν πέθανε στις φυλακές της Μπολόνια.

Σε συνέντευξή του το 1998 δήλωνε «Είμαι ο Horst Fantazzini και βρίσκομαι στη φυλακή εδώ και τριάντα περίπου χρόνια. Με συνέλαβαν στη Γαλλία το ’68, εκδόθηκα στην Ιταλία το ’72 και έκτοτε βρίσκομαι στη φυλακή, με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα που είχα αποδράσει. Τώρα, ο καθένας θα αναρωτιέται πόσους έχω σκοτώσει και τι είδους εγκλήματα έχω διαπράξει. Λοιπόν, δεν έχω σκοτώσει ποτέ κανέναν». Και, όμως, η ποινή στις φυλακές, έφθανε να λήγει το 2022, μέσα από μια διαδικασία συσσώρευσης καταδικαστικών αποφάσεων!

Είναι εύκολο λοιπόν να αντιληφθεί κανείς για ποιους λόγους, το όνομά του ως φόρος τιμής μπορεί να συνοδεύει μια προκήρυξη που αναφέρεται στο σωφρονιστικό σύστημα και στις φυλακές.

Αναδημοσίευση από: www.newscode.gr

Επαιξαν με τη ζωή κρατουμένων

Αναδημοσίευση από: www.enet.gr

Τους είπαν ότι «δεν υπάρχει κλούβα» και «δεν έχουν πού να τους βάλουν», και έτσι αποφάσισαν να αφήσουν δεκάδες κρατουμένους στα δικαστήρια του Πειραιά, ενώ υπήρχε προειδοποιητικό τηλεφώνημα για βόμβα.

Οπως κατήγγειλαν στην «Ε» μέλη της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Ενάντια στις Φυλακές, οι οποίοι βρίσκονταν χθες στα δικαστήρια του Πειραιά -ως μάρτυρες υπεράσπισης των 23 κρατουμένων που δικάζονται για τη συμμετοχή τους στις διαμαρτυρίες των φυλακών Κορυδαλλού (Απρίλης 2007) σε ένδειξη αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της φυλακής του Μαλανδρίνου- το τηλεφώνημα για ύπαρξη βόμβας στο κτίριο έγινε γύρω στις 11.

Το κτίριο εκκενώθηκε άμεσα και οι αρχές είπαν σε όλους να περάσουν έξω. Στο δρόμο μπροστά από τα δικαστήρια και στις παράπλευρες οδούς τοποθετήθηκαν κορδέλες και για λόγους ασφαλείας ο κόσμος απομακρύνθηκε.

Αυτό δεν ίσχυσε για τους -περισσότερους από 23- κρατουμένους, οι οποίοι παρέμειναν κλειδωμένοι για τουλάχιστον μιάμιση ώρα στα κρατητήρια του 3ου ορόφου. Και αυτό παρά το γεγονός ότι οι συνήγοροί τους μαζί με μέλη της Πρωτοβουλίας επισήμαναν τα αυτονόητα, ότι δηλαδή «αν υπάρχει βόμβα κινδυνεύει η ζωή τους», στον επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων.

Οσον αφορά τους εκπαιδευμένους σκύλους των ΤΕΕΜ, αυτοί έφτασαν στα δικαστήρια μια ώρα μετά το τηλεφώνημα, για να διαπιστωθεί τελικά ότι ήταν φάρσα.

ΕΡΩΤΗΣΗ Προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

11-1-11

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Θέμα: Ξυλοδαρμός κρατουμένου στις φυλακές Κορίνθου

Σύμφωνα με επώνυμες καταγγελίες στις 5 Ιανουαρίου 2011 στις φυλακές Κορίνθου ξυλοκοπήθηκε άγρια ο κρατούμενος Αβραμίδης Χαράλαμπος από σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Ο παθών κατήγγειλε τον ξυλοδαρμό του, ονοματίζοντας συγκεκριμένους σωφρονιστικούς υπαλλήλους ως υπευθύνους. Πέραν του συγκεκριμένου συμβάντος, οι καταγγελίες αναφέρονται σε επανειλημμένα περιστατικά εκδικητικής και αυθαίρετης συμπεριφοράς προς τους κρατουμένους στην συγκεκριμένη φυλακή.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός;

1. Είναι ενήμερος για το περιστατικό;
2. Τι μέτρα θα πάρει για την τιμωρία των υπευθύνων;
3. Πώς θα αντιμετωπίσει το γεγονός ότι η διενέργεια μακροχρόνιων Ένορκων Διοικητικών Εξετάσεων δημιουργεί εύλογα στους παθόντες αλλά και στο κοινωνικό σύνολο την εντύπωση της ατιμωρησίας;

Οι ερωτώντες βουλευτές

Τάσος Κουράκης

Ηρώ Διώτη

Ξυλοδαρμός κρατουμένου και συμπεριφορές απείρου κάλους στις φυλακές Κορίνθου

Αναδημοσίευση από: http://athens.indymedia.org

Φασιστικές συμπεριφορές που έφτασαν μέχρι και τον ξυλοδαρμό κρατουμένου στο "ευαγές ίδρυμα" των φυλακών Κορίνθου. Ακολουθεί κείμενο τεσσάρων κρατουμένων καθώς και κείμενο του κρατούμενου Χ.Α. που δέχτηκε την επίθεση των «ανθρωποφυλάκων». Καμία ανοχή.
«Την τελευταία εβδομάδα καταστάσεις ακραίας φασιστικής συμπεριφοράς εξελίσσονται στο «δουκάτο» των φυλακών Κορίνθου. Και λέμε δουκάτο, γιατί διευθυντές, αρχιφύλακες, υπαρχιφύλακες, υπάλληλοι είναι σχεδόν όλοι ντόπιοι, κάποιοι με κοινά επώνυμα, που προφανώς βλέπουν τη φυλακή ως ένα ιδιόμορφο «οικογενειακό τσιφλίκι» τους
Στις 3 Ιανουαρίου 2011 γυρίζει από άδεια ένας από τους συγκελίτες μας και αντί να επιστρέψει στο κελί ,–όπως συμβαίνει πάντα μετά τις άδειες-, όπου βρίσκονται ακόμα τα προσωπικά του αντικείμενα, τον τοποθετούν σε άλλο κελί όπου κοιμάται κάτω. Στη θέση του (και στο κρεβάτι του) φέρνουν κρατούμενο, που μόλις είχε έρθει από άλλες φυλακές. Αντιδράσαμε έντονα απαιτώντας να επιστρέψει ο συγκρατούμενός μας στο κελί. Τότε, ο αρχιφύλακας Σωτήρης Τζιαβίκος (της γνωστής οικογένειας ανρθωποφυλάκων Τζιαβίκων) –για να δείξει ποιος είναι το αφεντικό και ότι δεν σηκώνει διαμαρτυρίες και «απαιτήσεις» από την πλευρά των κρατουμένων- διέταξε να φύγουν αμέσως από το κελί και οι άλλοι δύο από εμάς και να πάνε σε θαλάμους. Φυσικά και αρνηθήκαμε κάθε μετακίνηση, λέγοντας ότι η μόνη περίπτωση να μας μετακινήσουν είναι να μας πάνε στο πειθαρχείο…Ο αρχιφύλακας διέταξε να μαζέψουμε τα πράγματά μας, φροντίζοντας ταυτόχρονα να μας ενημερώσει ότι «εδώ γίνεται ό,τι θέλει εκείνος».
Λόγω αξιοπρέπειας –που δεν διαθέτουν οι ανθρωποφύλακες και γι’ αυτό δεν την κατανοούν- αρνηθήκαμε και πάλι, διεκδικώντας το αυτονόητο και το ελάχιστο ∙ τη δυνατότητα, δηλαδή, να επιλέξουμε (όσο μπορεί κανείς να μιλά για «επιλογή» μέσα στις άθλιες συνθήκες του εγκλεισμού) τους ανθρώπους που θα συμβιώνουμε, αρνούμενοι να μας μεταχειρίζονται ως αντικείμενα που τα τοποθετούν σε ράφια όπως και όποτε θέλουν.
Δύο μέρες μετά, την Τετάρτη 5 του μήνα, το μεσημέρι, την ώρα που κλείνει η φυλακή, οι ανθρωποφύλακες αφού κλείδωσαν τα κελιά, έβγαλαν τον έναν από τους συγκελίτες μας στο διάδρομο, του φόρεσαν χειροπέδες και άρχισαν να τον ξυλοκοπούν ώσπου να τον πετάξουν στο πειθαρχείο. Φυσικά, όλοι καταλαβαίνουμε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση και οι συνέπειες αν είχε συμβεί το αντίθετο…
Η αναφορά των γεγονότων έχει να κάνει με τα όσα επιβάλλει η αξιοπρέπειά μας καθότι δεν περιμένουμε ούτε ζητιανεύουμε τίποτα από καμία «αρμόδια αρχή». Έχουν άλλωστε αποδείξει εμπράκτως… πόσο «ευαίσθητοι» είναι απέναντι σε φυλακισμένους-απόκληρους, φτωχοδιάβολους, μετανάστες και σε όσους αμφισβητούν την εξουσία τους»

Οι κρατούμενοι από το κελί 2
των φυλακών Κορίνθου
Χαράλαμπος Αβραμίδης
Petrov
Δημήτρης Τσικρικης
Χριστόφορος Κορτέσης

Kείμενο του κρατούμενου Χαράλαμπου Αβραμίδη
Από τη στιγμή που βγήκα από το κελί, δέχθηκα απρόκλητα επίθεση από τους υπαλλήλους Γιώργο Μίχου, Βασίλη Κωτση και Μαρίνο Σταύρου. Δεχόμενος χτυπήματα και βλέποντας τις χειροπέδες που κρατούσαν, κατάλαβα αμέσως τι θα περνούσα στα χέρια τους. Διότι γι’ αυτούς εμείς οι κρατούμενοι δεν είμαστε άνθρωποι αλλά σώματα-σακιά. Δεχόμενος την επίθεση και των τριών, ήταν λογικό να αντισταθώ. Γνωρίζω καλά ότι από εδώ έχουν περάσει και άλλοι κρατούμενοι που βασανίστηκαν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Μέχρι να με δέσουν με χτυπούσαν «προσεχτικά», δηλαδή στο σώμα και στα πόδια και όχι στο πρόσωπο. Αφού μου έβαλαν χειροπέδες με τραβούσαν για 3-4 μέτρα σαν τσουβάλι με κοπριά. Κάποια στιγμή κατάφερα να ανασηκωθώ και τότε ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος. Ο Μίχος με έπιασε κεφαλοκλείδωμα και με βαρούσε στο αριστερό αφτί –που ακόμα βουίζει και έχω έντονους πόνους- και στα πλευρά. Με πέταξαν σε ένα κελί-πειθαρχείο γεμάτο βρωμόνερα και ακαθαρσίες, μ’ ένα ελεεινό στρώμα πεταμένο στο πάτωμα. Η υγρασία έκανε τα χτυπήματά μου να πονάνε ακόμα περισσότερο. Τα βράδια δεν κοιμόμουν καθότι γνωρίζω από άλλους που έχουν βρεθεί στην ίδια θέση τι μπορεί να γίνει εκεί μέσα τη νύχτα… Άρχισαν και να με δουλεύουν, λέγοντάς μου «έλα ρε Μπάμπη, τι να έκανε κι ο Μίχος, εντολές εκτελούσε» -προφανώς του αρχιβασανιστή-αρχιφύλακα, ή «έπρεπε να ήμουν εγώ βάρδια εκείνη τη μέρα να δεις τι θα πάθαινες» άκουσα και ότι «εντάξει μωρέ και πάλι λίγα έπαθες, έπρεπε να πάθεις χειρότερα».
Η άμεση αντίδραση και η αλληλεγγύη από την πλευρά των συγκελιτών μου και προκειμένου να «μη γίνει θέμα» έκανε τους ανθρωποφύλακες να αρχίσουν τις «γλύκιες». Όμως, όση κολόνια και να βάλουν πάνω τους, πάλι γουρουνίλα θα βρωμάνε.
Μετά από τρεις μέρες στο πειθαρχείο με πήγαν σε θάλαμο, όπου αντί για 10 κοιμούνται 26 άτομα, κάποιοι και δύο σε ένα κρεβάτι, λέγοντάς μου ότι σε δέκα μέρες θα επιστρέψω στο κελί μου…

Χθες ήταν η σειρά του αδερφού μου
Σήμερα είναι η δική μου
Αύριο, όλων μας

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΦΥΛΑΚΕΣ

Χαράλαμπος Αβραμίδης,
Φυλακές Κορίνθου
7-01-2011

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΦΥΛΑΚΩΝ ΤΗΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ"

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Συνάντηση των Εθελοντών
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου, 6.30 μμ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Σας ευχόμαστε Καλή Χρονιά με υγεία, ειρήνη, ελπίδα και δημιουργικότητα.
Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς ενεργοποιούμαστε δυναμικά στην οργάνωση και υλοποίηση των δράσεων μας. Χρειαζόμαστε την συμπαράσταση σας, τις ιδέες σας και τις γνώσεις σας.
Θα είναι χαρά μας να σας έχουμε κοντά μας στην πρώτη συνάντηση των εθελοντών που θα πραγματοποιηθεί, στα γραφεία μας, στις 12 Ιανουαρίου στις 6.30 μ.μ.
Θεωρούμε σημαντική την παρουσία σας σ’αυτή τη συνάντηση καθώς θα δημιουργηθούν οι ομάδες δράσης και θα μπουν τα πρώτα πλάνα υλοποίησης τους.

Σας περιμένουμε!

Με εκτίμηση,
Η ομάδα της «Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα»

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΓΡΑΦΕΙΩΝ: Μουσών 1Α – T.K. 11524 Αθήνα
Για περισσότερες πληροφορίες και δήλωση συμμετοχής μπορείτε να απευθυνθείτε:
Καθημερινά (εκτός Σαββάτου & Κυριακής): 10.30 – 18.30 στα τηλέφωνα 210 6925782 ή 6974 171144 (κ. Τίνα Τόρρονεν / Υπεύθυνη Τμήματος Φυλακών)
E- mail: prisonersmail@gmail.com

Ενστάσεις σε νομοσχέδιο για την Ποινική Δικαιοσύνη

Αναδημοσίευση από: www.newscode.gr

Ενστάσεις για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τον εξορθολογισμό και τη βελτίωση της απονομής της Ποινικής Δικαιοσύνης προέβαλε η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Η Επιτροπή τονίζει ότι το ΕΔΑΔ έχει καταδικάσει τη χώρα μας 73 φορές για καθυστερήσης στην απονομή της Δικαιοσύνης, ενώ έχει επιβάλλει άλλες δύο καταδίκες λόγω κακών συνθηκών κράτησης σε σωφρονιστικά καταστήματα. Σχετικά με τη μετατροπή των ποινών των κρατουμένων σε χρηματικές ποινές και κοινωφελή εργασία, η Εθνική Επιτροπή υπογραμμίζει ότι ένας από τους λόγους σύνταξης του επίμαχου νομοσχεδίου είναι η αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού των φυλακών, κάτι που έγινε και με ανάλογα νομοθετικά μέτρα κατά το παρελθόν με μόνη διαφορά ότι το παρόν νομοσχέδιο επιφέρει «μονιμότερες λύσεις και όχι εφάπαξ μέτρα».

Επίσης, εκφράζει την αντίθεσή της στη διάταξη του νομοσχεδίου που θέτει ως όρο για τη μετατροπή της ποινής φυλάκισης σε κοινωφελή εργασία την παροχή της συναίνεσης του κρατουμένου, ενώ χαρακτηρίζει «ατυχή» τη διάταξη που απαγορεύει τη μετατροπή της ποινής σε περίπτωση καταδίκης για κακούργημα εμπορίας ναρκωτικών. Επίσης, η Επιτροπή έχει αντιρρήσεις για τη διάταξη που προβλέπει την αφαίρεση κάθε δυνατότητας άσκησης οιουδήποτε ένδικου μέσου κατά βουλεύματος από τον πολιτικώς ενάγοντα.

Παράλληλα, στο κείμενο της επιτροπής υπάρχει διαφωνία για την άμεση σύνδεση των αναβλητικών αποφάσεων με τον πειθαρχικό έλεγχο και την αξιολόγηση των δικαστών, καθώς αυτό «εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, λόγω της αυστηροποίησης που αναμένεται να επιφέρει, αλλά και της πιθανής αυτοματοποίησης».

newscode.gr με πληροφορίες ΑΝΑ-ΜΠΕ

Κρατούμενος κάρφωσε καρφί στο κεφάλι του!

Αναδημοσίευση από: www.newsit.gr

ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ!
Ο 25χρονος χτυπούσε το καρφί με ένα μάρμαρο στο μέτωπό του - Τον βρήκαν σε μια λίμνη αίματος και μεταφέρθηκε σε κρίσιμη κατάσταση σε νοσοκομείο...

Ο παρολίγον αυτόχειρας βρήκε στο κελί του - άγνωστο πώς - μία πρόκα και με ένα κομμάτι μάρμαρο τη χτυπούσε για να φτάσει όσο πιο βαθειά μπορούσε στο μέτωπό του. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι άκουσαν τις φωνές του, από τον αφόρητο πόνο που αισθανόταν και έτρεξαν στο κελί.

Τον βρήκαν αιμόφυρτο σε μια λίμνη αίματος, σχεδόν αναίσθητο. Στις φυλακές Αλικαρνασσού, σήμανε συναγερμός. Πολύ γρήγορα έφτασε ασθενοφόρο και ο 25χρονος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση. Όπως γράφει η εφημερίδα ''Πατρίς'', ο συγκεκριμένος κρατούμενος αντιμετωπίζει έντονα ψυχολογικά προβλήματα και στο παρελθόν είχε ξανακάνει κάτι ανάλογο, με μικρότερα καρφιά.

Ο 25χρονος άνδρας όπως αναφέρουν οι πληροφορίες είχε συλληφθεί πριν από λίγο καιρό στην Αθήνα, οδηγήθηκε στο ψυχιατρείο της φυλακής Κορυδαλλού κι από εκεί διατάχθηκε η μεταφορά του στην Αλικαρνασσό. Όπως μας είπαν υπάλληλοι του σωφρονιστικού καταστήματος, αυτή τη φορά το τραύμα που προκάλεσε ήταν αρκετά σοβαρό και η πρόκα δεν μπορούσε να βγει από το μέτωπό του γι αυτό το λόγο χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο.

«Έχουμε δει κρατουμένους που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, έχοντας ράψει το στόμα τους με κλωστή, κάτι που μας είχε σοκάρει. Αυτή τη φορά όμως το θέαμα είναι ακόμη πιο σοκαριστικό, καθώς ο άνθρωπος αυτός πραγματικά από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να κάνει μεγάλο κακό στον εαυτό του.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το τελευταίο διάστημα ο 25χρονος Ρουμάνος αποφεύγει να βγαίνει από το κελί του, το έχει πάντοτε κλειστό και μάλιστα έχει ζητήσει και προστασία, καθώς πιστεύει πως κινδυνεύει. Ο ίδιος πάντως μετράει μέρες για να αποφυλακιστεί καθώς η ποινή που του είχε επιβληθεί από το δικαστήριο που είχε εκδικαστεί η υπόθεσή του, ήταν φυλάκιση λίγων μηνών.

Οι ημέρες των εορτών πίσω από τα κάγκελα

Μπορεί κάποιοι από εμάς να περιμένουμε με ανυπομονησία τις γιορτές των Χριστουγέννων για να περάσουμε λίγο χρόνο με τους δικούς μας, αλλά για κάποιους από τους συνανθρώπους μας αυτό δεν είναι αυτονόητο. Ο λόγος για τις κρατούμενες στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα της Θήβας, οι οποίες θα περάσουν (και) την εορταστική περίοδο μακριά από τους δικούς τους.

«Προσπαθούμε όσο είναι δυνατόν να δίνουμε την ευκαιρία στους ανθρώπους εδώ να μην χάσουν την επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον» εξηγεί η Γεωργία Ψαράκη, προϊστάμενη της κοινωνικής υπηρεσίας των φυλακών. Επιπλέον, προσθέτει, γίνεται προσπάθεια και ο κοινωνικός περίγυρος «να γνωρίζει τις δράσεις και τον τρόπο των ανθρώπων εδώ πέρα, που όπως και οι έξω συνεχίζουν να παλεύουν, να αγωνίζονται, να κάνουν βήματα στη ζωή τους.»

Για τους λόγους αυτούς οι συγκεκριμένες φυλακές έχουν αναπτύξει μια σειρά δράσεων, όπως τη δημιουργία ενός σχολείου δεύτερης ευκαιρίας και μαθημάτων ενισχυτικής διδασκαλίας, τον εμπλουτισμό ενισχυτικών βιβλιοθηκών σε κάθε πτέρυγα της φυλακής, ενός κήπου, καθώς και ενός blog στο οποίο γράφουν οι κρατούμενες. Στο «αυτόνομο», λοιπόν, περιβάλλον του σχολείου, οι κρατούμενες γίνονται μαθήτριες και νιώθουν να έχουν κανονική ζωή. Και, μπορεί η επιστροφή στα πολυπληθή κελιά τους να τις επαναφέρει στην πραγματικότητα, οι περισσότερες όμως αποφασίζουν τελικά πως θέλουν να προσπαθήσουν για μια άλλη, καλύτερη ζωή. Κάτι που έχει γίνει με τη Μαρίνα Λιτβίνοβα, μία πρώην κρατούμενη που εισήχθη από τις πρώτες στη Νομική. Κι ας έδωσε πανελλήνιες φρουρούμενη και με την κλούβα.

Μια φυλακή διαφορετική από τις άλλες;

Με τα μαθήματα, τον κήπο, τις ζωγραφιές στους τοίχους και –κυρίως- την όρεξη να ασχοληθεί πραγματικά μαζί τους, ο Κλήμης Πυρουνάκης δίνει στις κρατούμενες την ευκαιρία να περνούν δημιουργικά τις ατέλειωτες ώρες μέσα στη φυλακή.

Για περισσότερα από 30 χρόνια, ως καθηγητής θεολογίας και διευθυντής του σχολείου Καπαρελίου Θήβας, ο ίδιος διορίστηκε πριν από τρία χρόνια από το Υπουργείο Παιδείας διευθυντής στο σχολείο των φυλακών Ελεώνα. Άλλοι μπορεί να δίσταζαν. Ο ίδιος, όμως, είδε τη φυλακή ως μία ακόμη πρόκληση για εκείνον.

"Θα δώσετε μεγαλύτερες ευκαιρίες και στον εαυτό σας και στις δυνατότητες σας να τελειώσετε πιo γρήγορα την φυλακή, να αποκτήσετε ένα χαρτί, μια πιστοποίηση, ένα απολυτήριο γυμνασίου, να μπορείτε να συμμετέχετε στο λύκειο και να κάνει η καθεμιά το δικό της άθλο" παροτρύνει ο κ. Πυρουνάκης τις κρατούμενες. Πρόκειται και για μαθήτριες από το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας του Κορυδαλλού. Αλλά στον Ελαιώνα τα πράγματα είναι μάλλον διαφορετικά.

Στο σχολείο αυτό οι κρατούμενες διδάσκονται βέβαια φυσικές επιστήμες, μαθηματικά και Ελληνικά, ζωγραφική, αισθητική αγωγή και αγγλικά. Δεν πρόκειται, όμως, για ένα τυπικό σχολείο, καθώς βιβλία δεν χρησιμοποιούνται, ενώ στόχος είναι ο “επαναπροσδιορισμός της προσωπικότητας και των στόχων” των γυναικών, οι οποίες και ασκούνται περισσότερο στο λόγο και τη γραφή. “Ο κύριος άξονας δράσης είναι ψυχοθεραπευτικός, δηλαδή ενδιαφερόμαστε για τον ψυχισμό τους, τους δίνουμε πληροφορίες οι οποίες βοηθάνε στο να μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, που πάμε, τι θέλουμε” επισημαίνει ο κ. Πυρουνάκης. Στόχος να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, αλλά και να μάθουν να συνυπάρχουν σε μια κοινότητα.

Το σχολείο δίνει μια προοπτική στις κρατούμενες στη φυλακή του Ελαιώνα, συμφωνούν οι κρατούμενες. "Μου αρέσει να σηκώνομαι το πρωί, να έρχομαι στο σχολείο, να έχω το νου μου, να μαθαίνω και να γνωρίζω κορίτσια", προσθέτει η Ελένη, έγκλειστη στη φυλακή. “Σε βγάζει έτσι λίγο έξω από την φυλακή, δεν βλέπεις για λίγο τα κάγκελα”, συμφωνεί η Άννα, επίσης κρατούμενη. Υπάρχει βέβαια και ένα επιπλέον κίνητρο: ο θεσμός του “μεροκάματου”, καθώς με την παρακολούθηση των μαθημάτων, αλλά και την εργασία τους στα μαγειρεία και άλλες υπηρεσίες, η ποινή των κρατουμένων εκπίπτει στο μισό.

Αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικότερο κίνητρο... “Θέλω να μάθω κιόλας και επειδή δεν είχα την ευκαιρία αυτή έκανα τις βλακείες που έκανα. Και δεν έμαθα. Τουλάχιστον [το σχολείο αυτό] είναι μια δεύτερη ευκαιρία,” εξηγεί μια άλλη κρατούμενη.

Χρειάστηκε απλώς μια ανακοίνωση στο διαδίκτυο για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος και να συνδράμει στον εμπλουτισμό των βιβλιοθηκών της φυλακής, σημειώνει η κα Ψαράκη. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν εντυπωσιακή. “Ξαφνικά βρεθήκαμε με πολύ κόσμο που νοιαζόταν να κάνει και να βοηθήσει σε αυτό που ξεκινούσαμε εδώ και που χρόνια το παλεύαμε και το προσπαθούσαμε”, αναφέρει.

Επόμενο βήμα, η δημιουργία ενός blog, στο οποίο γράφουν οι κρατούμενες τις σκέψεις τους και να έρθουν σε επαφή με τον έξω κόσμο. Ο στόχος του blog δεν είναι μόνο να βρεθεί ένα μέσο έκφρασης των γυναικών αυτών, αλλά και να “δώσουμε στον κόσμο να γνωρίσει το τι κάνουμε εδώ πέρα”, εξηγεί η κοινωνική λειτουργός. “Για εμάς είναι σημαντικό να ακούγεται και η δική τους φωνή,” προσθέτει.

Οι έγκλειστες στη φυλακή νιώθουν ολοένα αποκομμένες, όχι μόνο από το κοινωνικό περιβάλλον, αλλά και από τη φύση. Για το λόγο αυτό ιδιαίτερη μέριμνα δίνεται στη δημιουργία όσο το δυνατόν χώρων πρασίνου στη φυλακή, με τη δημιουργία ενός μικρού κήπου, τον οποίο φροντίζουν και οι κρατούμενες, αλλά και τη φιλοξενία οικόσιτων ζώων.

Μεγάλο μέρος, τέλος, των δραστηριοτήτων που διοργανώνονται στο συγκεκριμένο κέντρο κράτησης αφορούν τις τέχνες: στο κατάστημα λειτουργεί εργαστήριο ζωγραφικής, ενώ μάλιστα αυτές τις μέρες πραγματοποιείται η πρώτη έκθεση ζωγραφικής των κρατουμένων Ελεώνα.

Παραμένει όμως φυλακή

Η κατάσταση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα είναι λίγο-πολύ γνωστή. Οι συνθήκες είναι απαράδεκτες, ενώ συχνά δημιουργούνται αντιδράσεις, με πρόσφατο παράδειγμα την αποχή από το συσσίτιο μέρος των κρατούμενων σε πολλά από τα συνολικά 33 καταστήματα κράτησης της χώρας. Σύμφωνα, μάλιστα, με την τελευταία έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για το 2009, η ανάγκη να αναλάβει η πολιτεία δράση προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησης στις φυλακές καθίσταται πιο επιτακτική από ποτέ.

“Δεν πρόκειται για φυλακές, αλλά για αποθήκες κρατουμένων,” εξηγεί η Μαρίνα Λιτμίνοβα, τονίζοντας ότι για να γίνουν “οι φυλακές σωφρονιστικά καταστήματα” χρειάζεται θέληση και προσπάθεια από τους αρμόδιους φορείς, την κοινωνία, καθώς και τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτές. Αλλά και από τους ανθρώπους έξω από αυτές. “Αν όλοι εμείς δεν νοιαζόμαστε, τότε και η πολιτική βούληση δεν έχει κίνητρο”, υποστηρίζει.

“Τα δεινά υφίστανται, ακόμα. Τα δεινά του εγκλεισμού, ο νεκρός χρόνος, η δυσκολία επικοινωνίας των κρατουμένων μέσα στους θαλάμους, όλα αυτά υπάρχουν,” σημειώνει ο διευθυντής του σχολείου των φυλακών.

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα μέσα στην ίδια τη φυλακή είναι η κατάθλιψη, επισημαίνει ο κ. Πυρουνάκης. “Μερικές φορές είναι αυτό το αίσθημα της κατάθλιψης, ότι θες να καταφέρεις πράγματα και δεν μπορείς. Και κάποιες φορές διαφορετικά συναισθήματα που σε αποκόβουν από τους ανθρώπους, από τις παρέες, από πολλούς”, εξηγεί από την πλευρά της και η Άννα. Πολλές κρατούμενες νιώθουν την ανάγκη να καταφύγουν σε φάρμακα για να επιβιώσουν, ενώ δεν λείπουν και οι φορές που το προσωπικό της φυλακής βρίσκει κοπέλες με κομμένα χέρια, οι οποίες θέλουν να αυτοκτονήσουν. “Προσπαθούμε να τους δώσουμε την ελπίδα ότι τα πράγματα αλλάζουν, να τις πείσουμε να σταθούν στα πόδια τους” λέει ο κ. Πυρουνάκης.

Η εορταστική περίοδος είναι πολύ δύσκολη για τις κρατούμενες, επισημαίνει ο κ. Πυρουνάκης. Το κυρίαρχο αίσθημα, μας λέει, είναι αυτό της νοσταλγίας, καθώς οι γυναίκες νοσταλγούν την οικογένεια και τους δικούς τους ανθρώπους και ανυπομονούν να βρεθούν κοντά τους. Τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα για τις κρατούμενες εκείνες που έχουν αποξενωθεί από τους δικούς τους, αλλά και γι αυτές που δεν έχουν ακόμη παραδεχτεί το παράπτωμά τους και “βασανίζονται και οι ίδιες μέσα τους.” Οι άλλες, λοιπόν, μπορεί να “ξεγελιούνται στέλνοντας κάποια κάρτα ή ευχές”, η κατάσταση όμως για αυτές που δεν έχουνε σχέσεις με τους δικούς τους είναι ακόμη πιο επίπονη. Το σχολείο με τον προσανατολισμό του για επανακοινωνικοποίηση και επαναφορά των σχέσεων των κρατουμένων με τους δικούς τους προσπαθεί να βοηθήσει, αυτό όμως δεν είναι πάντα δυνατό.

“Στο κατάστημα γίνεται στολισμοί και ακούνε μουσική, αλλά η φυλακή παραμένει φυλακή” τονίζει ο κ. Πυρουνάκης.

Μέσα στους θαλάμους τα πράγματα δεν είναι ιδανικά, καθώς υπάρχουν δυσκολίες στις σχέσεις μεταξύ των κρατουμένων. Οι ώρες είναι πολλές και φαντάζουν ατελείωτες και συχνά οι κρατούμενες είτε πέφτουν στην αδράνεια και την απραξία, και εν τέλει στην κατάθλιψη, είτε δημιουργούνται εντάσεις μεταξύ τους. Αλλά, σύμφωνα με τον κ. Πυρουνάκη, υπάρχει και ένα ακόμη πιο σημαντικό πρόβλημα, αυτό της φτώχιας. “Οι περισσότερες είναι άπορες, δεν έχουνε ούτε ένα ευρώ να πάρει μια κάρτα, τσιγάρα ή ένα γλυκό. Αυτό θα λέγαμε ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα” εξηγεί ο κ. Πυρουνάκης, προσθέτοντας ότι ναι μεν υπάρχουν οι φορείς που βοηθούν, αλλά αυτό δεν είναι πολλές φορές αρκετό.

Η μεγαλύτερη πρόκληση για το προσωπικό των φυλακών είναι η επανένταξη των κρατουμένων αυτών στην κοινωνία. “Ο στόχος είναι να τις επανεντάξουμε στα κοινωνικά δίκτυα.” Πρόκειται, βέβαια, για μια μακρόχρονη διαδικασία, η οποία ξεκινά από το σχολείο. “Εδώ τους πείθουμε να μπαίνουν στα δίχτυα του σχολείου, επικοινωνίας, και είμαστε πολύ χαρούμενοι να τους βλέπουμε να επανεντάσσονται και στα ευρύτερα δίκτυα, έξω της κοινωνίας.”

“Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από αγάπη, από επαφή. Άλλο είναι να σου δώσουν την βοήθεια και να είσαι καλά και άλλο είναι να σου δώσουν την βοήθεια και να πιουν καφέ μαζί σου. Να μην ντρέπονται να κάνουν παρέα μαζί σου και ας είσαι στιγματισμένος” αναφέρει η Μαρίνα Λιτμίνοβα.

Υπάρχουν, βέβαια, και οι εξαιρέσεις. Η κα Ψαράκη αναφέρει ένα χαρακτηριστικό παραδειγμα. “Κοπέλα μετά από ισόβια κάθειρξη που βγαίνοντας από την φυλακή, είχε ήδη φτιάξει την σχέση με τα παιδιά της, κάτι που δεν ήταν αυτονόητο... Είχε αποκλειστεί για πολλά χρόνια και βγαίνοντας έξω μέσα σε εξαιρετικά μικρό διάστημα βρήκε δουλειά και οργάνωσε την ζωή της. Μετά από δεκάξι χρόνια το να μπορεί ένας άνθρωπος να ενταχθεί ξανά στο περιβάλλον με λειτουργικό τρόπο, νομίζω είναι εξαιρετικό.”

Κάποιοι διατηρούν ακόμη επαφές με το προσωπικό της φυλακής. “Παίρνουν ακόμη κάποιες φορές τηλέφωνο και θέλουν να μιλήσουν για την πρόοδό τους ή για τη δυσκολία τους" αναφέρει η κα Ψαράκη.

Μπορεί η διεύθυνση των φυλακών και ο ίδιος ο Κλήμης Πυρουνάκης να έχουν τη διάθεση και τη βούληση να αναδείξουν το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Ελαιώνα, όμως δεν λείπουν τα εμπόδια. “Για διάφορους λόγους αργούν να διορίσουν ωρομίσθιους καθηγητές το σχολείο” σημειώνει ο διευθυντής του σχολείου. Αλλά και οι ίδιοι οι δάσκαλοι είναι εξαιρετικά απρόθυμοι. “Από το μόνιμο προσωπικό που υπάρχει στα σχολεία, θα μπορούσαν να ζητήσουν απόσπαση να έρθουν να εργαστούν εδώ. Αλλά γενικά δεν υπάρχει επιθυμία ακόμα από το μόνιμο προσωπικό να απασχοληθεί μέσα στη φυλακή”, εξηγεί.

Οι λόγοι πολλοί, αλλά οι κυριότεροι είναι η “άρνηση και ίσως και άγνοια ή φόβος” που επικρατούν τόσο στο χώρο των εκπαιδευτικών, όσο και της ευρύτερης κοινωνίας σχετικά με τις φυλακές. “Οι άνθρωποι φοβούνται την φυλακή, φοβούνται τον θεσμό αυτό της φυλακής. Γιατί η φυλακή είναι το πίσω μέρος της κοινωνίας , υπόκειται σε ρατσισμό και σε φοβία” προσθέτει ο κ. Πυρουνάκης.

Υπάρχει ακόμη ελπίδα;

Το παράδειγμα της Μαρίνας Λιτμίνοβα δίνει ελπίδα στις κρατούμενες και αποτελεί και ένα είδος επιβράβευσης για το προσωπικό της φυλακής που τη στήριξε. Η ίδια επέλεξε τη Νομική, στην οποία πέρασε και τρίτη, στο σύνολο των μαθητών εσπερινών λυκείων στην Ελλάδα. Έχει ήδη βρει κάποιο διαμέρισμα και περιμένει με ανυπομονησία να μάθει ακόμα περισσότερα για τη φοιτητική ζωή, την οποία αρχίζει τώρα να γνωρίζει. Δεν ξεχνά τις εμπειρίες της στη φυλακή. “H εμπειρία της φυλακής θέλω να πιστεύω ότι θα συμβάλλει στην πορεία μου ως αργότερα πτυχιούχου της νομικής. Και συνέβαλε στο να πάρω την απόφαση να δηλώσω νομική” αναφέρει η ίδια.

“Να βγούνε και να συνεχίσουν τις ζωές τους έτσι όπως ζωγραφίζουν. Να ζωγραφίζουν με όμορφα χρώματα τις ζωές τους” εύχεται για τις συγκρατούμενές της η Μαρίνα, η οποία την περίοδο κράτησής της επίσης συμμετείχε στο εργαστήρι ζωγραφικής.

“Τα πράγματα δεν αλλάζουν κάνοντας κριτική, τα πράγματα αλλάζουν όταν μπεις μέσα στη μάχη και δώσεις τον αγώνα σου να τα αλλάξεις τα πράγματα” τονίζει ο Κλήμης Πυρουνάκης. Ο ίδιος προσθέτει ότι είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι μέσα στη φυλακή αυτοί οι οποίοι μπορούν να να κάνουν τη διαφορά, να ενδιαφερθούν πραγματικά. “Τότε μόνο θα είναι σωφρονιστική η πολιτική, κι όχι μόνο κατάστημα κράτησης.

Αναδημοσίευση από: www.tvxs.gr

REPORT TO THE GOVERNMENT OF GREECE ON THE VISIT OF CPT TO GREECE

Report

To the Government of Greece on the visit to Greece carried out by the European Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment (CPT)

From 17 to 29 September 2009

Copy of the letter transmitting the CPT’s report

Mr Athanassios Dendoulis
Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary Permanent Representative of Greece to the Council of Europe

Strasbourg, 31 March 2010

Dear Ambassador,

In pursuance of Article 10, paragraph 1, of the European Convention for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment, I enclose herewith the report to the Government of Greece drawn up by the European Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment (CPT) following its visit to Greece from 17 to 29 September 2009. The report was adopted by the CPT at its 71st meeting, held from 1 to 5 March 2010.

The various recommendations, comments and requests for information formulated by the CPT are listed in Appendix I of the report. As regards more particularly the CPT’s recommendations, having regard to Article 10 of the Convention, the Committee requests the authorities of Greece to provide within six months a response giving a full account of action taken to implement them. The CPT trusts that it will also be possible for the authorities of Greece to provide, in the above-mentioned response, reactions and replies to the comments and requests for information.

It would be most helpful if a copy of the response could be provided in a computer-readable form.

I am at your entire disposal if you have any questions concerning either the CPT’s report or the future procedure.

Yours faithfully,

Mauro Palma

President of the European Committee for the Prevention of Torture and Inhuman
or Degrading Treatment or Punishmen

PLEASE SEE FULL CPT REPORT: http://www.cpt.coe.int/documents/grc/2010-33-inf-eng.htm

PLEASE SEE RESPONSE FROM THE GREEK GOVENMENT: http://www.cpt.coe.int/documents/grc/2010-34-inf-eng.htm

Σωφρονισμός και φυλακή σημαίνει βία

ΟΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΩΝ – ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ

Έπρεπε, τελικά, να φτάσουν να είναι 1.500 απεργοί πείνας και 8.000 κρατούμενοι σ’ αποχή συσσιτίου, για να ακουστεί από την Πολιτεία η απόγνωση των κρατουμένων. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας υποχρεώνονται να επιβιώσουν στις αποθήκες ψυχών, που λέγονται φυλακές. Εκεί ξεχασμένοι πίσω από τα ψηλά τείχη, θάβονται ζωντανοί μέχρι να εκτίσουν την ποινή τους. Έρμαια των δικαστικών αρχών, παραδίδονται στους ανθρωποφύλακες που ορίζουν τον τρόπο ζωής τους. Και μετά τη φυλακή τι; Ένα λερωμένο ποινικό μητρώο και μία κοινωνία απέναντι στο στίγμα της φράσης «πρώην κρατούμενος». «Αφήστε μας ν’ αναπνεύσουμε», φώναζαν οι κρατούμενοι, ζητώντας καλύτερες συνθήκες κράτησης, αποαυστηροποίηση του δικαστικού συστήματος και περιορισμό της φυλακής. Το υπουργείο κώφευε στις κραυγές των κρατουμένων. Τελικά, όμως, υποχώρησε. Ικανοποίησε ένα πάγιο αίτημά τους, την εφάπαξ διαγραφή των πειθαρχικών ποινών –μ’ εξαίρεση τις βαριές πειθαρχικές ποινές, δηλαδή είσοδο ναρκωτικών, βίαιες αποδράσεις και ξυλοδαρμό σωφρονιστικού υπαλλήλου. Οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες ανέστειλαν τις κινητοποιήσεις τους, αναμένοντας και τα μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια του σωφρονιστικού κώδικα, του ποινικού δικαίου και του νόμου περί ναρκωτικών, τα οποία σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του κ. Καστανίδη «υπερβαίνουν σε προοδευτικότητα ακόμα και αυτά τα αιτήματα των κρατουμένων».

Επιμέλεια: Ιωάννα Δρόσου

Ζούμε σ’ έναν τάφο με ζωντανούς

«Eχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ από το δικαστικό σύστημα. Οι δικαστές ρίχνουν χρόνια ποινής χωρίς να ξέρουν, χωρίς να νιώθουν τι σημαίνει 10 και 20 χρόνια φυλακή. Δικάζουν ανάλογα με το νόμο και όχι με τον άνθρωπο. Υπάρχει κρατούμενος με 1 γραμ. κοκαΐνης, που έφαγε ισόβια και άλλος με 2,5 κιλά, που έφαγε 6 χρόνια. Σ’ όλες τις φυλακές της χώρας οι συνθήκες κράτησης είναι αβίωτες. Είμαστε 12.696 κρατούμενοι και μας στοιβάζουν σαν τα ζώα γιατί δεν υπάρχουν κρεβάτια. Βγαίνει ένας και μπαίνουν εφτά. Στα Γιάννενα κοιμούνται στους διαδρόμους και στα Διαβατά στις τουαλέτες. Στο Δομοκό, που είμαι εγώ, το κάθε τρίκλινο κελί είναι 2,5x3μέτρα και συνήθως κοιμάται και ένας τέταρτος στο πάτωμα. Δεν ζητάμε πολυτέλειες, αλλά ανθρώπινες συνθήκες. Ζητάμε γιατρούς, κρεβάτια, νερό, φαγητό… Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι πειθαρχικές ποινές, που πέφτουν βροχή. Οι περισσότεροι κρατούμενοι έχουν τουλάχιστον ένα δίχρονο πειθαρχικό για απείθεια. Ειδικά αν αρνηθείς να κάνεις ναρκωτσεκ –που το ζητάνε ακόμα και χωρίς αφορμή- σου ρίχνουν δύο χρόνια πειθαρχικό. Και άμα φας πειθαρχικό ξέχνα άδειες, ξέχνα υφ’ όρον απόλυση, ξέχνα τα όλα. Γι’ αυτό ζητάμε να μας τα σβήσουν, για να μπούμε σε μία σειρά, για να διεκδικήσουμε άδειες. Υπάρχουν κρατούμενοι που έχουν εκτίσει την ποινή τους και τους κρατάνε για τα πειθαρχικά. Φυλακή στη φυλακή, δηλαδή. Το χειρότερο όλων είναι το Συμβούλιο της Φυλακής, που αποτελείται από ένα γραμματέα, έναν εισαγγελέα και τον διευθυντή. Αυτοί αποφασίζουν για τις άδειες, την αναστολή, τα πειθαρχικά. Έχουν τη ζωή μας στα χέρια τους. Το υπουργείο μας αγνοεί. Είμαστε τόσες μέρες σ’ απεργία πείνας και δεν ενδιαφέρεται κανείς. Ζούμε σ’ έναν τάφο με ζωντανούς. Προτιμώ να είμαι σε τάφο νεκρός και να κερδίσουμε τον αγώνα μας, παρά να συνεχίσω να ζω έτσι. Όλοι μας τραβάμε έναν Γολγοθά και κανείς δεν μας δίνει σημασία. Εκτός από τον κόσμο που μας στηρίζει απ’ έξω. Είναι τιμή μας που υπάρχουν αλληλέγγυοι και τους εύχομαι να μην χρειαστεί ποτέ να περάσουν από εδώ μέσα».

Σάντος Αμντελ Χαλίμ,
Κρατούμενος στις φυλακές
Δομοκού, μέλος
της συντονιστικής
επιτροπής αγώνα

Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι στυγνή

Η αντιλαϊκή και αντικοινωνική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, συνεπάγεται αναπόφευκτα αντιστάσεις από τη μεριά της κοινωνίας, ενδεχομένως και εξεγερτικές διαθέσεις μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Παράλληλα, η πολιτική αυτή και ακριβώς για αυτό το λόγο εκτρέπεται σε πιο αντιδημοκρατικές αντιλαϊκές και άκρως αυταρχικές πρακτικές (ένταση αυταρχικής νομοθεσίας, τρομονόμοι κ.λπ). Μέσα σ’ αυτό το κλίμα πολιτικής, η δικαιοσύνη από τη μια αδυνατεί ν’ αφομοιώσει τις αλλαγές στις νέες συνθήκες και να τις εκλογικεύσει θεσμικά, από την άλλη υπηρετώντας αυτή την πολιτική διευρύνει το χάσμα της απόστασης από τα λαϊκά στρώματα, ταυτίζοντας, μάλλον, τις τύχες της με τις τύχες της άρχουσας αστικής τάξης. Έτσι, όμως, αδυνατεί να συλλάβει το σφυγμό της κοινωνίας. Αδυνατεί, επίσης, να δει τις νέες συνθήκες που σπρώχνουν στον αποκλεισμό μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες και το χειρότερο απ’ όλα, κατά τη γνώμη μου, αδυνατεί να γίνει δέκτης της νέας οικονομικής και θεσμικής κατάστασης σε βάρος της κοινωνίας και των δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών και του κόσμου της εργασίας.
Δεν αφομοίωσε, ως όφειλε, τις νέες κοινωνικές και ηθικές αρχές, αξίες και ευαισθησίες, που προωθήθηκαν και κατακτήθηκαν από τα κοινωνικά κινήματα τις τελευταίες δεκαετίες, οι οποίες έγιναν κτήμα ακόμα και του νομικού μας πολιτισμού. Αξίες και αρχές που αφορούν κυρίως στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου και την κοινωνική αλληλεγγύη και κυρίως ανθρώπους αποκλεισμένους ή περιθωριοποιημένους, φτωχούς, μετανάστες, φυλακισμένους κ.λπ. Δεν αφομοίωσε, δηλαδή, όλη εκείνη την κοινωνική υλική ευαισθησία, που είναι, όχι μόνο αναγκαία, αλλά και νομικά επιβεβλημένη για την ερμηνεία και εφαρμογή των νόμων.
Έτσι, δικαιοσύνη και δικαστές συνέχισαν ν’ αντιμετωπίζουν την παραβατικότητα αδιαφοροποίητα ως μια εξωτερική εισβολή στην κοινωνία, ως ξένο, δηλαδή, σώμα, που πρέπει ν’ αποκόπτεται ενώ αυτή (η παραβατικότητα) είναι δομικό στοιχείο της κοινωνικής διάρθρωσης, εγγεγραμμένο στον τρόπο σύνταξης και αναπαραγωγής των κοινωνικών αντιθέσεων και συγκρούσεων. Εξ ου και οι εξοντωτικές, πολλές φορές, ποινές και η απαξιωτική εν γένει αντιμετώπιση των πολιτών κατά την ερμηνεία και εφαρμογή των νόμων, σ’ αντίθεση προς αρχές και αξίες που καταχωρούνται και στο Σύνταγμα, όπως η αναλογικότητα των ποινών και η αρχή προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας (άρθρα 2 και 25 του Συντάγματος). Μην ξεχνάμε ακόμη την πανανθρώπινη και πανάρχαια αρχή της επιείκειας στην αντιμετώπιση της παραβατικότητας, αλλά και την θεμελιώδη αρχή της κοινωνική αλληλεγγύης. Αυτές είναι οι αρχές, που θα έπρεπε να εφαρμόζονται καθολικά, ενιαία και αδιαίρετα, τόσο στη φάση της ποινικής αξιολόγησης της παραβατικότητας, όσο και στο στάδιο της σωφρονιστικής πολιτικής.
Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ο ανθρωπισμός δεν συνάδει με τις φυλακές ανηλίκων, ούτε με κλειστά συστήματα φυλακών, όπου στοιβάζονται οι άνθρωποί μας. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν σταματάει ούτε στις πόρτες των φυλακών. Δοκιμάζεται κάθε στιγμή, εκεί και πάντοτε όταν δοκιμάζονται βασικά και θεμελιώδη δικαιώματα ζωής των ανθρώπων, είτε μέσα είτε έξω από τις φυλακές. Η διαφορά, όμως, στους «από μέσα» με τους «απ’ έξω» είναι ότι έχουν ως όπλο μόνο το δίκιο τους και το μοναχικό, σχεδόν, αγώνα τους για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων τους. Για να είναι, ωστόσο, αποτελεσματικός αυτός ο αγώνας χρειάζονται οπωσδήποτε την αλληλεγγύη των «απ’ έξω», την αλληλεγγύη όλων μας. Γιατί ο αγώνας αυτός για την αξιοπρέπεια, μας αφορά όλους. Είναι αγώνας δίκαιος για την ίδια τη ζωή. Ιδιαίτερα σε περιόδους μεγάλου κοινωνικού αποκλεισμού και κοινωνικής ασφυξίας, όπως η σημερινή, όπου εξελίσσεται μέσα στην κοινωνία μια γενικευμένη επίθεση της εξουσίας σ’ όλους ανεξαρτήτως τους «από κάτω». Αλληλεγγύη, λοιπόν, στους φυλακισμένους για την προάσπιση της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων τους.
Κώστας Λευκαδίτης, τέως δικαστής

Ανοίξτε τα κελιά, να δούμε λευτεριά

Αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στον αγώνα των κρατουμένων πραγματοποίησαν πορεία την περασμένη Τρίτη έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού, Διαβατών, Λάρισας, Τρικάλων και Πάτρας. Εκεί ενώθηκε η φωνή των «απ’ έξω» με τους «από μέσα» και όλοι μαζί φώναζαν «Λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά». Οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες έκαιγαν τα ρούχα τους, σφύριζαν, φώναζαν συνθήματα. Οι δυνάμεις καταστολής –εκτελώντας, προφανώς, εντολές του υπουργείου- έσφιγγαν τον κλοιό, προσπαθώντας να εμποδίζουν την επικοινωνία με τους κρατούμενους. Τίποτα, όμως, δεν σταμάτησε τις φωνές όλων, που ενώθηκαν και χάρισαν στιγμές ελευθερίας στους κρατούμενους.

Ο υπερπληθυσμός είναι βασανιστήριο

Τα βασανιστήρια από το 1981, με το νόμο Μαγκάκη, θεωρούνται ιδιώνυμο αδίκημα. Όμως, εδώ και πολλά χρόνια παραβιάζονται τα μίνιμουμ στάνταρντ για τη διαμονή των κρατουμένων στις φυλακές και τα σημεία κράτησης, όπου δεν υπάρχουν οι υποτυπώδεις συνθήκες. Ο κάθε κρατούμενος χρειάζεται συγκεκριμένο χώρο δίπλα του, ένα κρεβάτι και να καλύπτονται οι βασικές του ανάγκες. Ο υπερπληθυσμός στα κελιά είναι βασανιστήριο, που έχει να κάνει με τη σχέση του χώρου, της καθαριότητας, της ορθοστασίας και σε μια σειρά καταπατήσεις που συνιστούν τα επίσημα βασανιστήρια. Βασανισμός δεν είναι μόνο ο ξυλοδαρμός ή η φάλαγγα. Αυτά είναι τα συστηματικά βασανιστήρια. Τα μη συστηματικά βασανιστήρια, τα οποία εμπεριέχονται στη Διεθνή Συνθήκη για την Κατάργηση των Βασανιστηρίων, είναι και αυτά που προανέφερα. Επίσης, η έλλειψη συστηματικής ιατρικής φροντίδας, η έλλειψη συνθηκών καθαριότητας, το να κάθονται 100 κρατούμενοι και να περιμένουν να επισκεφτούν την τουαλέτα. Όλα αυτά συνιστούν πραγματικό βασανιστήριο.
Θα πρέπει η κοινωνία των πολιτών να σταθεί στο πλευρό των κρατουμένων και να ζητήσει να τεθούν σ’ εφαρμογή τα μίνιμουμ αυτά στάνταρντ. Οι κρατούμενοι καλώς κάνουν και αντιστέκονται και διεκδικούν τα βασικά δικαιώματά τους. Δεν είναι η φυλακή τόπος μαρτυρίου. Ούτε είναι –φυσικά- τόπος σωφρονισμού, όπως συνηθίζουν ν’ αποκαλούν. Είναι ένας τόπος, όπου ένα άτομο μένει για να μπορέσει να σκεφτεί, να δεχτεί τη βοήθεια ψυχολόγων ή οποιουδήποτε χρειαστεί σε σχέση με την υγεία του, να μπει σ’ ένα δρόμο –κατά κάποιο τρόπο- εκπαίδευσης και να βγει πάλι στην κοινωνία και να συνεχίσει τη ζωή του. Όχι να βγει χειρότερος, απ’ ότι μπήκε. Και δεν τολμάω καν ν’ αναφερθώ στις φυλακές ανηλίκων, όπου γίνεται το μέγιστο έγκλημα.

Μαρία Πινιού Καλλή, διευθύντρια του Ιατρικού Κέντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων

Οι Δαναΐδες και οι δεσμώτες

Ενόσω είναι σε εξέλιξη η νομοθετική δραστηριότητα για την αναμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος, τα ευρύτερα συμφραζόμενα δείχνουν για μια ακόμα φορά το ψευδεπίγραφο των ευγενών όρων. Οι φυλακές είναι μέρος μόνον ενός ευρύτερου συστήματος παραγωγής «εγκληματιών», είναι το τελικό στάδιο μιας διαδικασίας από-κοινωνικοποίησης που ξεκινά και ολοκληρώνεται ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να αναμορφώσεις το τελικό στάδιο και να περιμένεις αποτελέσματα όταν τα προηγούμενα στάδια συντείνουν στην παραγωγή νέας σοδειάς προβλημάτων από αυτά τα οποία η όποια μεταρρύθμιση επιχειρεί να επιλύσει; Η εκτίμησή μου είναι ότι τα μέτρα που επεξεργάζεται το υπουργείο Δικαιοσύνης είναι θετικά μόνον από την άποψη ότι πιθανόν να αμβλύνουν σε κάποιο βαθμό τα δεινά του εγκλεισμού· για να συμπληρώσω ότι το όλο σχήμα θυμίζει τον πίθο των Δαναΐδων καθώς, όποιος κι είναι ο αριθμός εκείνων που θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν τα μέτρα, διωκτικές και δικαστικές αρχές θα υπερκαλύψουν σχεδόν ταυτόχρονα τα κενά που δημιουργούνται στις ήδη εκρηκτικά γεμάτες φυλακές με νέες φουρνιές υπόδικων ή καταδικασμένων με αυστηρές, άρα μακροχρόνιες, ποινές. Γνωστή η απάντηση: η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και η πολιτεία δεν μπορεί να παρεμβαίνει στο έργο της. Γνωστά, όμως, και δύο συνταγματικά αξιώματα που θα έπρεπε να αντανακλώνται στη λειτουργία των τιμωρητικών θεσμών και ειδικότερα στο στάδιο της διαδικασίας στο ακροατήριο. Πρώτον, ότι το άτομο δεν μπορεί να γίνεται μέσο για την άσκηση μιας πολιτικής –κι εδώ αναφέρομαι στην «παραδειγματικού» χαρακτήρα ανακύκλωση των «συνήθων εγκληματιών», στους οποίους τα τελευταία χρόνια προστέθηκαν και οι νεαροί/διαδηλωτές/εν δυνάμει τρομοκράτες· άρα, δεύτερον, ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα της πρόσβασης σε δίκαιη δίκη με ό,τι συνεπάγεται αυτό στο επίπεδο της διασφάλισης των όρων μιας αμερόληπτης κρίσης, η οποία θα βασίζεται σε γεγονότα και αποδείξεις και όχι σε εκτιμήσεις ή αντανακλάσεις του φοβικού κλίματος που κατασκευάζει τους εκάστοτε «εσωτερικούς εχθρούς».1
Όπως, λοιπόν, είναι αστείο πια να μιλάμε για αναμορφωτική λειτουργία της φυλακής2 είναι επίσης ανεδαφικό να μιλάμε και για αναμόρφωση του σωφρονιστικού υποσυστήματος αγνοώντας τις εκτροπές του συνολικού συστήματος απονομής της ποινικής δικαιοσύνης: οι φωτιές στις ταράτσες των φυλακών ή η ρώσικη ρουλέτα των απεργών πείνας δεν μεταφράζονται στο ανέφικτο αίτημα για καλύτερη φυλακή αλλά στην απαίτηση για λιγότερη φυλακή.

Αφροδίτη Κουκουτσάκη
Πανεπιστημιακός


Σημειώσεις:
1. Καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη των 11 νεαρών «τρομοκρατών» στη Λάρισα», παραθέτω τις δηλώσεις του νυν Πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών την εποχή της σύλληψης, όπως αναφέρονται στην ιστοσελίδα tvxs της 9/12/2010, 16:00, όπου ο κ. Παπανδρέου, σε από κοινού δήλωση με τον Α. Αλαβάνο είχε καταγγείλει ως «απαράδεκτη» τη δίωξη των 11 ανηλίκων ενώ τη διαδικασία είχε καταγγείλει και ο κ. Κακλαμάνης με ιδιαίτερα αυστηρούς χαρακτηρισμούς.
2. Με αφορμή μια υπόθεση που τράβηξε πρόσφατα την προσοχή μου, την υπόθεση της καταδίκης με αυστηρότατη ποινή του Χρυσοβαλάντη Πουζιαρίτη για συμμετοχή στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2009, αναρωτιέμαι για πολλοστή φορά πώς τηρούνται οι εγγυήσεις για μια δίκαιη δίκη ή πώς νοείται η «αναμορφωτική» λειτουργία της ποινής όταν ο καταδικασθείς υποχρεώνεται να εγκαταλείψει για 9 χρόνια το πρόγραμμα απεξάρτησης το οποίο αποδεδειγμένα ακολουθούσε για να «ανανήψει» σε συνθήκες εγκλεισμού! Ένας ακόμα θάνατος, τον οποίο προφανώς απεύχομαι, απλώς θα αθροίσει και τον κ. Πουζιαρίτη στις παράπλευρες απώλειες του νοσούντος συστήματος;

«Ο μακρινός ορίζοντας της επανένταξης»

Η επιστροφή του/της κρατούμενου/ης στη ζωή «μπροστά απ’ τα κάγκελα» έχει αποδοθεί με διάφορες έννοιες, όπως, αναπροσαρμογή, επανακοινωνικοποίηση, επανένταξη, ενσωμάτωση, κ.ά., έτσι ώστε η σημασιολόγησή της να ανάγεται σε πραγματικό κοινωνικό διακύβευμα, ανάλογα με τους τρόπους θεώρησης του εγκληματία και της φυλακής από την «κοινή γνώμη», τον επιστημονικό λόγο και τον εκάστοτε «ορισμό της συγκυρίας» ως περίπτωση «κοινωνικής κρίσης» ή «ασφυκτικής και άδικης τάξης πραγμάτων»1. Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση στην εγκληματολογία γύρω από την αξιολόγηση των προγραμμάτων κοινωνικής επανένταξης των πρώην κρατουμένων διεξάγεται με πολύ συγκρατημένους τόνους ανάμεσα στο «τίποτα δε γίνεται» και στο «κάτι γίνεται». Ιδιαίτερα, μάλιστα, στη σημερινή ποινική συγκυρία, που χαρακτηρίζεται, γενικά, από την υποχώρηση του προνοιακού βραχίονα της αντεγκληματικής πολιτικής προς όφελος των τιμωρητικών και εξουδετερωτικών λειτουργιών της ποινής, το ζητούμενο από τις πολιτικές κοινωνικής επανένταξης πρέπει να είναι, κατ’ αρχήν, η αναζήτηση ευκαιριών συμμετοχής των αποφυλακισμένων σ’ ένα ραγδαία και εκ βάθρων μεταβαλλόμενο κοινωνικό περιβάλλον και, ειδικότερα, η αντιμετώπιση των ανταγωνιστικών πιέσεων της αγοράς εργασίας, αφού οι ευάλωτοι πληθυσμοί στην αγορά εργασίας, είναι εξίσου ευάλωτοι και απέναντι στο ποινικό σύστημα. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που το ποινικό μητρώο υπενθυμίζει διαρκώς το στίγμα κάθε αποφυλακισμένου/ης… Απ’ αυτή την άποψη, «είναι βέβαιο ότι η επανένταξη, χωρίς να αποτελεί απλή ουτοπία, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Εμφανίζεται μάλλον σαν τη γραμμή του ορίζοντα προς την οποία πρέπει να τείνουμε»2.

Γιώργος Νικολόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Εγκληματολογίας
στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου, πρόεδρος
του Δ.Σ. του Ν.Π.Ι.Δ. «Επάνοδος»

Σημειώσεις:
1. D. Melossi, Η κοινωνική θεωρία και οι μεταβαλλόμενες αναπαραστάσεις του εγκληματία, στο Α. Κουκουτσάκη (επιμ.), Εικόνες εγκλήματος, Πλέθρον, Αθήνα, 2000, σ.21-59.
2. Ch. Lazerges, Le defi de la reinsertion, Archives de Politique Criminelle, 2000, τ.22, σ. 93.

Μακάρι να ήμουν μαζί με τα παιδιά…

Είναι γνωστό ότι είμαι εναντίον της βίας και της εξουσίας, συνεπώς και εναντίον οποιουδήποτε σωφρονιστικού συστήματος. Το σωφρονιστικό σύστημα είναι ένας ταξικός κατασταλτικός μηχανισμός, που σωρεύει ανθρώπινες ψυχές στις αποθήκες της επίγειας κόλασης, που λέγονται φυλακές, και εκεί τους εγκαταλείπει εντελώς στη μοίρα τους. Η φυλακή από μόνη της είναι πάρα πολύ βαριά, πολύ δε περισσότερο όταν μένουν τόσοι σ’ ένα κελί που είναι μόνο για έναν άνθρωπο. Αυτό και μόνο το γεγονός, κάνει τη ζωή των ανθρώπων κόλαση. Λέω ότι το σωφρονιστικό μας σύστημα είναι ένας ταξικός, κατασταλτικός μηχανισμός, γιατί τιμωρεί τους ατομικούς παραβάτες ενώ αφήνει ατιμώρητα τα εγκλήματα του ίδιου του συστήματος, τα νομοθετημένα εγκλήματα εναντίον λαών, τις γενοκτονίες, τα εγκλήματα τα φαρμακευτικών εταιρειών, που έχουν μετατρέψει το λαό της Αφρικής σε πειραματόζωο ή τα εγκλήματα των εταιρειών πετρελαίου κλπ. Αλήθεια, είδαμε ποτέ κανέναν από αυτούς στη φυλακή; Και μόνο αυτό το γεγονός εξοργίζει αυτούς τους ανθρώπους, που κάτω από διάφορες συνθήκες ο καθένας παρέβη το νόμο. Μήπως κανένας από τα δικά μας τα λαμόγια, τους πολιτικούς, που μας οδήγησαν σε νέα κατοχή, σε νέα φτώχεια, σε νέα εθνική υποτέλεια και εξευτελισμό, μπήκε ποτέ φυλακή; Και μόνο αυτό το γεγονός δεν είναι αρκετό για να εξεγείρει τον κρατούμενο; Και τους υποχρεώνουν όλοι αυτοί οι κερατάδες να ζουν κάτω από συνθήκες τρομακτικές. Ξέρω την φυλακή, την έχω ζήσει. Και πάντα ονειρευόμουν, έστω και αν χρειάζεται να ζούμε σε μία κοινωνία που έχει φυλακές, αυτές να είναι ανοιχτές, να είναι ανθρώπινες. Γιατί ρε Καστανίδη δεν παίρνεις τα χωράφια του Βατοπεδίου, να κάνεις μία φυλακή ανοιχτή; Γιατί δεν παίρνεις το Τατόι να το κάνεις φάρμα; Εκεί οι άνθρωποι θα δουλεύουν, θα δημιουργούν, θα είναι στον αέρα, περιορισμένοι αλλά και ελεύθεροι, μ’ ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν είναι ζώο ο παραβάτης. Μακάρι να ήμουν μαζί με τα παιδιά… Επιτέλους από κάπου να σταματήσει αυτή η ύπνωση της κοινωνίας, την οποία ζούμε. Αυτή η μακαριότητα, αυτή η ηλιθιότητα, που δείχνουμε σαν να έχουμε πάθει... εγκεφαλικό. Μακάρι να ήμουν μαζί με τα παιδιά. Είμαι, όμως, πολύ γέρος πια.

Χρόνης Μίσσιος

Αναδημοσίευση από: www.epohi.gr