Αναδημοσίευση από: www.alterthess.gr
Λίγες ημέρες μετά την εξέγερση των κρατούμενων μεταναστών στο Φυλάκιο του Έβρου, νέες καταγγελίες αποκαλύπτουν τις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού ανθρώπων που το μόνο τους έγκλημα είναι ότι προσπάθησαν να μεταναστεύσουν.
Οι συγγενείς κάποιων Σύριων προσφύγων που κρατούνται στο Φυλάκιο, επικοινώνησαν εχθές με τα μέλη του αντιρατσιστικού δικτυού “Welcome to Europe” στη Γερμανία, μεταφέροντας τις καταγγελίες των κρατουμένων.
«Μιλήσαμε σήμερα με κάποιον που αφέθηκε πριν από λίγες ημέρες από τη φυλακή στο Φυλάκιο», ανέφεραν. «Στην αρχή, δεν ήθελε να μιλήσει. Δεν ήθελε να μας στεναχωρήσει, εμένα και την οικογένεια μου, με όλα αυτά που του συνέβησαν. Εγώ όμως του είπα: "Πες μου όλη την αλήθεια. Οι άνθρωποι πρέπει να ξέρουν τι συμβαίνει εκεί μέσα!"
Παίρνουν φαγητό μια φορά την ημέρα. Το φαγητό είναι μετά βίας αρκετά για να επιβιώσουν. Το πόσιμο νερό είναι βρώμικο. Μέσα από τη βρύση βγαίνει χώμα. Οι τουαλέτες είναι βρώμικες. Δεν υπάρχει καθαρός αέρας. Δεν υπάρχει εξαερισμός.
Μία φορά το μήνα τους επιτρέπεται να βγουν έξω στην αυλή. Ποτέ δεν βλέπουν το φως του ήλιου και είναι πάντα κλειδωμένοι στο κελί τους. Στις 46 ημέρες που κρατήθηκε, βγήκε μόνο δύο φορές έξω για να αναπνεύσει. Η μία φορά, ήταν στην 3η Σεπτεμβρίου, όταν η φυλακή καιγόταν (σ.σ. η μέρα της εξέγερσης, βλ. παρακάτω). Εκείνη την ημέρα έπρεπε να σταθεί για τέσσερις ώρες στον ήλιο, χωρίς σκιά πουθενά. Συλλογική τιμωρία;
Ένας άντρας από τη Συρία ξεκίνησε απεργία πείνας. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τη διαμαρτυρία του. Έτσι τελικά ο ίδιος τραυμάτισε τον εαυτό του με ένα μαχαίρι. Η αστυνομία ήταν απλά εκεί και παρακολουθούσε. Αργότερα τον μετέφεραν σε άλλο κελί. Επτά μέρες απομόνωσης. Στη συνέχεια, τον έφεραν πίσω στο μεγάλο κελί, μαζί με όλους τους άλλους κρατούμενους. Το αίτημα της απεργίας του ήταν να αφεθεί ελεύθερος. Αλλά κανείς δεν άκουγε. Κανείς έξω από τη φυλακή δεν έμαθε για τη διαμαρτυρία του.
Κάτι ακόμα: η αστυνομία χτυπάει τους ανθρώπους. Σε χτυπάνε τόσο που κινδυνεύει η ζωή σου. Ξύλο και κακομεταχείριση, αυτό είναι συνηθισμένο στην Ελλάδα. Χτυπούν τον κόσμο εκεί, τον βασανίζουν.
Αν κάποιος αρρωστήσει, δεν υπάρχει γιατρός.»
Μου είπε ακόμα, συνεχίζει ο συγγενής του πρώην κρατούμενου:
«Δεν έκανα αίτηση ασύλου. Πήρα έναν ιδιώτη δικηγόρο ο οποίος μου είπε ότι αν το κάνω, θα μείνω για πολύ καιρό σε αυτή τη φυλακή και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να πάρω άσυλο στην Ελλάδα έτσι κι αλλιώς. Οι δικηγόροι υπόσχονται πάντα κάποια πράγματα, αλλά λένε και λίγο ψέματα, σε σχέση με τις πιθανότητες να αφεθείς ελεύθερος.
Η κατάσταση μέσα στη φυλακή είναι φρικτή. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα. Τρεις άνθρωποι κοιμούνται σε ένα κρεβάτι. Αν κάποιος πέσει από το κρεβάτι, μπορεί να σπάσει τα χέρια του ή το κεφάλι του και κανείς δεν θα τον πάρει είδηση (σ.σ. τα κρεβάτια είναι σε ορόφους, ψηλά από το έδαφος). Μια φορά, ένας αφγανός έπεσε κάτω. Αιμορραγούσε πολύ αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει.
Υπάρχουν μετανάστες διαφορετικών καταγωγών σε ένα μικρό δωμάτιο. Αν ξεκινήσει κάποιος καυγάς, οι αστυνομικοί στέκονται από έξω και γελούν μέχρι να τελειώσει. Ή μέχρι κάποιος να τραυματιστεί. Δεν τους νοιάζει. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σε ένα κελί και όλη την ώρα καινούργιοι άνθρωποι στριμώχνονται μέσα.
Μόνη επιθυμία μου ήταν να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση. Να βγω μόνο έξω από εκεί. Ακόμα κι αν ήταν να απελαθώ. Οτιδήποτε θα ήταν καλύτερο από αυτή τη φυλακή. Γι 'αυτό κανείς δεν θέλει να υποβάλει αίτηση για άσυλο εδώ. Επειδή είναι τόσο φρικτά σε αυτή τη φυλακή και κανείς δεν θέλει να είναι υποχρεωμένος να παραμείνει εδώ για έξι ολόκληρους μήνες - ούτε καν για μια ημέρα παραπάνω!», καταλήγει ο πρόσφυγας, υποδεικνύοντας το «κλειδί» της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί τακτικά τους κρατούμενους σε σύντομες εξεγέρσεις. Η τελευταία συνέβη στις 3 του Σεπτέμβρη, όταν οι πρόσφυγες έβαλαν φωτιά σε στρώματα, ζητώντας την ελευθερία τους. Τα ίδια ακριβώς έγιναν τον περασμένο Δεκέμβρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου