ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ:“Όχι άλλες υποχωρήσεις στο μέτωπο του συντηρητισμού!
Οι κρατούμενοι διεκδικούν και έχουν δίκιο.”
Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων έδωσε σήμερα 25/1 στις 12 μ. στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ συνέντευξη Τύπου σε σχέση με την κατάθεση προς ψήφιση στη Βουλή δύο νομοσχεδίων, αυτού για τη “Βελτίωση των συνθηκών κράτησης και αποσυμφόρησης” και του Κώδικα για τα Ναρκωτικά. Στη συνέντευξη μίλησαν: η Τασία Χριστοδουλοπούλου, νομικός, ο Δημήτρης Χριστόπουλος, Ελληνική 'Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η Άντα Ψαρρά, δημοσιογράφος και μέλος του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ, και ο Πάνος Λάμπρου, από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Η Τασία Χριστοδουλοπούλου τόνισε στην ομιλία της ότι “Όλα τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα είναι μοιραίο στη χώρα μας να μη συζητούνται ποτέ σφαιρικά και επί της ουσίας παρά μόνο ευκαιριακά και αποσπασματικά. Κάθε προσπάθεια για φιλελευθεροποίηση του ποινικού μας συστήματος, συναντά τους επαγγελματίες του φόβου που είναι πάντοτε απέναντι. Αυτό συνέβη και με τον Κώδικα των Ναρκωτικών αλλά και με την προσπάθεια για την αποσυμφόρηση των φυλακών (είχε ήδη μπει ως τροπολογία σε ένα άλλο νομοσχέδιο αλλά αποσύρθηκε γιατί εκβίαζαν το ΛΑΟΣ και η ΝΔ ότι δεν θα την ψηφίσουν και σήμερα επανήλθε με μορφή νομοσχεδίου). Βεβαίως τα ερωτήματα και πολύ περισσότερο οι απαντήσεις δεν έχουν τεθεί: Υπάρχει αύξηση της παραβατικότητας, ποιας και ποιών, στον καιρό του μνημονίου; Πόσο ευθύνεται ο δικαστικός αυταρχισμός για την αύξηση της παραβατικότητας; Η προσωρινή κράτηση της οποίας γίνεται κατάχρηση ως πού θα φτάσει; Το ποινικό μας σύστημα που είναι το πιο σκληρό και το πιο αυταρχικό θα αλλάξει επιτέλους και πόσο συντελεί στο να γεμίζουν οι φυλακές; Πόσο συντελεί η ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής στην αύξηση του αριθμού των μεταναστών κρατουμένων; Στις φυλακές βρίσκονται 7000 μετανάστες πολλοί από τους οποίους είναι μέσα γιατί δεν μπορεί να εκτελεστεί η δικαστική τους απέλαση ή γιατί δεν έχουν λεφτά να εξαγοράσουν τις ποινές τους, που μπορεί να είναι μέχρι δύο χρόνια. Ερωτήματα αμείλικτα που δεν τα συζητάει κανείς, οι νομικές σχολές, οι δικηγορικοί σύλλογοι, οι διανοούμενοι, οι κοινωνικές οργανώσεις, η Βουλή... Τα συζητούν μόνο οι αναρμόδιοι (ΜΜΕ, real estate, ρατσιστές) οι οποίοι φοβίζουν, τρομοκρατούν και διαλύουν την κοινωνία, την αλληλεγγύη, ό,τι μπορεί να δημιουργηθεί ως αντίσωμα. Έτσι λοιπόν μένουμε με τους αριθμούς και τις στατιστικές. Η ελληνική πολιτεία έχει κάνει ήδη τέσσερις προσπάθειες για αποσυμφόρηση, βγαίνουνε λίγοι και σε λίγο οι φυλακές ξαναγεμίζουν. Στην Ολλανδία, π.χ., εφαρμόζεται το εξής: υπάρχουν 15.000 θέσεις κρατουμένων. Αν βρεθεί ένας παραπάνω δεν μπαίνει στη φυλακή. Σ' αυτό πρέπει να καταλήξει και η ελληνική πολιτεία για να μάθουν οι δικαστές πώς πρέπει να μοιράζουν τις ποινές αλλά και τις εναλλακτικές μορφές τους, όπως η κοινωφελής εργασία που αυτή τη στιγμή δεν χρησιμοποιείται με ευθύνη και των δήμων. Η κατάσταση στις φυλακές είναι πραγματικά έκρυθμη κι αυτό είναι που οδηγεί τον υπουργό να πιέζει για την ψήφιση του νομοσχεδίου. Παρά την αποσπασματικότητά του λοιπόν και εμείς υποστηρίζουμε την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου, αν δεν αλλάξει κι άλλο προς το χειρότερο”.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος πήρε στη συνέχεια το λόγο: “Αυτή τη στιγμή στις ελληνικές φυλακές υπάρχουν 3000 κρατούμενοι πάνω από τη χωρητικότητά τους. Οι εκάστοτε νομοθετικές παρεμβάσεις στοχεύουν απλώς στο να μειώσουν πρόσκαιρα των αριθμό των κρατουμένων. Δεν έχουν καμία στρατηγική και δεν ανταποκρίνονται σε καμία κοινωνική ανάγκη. Επιπλέον κουβαλάνε ένα αρνητικό ιδεολογικό φορτίο. Αυτό που μένει στους δικαστές είναι ότι τελικά “όλοι βγαίνουν αργά ή γρήγορα, άρα μπορούν να φάνε λίγα χρόνια παραπάνω”. Κι αυτό που μένει στην κοινωνία είναι ότι κανείς δεν μένει μέσα, χαρίζουν ποινές, άρα δεν και τίποτα σπουδαίο η φυλακή.
Πρέπει να γίνουν νομοθετικές παρεμβάσεις με στόχο: μειώσεις των πλαισίων ποινών που στη χώρα μας είναι τεράστια, αποποινικοποίηση πράξεων, εναλλακτικές μορφές έκτισης ποινών και μείωση του χρόνου προσωρινής κράτησης”.
Η Άντα Ψαρρά μίλησε, μεταξύ άλλων για τα προβλήματα των εξαρτημένων μέσα στη φυλακή: “Ένας φυλακισμένος που επιλέγει το δρόμο της απεξάρτησης έχει να παλέψει με δεκαπλάσια εμπόδια σε ένα απόλυτα ακατάλληλο περιβάλλον. Οι θεραπευτικές κοινότητες στις φυλακές είναι ελάχιστες, ενώ και όπου υπάρχουν το βράδυ και τα σαββατοκύριακα ο κρατούμενος επιστρέφει στο θάλαμο, δηλαδή στην πιάτσα. Οι άνθρωποι αυτοί κάνουν ένα σισύφειο έργο ενώ θα ήταν τόσο απλό και σωτήριο να θεραπεύονται έξω. Υπάρχουν στις κοινότητες μέλη καθαρά για πάνω από δύο χρόνια και δεν φιλοτιμείται κανείς να τους δώσει αναστολή της ποινής τους. Για πολλούς από αυτούς είναι μοιραίο το πισωγύρισμα μόνο και μόνο από απόγνωση και κούραση, να ακούνε συνεχώς ένα όχι στην υπό όρους απόλυση. [...] Η Πορτογαλία, με ένα νόμο του '91 , αποποινικοποίησε όλα τα ναρκωτικά. Αυτό δεν σημαίνει νομιμοποίηση, όμως οι παραβιάσεις του νόμου λόγω χρήσης αποτελούν μόνο διοικητικά παραπτώματα και καταργείται η ποινική τους διάσταση. Η ζωή των χρηστών απέκτησε ξανά αξιοπρέπεια, αποσυμφορήθηκαν οι φυλακές, αυξήθηκαν κατά 1/3 τα μέλη των κοινοτήτων απεξάρτησης και μειώθηκε η χρήση στις νεαρές ηλικίες. [...] Πρέπει να ψηφιστεί άμεσα και χωρίς αλλαγές ο νόμος για τα ναρκωτικά που κινείται σε πλαίσια αποεγκληματοποίησης των εξαρτημένων και δίνει το δικαίωμα απεξάρτησης σε όλους όσοι το ζητήσουν. Οι δυνάμεις της σημερινής Βουλής, μνημονιακές ή όχι, έχουν μία ευκαιρία να κάνουν κάτι που θα δικαιολογεί έστω και ελάχιστα μια ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας. Κατά τη γνώμη του ΚΕΘΕΑ το νομοσχέδιο αναγνωρίζει επιτέλους πως η θέση των εξαρτημένων είναι στην κοινωνία και όχι στη φυλακή. Την ίδια στιγμή όμως που σε νομοθετικό επίπεδο δίνεται προτεραιότητα στη θεραπευτική αντιμετώπιση των χρηστών, η ασκούμενη πολιτική πλήττει σοβαρά τους φορείς θεραπείας με μεγάλες περικοπές στην επιχορήγηση και άλλα μέτρα που απηχούν μια λογιστικού τύπου προσέγγιση της κοινωνικής πολιτικής [...]”.
Εκ μέρους της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων ο Πάνος Λάμπρου τόνισε ότι “γνωρίζοντας και χωρίς να παραγνωρίζουμε την αποσπασματικότητα και τα κίνητρα των μέτρων αποσυμφόρησης αλλά και την ατολμία του Κώδικα περί Ναρκωτικών, υποστηρίζουμε την ψήφισή τους γιατί έχουμε στο μυαλό μας εικόνες μέσα από τις φυλακές, εικόνες ανθρώπων, συγκλονιστικές που σε οδηγούν σε ένα σφίξιμο του στομαχιού. Καθημερινά μας παίρνουν τηλέφωνα που μαρτυρούν τον παραλογισμό και την τρέλα: υπάρχει κρατούμενος ετών 92, υπάρχει τοξικοεξαρτημένη δικασμένη σε ισόβια για διακίνηση δέκα γραμμαρίων ηρωίνης με αντάλλαγμα καλλυντικά (αυτή η αυθαιρεσία με το νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά τελειώνει). Η ίδια η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου παραδέχεται ότι σήμερα στις φυλακές το 60% των κρατουμένων είναι άποροι με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν ούτε στοιχειώδεις ανάγκες υγιεινής ή διατροφής. Αυτοί οι άνθρωποι είναι έγκλειστοι. Αν τους δώσουν να φάνε, θα φάνε, αν δεν τους δώσουν, δεν θα φάνε. Αν του δώσουν σαπούνι, θα το χρησιμοποιήσει. Αν δεν του δώσουν δεν θα το χρησιμοποιήσει. Πέντε άνθρωποι κρατούνται σε ένα κελί που είναι φτιαγμένο για έναν. Κοιμούνται κάτω από τα κρεβάτια και μέσα στις τουαλέτες. Σχετικά με την ψήφιση των νομοσχεδίων ελπίζουμε να μην νικήσει το μαυρο μέτωπο του συντηρητισμού και να οδηγηθούμε σε περαιτέρω εκπτώσεις στους νόμους αλλά επιτέλους αυτό το μικρό βήμα προς την βελτίωση της κατάστασης να προχωρήσει.
Στη διάρκεια της συνέντευξης τηλεφωνική παρέμβαση έκανε κρατούμενος από τις αγροτικές φυλακές Τίρυνθας για να καταγγείλει την επιβολή πειθαρχικών επειδή διαμαρτυρήθηκαν με έγγραφο για τις συνθήκες κράτησης. Οι καταγγελίες αφορούν στην ελλιπή θέρμανση (1 ώρα την μέρα), τον υπερπληθυσμό, τον ελλιπή προαυλίσμό καθώς και τις μη αιτιολογημένες απορρίψεις αδειών.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος πήρε στη συνέχεια το λόγο: “Αυτή τη στιγμή στις ελληνικές φυλακές υπάρχουν 3000 κρατούμενοι πάνω από τη χωρητικότητά τους. Οι εκάστοτε νομοθετικές παρεμβάσεις στοχεύουν απλώς στο να μειώσουν πρόσκαιρα των αριθμό των κρατουμένων. Δεν έχουν καμία στρατηγική και δεν ανταποκρίνονται σε καμία κοινωνική ανάγκη. Επιπλέον κουβαλάνε ένα αρνητικό ιδεολογικό φορτίο. Αυτό που μένει στους δικαστές είναι ότι τελικά “όλοι βγαίνουν αργά ή γρήγορα, άρα μπορούν να φάνε λίγα χρόνια παραπάνω”. Κι αυτό που μένει στην κοινωνία είναι ότι κανείς δεν μένει μέσα, χαρίζουν ποινές, άρα δεν και τίποτα σπουδαίο η φυλακή.
Πρέπει να γίνουν νομοθετικές παρεμβάσεις με στόχο: μειώσεις των πλαισίων ποινών που στη χώρα μας είναι τεράστια, αποποινικοποίηση πράξεων, εναλλακτικές μορφές έκτισης ποινών και μείωση του χρόνου προσωρινής κράτησης”.
Η Άντα Ψαρρά μίλησε, μεταξύ άλλων για τα προβλήματα των εξαρτημένων μέσα στη φυλακή: “Ένας φυλακισμένος που επιλέγει το δρόμο της απεξάρτησης έχει να παλέψει με δεκαπλάσια εμπόδια σε ένα απόλυτα ακατάλληλο περιβάλλον. Οι θεραπευτικές κοινότητες στις φυλακές είναι ελάχιστες, ενώ και όπου υπάρχουν το βράδυ και τα σαββατοκύριακα ο κρατούμενος επιστρέφει στο θάλαμο, δηλαδή στην πιάτσα. Οι άνθρωποι αυτοί κάνουν ένα σισύφειο έργο ενώ θα ήταν τόσο απλό και σωτήριο να θεραπεύονται έξω. Υπάρχουν στις κοινότητες μέλη καθαρά για πάνω από δύο χρόνια και δεν φιλοτιμείται κανείς να τους δώσει αναστολή της ποινής τους. Για πολλούς από αυτούς είναι μοιραίο το πισωγύρισμα μόνο και μόνο από απόγνωση και κούραση, να ακούνε συνεχώς ένα όχι στην υπό όρους απόλυση. [...] Η Πορτογαλία, με ένα νόμο του '91 , αποποινικοποίησε όλα τα ναρκωτικά. Αυτό δεν σημαίνει νομιμοποίηση, όμως οι παραβιάσεις του νόμου λόγω χρήσης αποτελούν μόνο διοικητικά παραπτώματα και καταργείται η ποινική τους διάσταση. Η ζωή των χρηστών απέκτησε ξανά αξιοπρέπεια, αποσυμφορήθηκαν οι φυλακές, αυξήθηκαν κατά 1/3 τα μέλη των κοινοτήτων απεξάρτησης και μειώθηκε η χρήση στις νεαρές ηλικίες. [...] Πρέπει να ψηφιστεί άμεσα και χωρίς αλλαγές ο νόμος για τα ναρκωτικά που κινείται σε πλαίσια αποεγκληματοποίησης των εξαρτημένων και δίνει το δικαίωμα απεξάρτησης σε όλους όσοι το ζητήσουν. Οι δυνάμεις της σημερινής Βουλής, μνημονιακές ή όχι, έχουν μία ευκαιρία να κάνουν κάτι που θα δικαιολογεί έστω και ελάχιστα μια ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας. Κατά τη γνώμη του ΚΕΘΕΑ το νομοσχέδιο αναγνωρίζει επιτέλους πως η θέση των εξαρτημένων είναι στην κοινωνία και όχι στη φυλακή. Την ίδια στιγμή όμως που σε νομοθετικό επίπεδο δίνεται προτεραιότητα στη θεραπευτική αντιμετώπιση των χρηστών, η ασκούμενη πολιτική πλήττει σοβαρά τους φορείς θεραπείας με μεγάλες περικοπές στην επιχορήγηση και άλλα μέτρα που απηχούν μια λογιστικού τύπου προσέγγιση της κοινωνικής πολιτικής [...]”.
Εκ μέρους της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων ο Πάνος Λάμπρου τόνισε ότι “γνωρίζοντας και χωρίς να παραγνωρίζουμε την αποσπασματικότητα και τα κίνητρα των μέτρων αποσυμφόρησης αλλά και την ατολμία του Κώδικα περί Ναρκωτικών, υποστηρίζουμε την ψήφισή τους γιατί έχουμε στο μυαλό μας εικόνες μέσα από τις φυλακές, εικόνες ανθρώπων, συγκλονιστικές που σε οδηγούν σε ένα σφίξιμο του στομαχιού. Καθημερινά μας παίρνουν τηλέφωνα που μαρτυρούν τον παραλογισμό και την τρέλα: υπάρχει κρατούμενος ετών 92, υπάρχει τοξικοεξαρτημένη δικασμένη σε ισόβια για διακίνηση δέκα γραμμαρίων ηρωίνης με αντάλλαγμα καλλυντικά (αυτή η αυθαιρεσία με το νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά τελειώνει). Η ίδια η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου παραδέχεται ότι σήμερα στις φυλακές το 60% των κρατουμένων είναι άποροι με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν ούτε στοιχειώδεις ανάγκες υγιεινής ή διατροφής. Αυτοί οι άνθρωποι είναι έγκλειστοι. Αν τους δώσουν να φάνε, θα φάνε, αν δεν τους δώσουν, δεν θα φάνε. Αν του δώσουν σαπούνι, θα το χρησιμοποιήσει. Αν δεν του δώσουν δεν θα το χρησιμοποιήσει. Πέντε άνθρωποι κρατούνται σε ένα κελί που είναι φτιαγμένο για έναν. Κοιμούνται κάτω από τα κρεβάτια και μέσα στις τουαλέτες. Σχετικά με την ψήφιση των νομοσχεδίων ελπίζουμε να μην νικήσει το μαυρο μέτωπο του συντηρητισμού και να οδηγηθούμε σε περαιτέρω εκπτώσεις στους νόμους αλλά επιτέλους αυτό το μικρό βήμα προς την βελτίωση της κατάστασης να προχωρήσει.
Στη διάρκεια της συνέντευξης τηλεφωνική παρέμβαση έκανε κρατούμενος από τις αγροτικές φυλακές Τίρυνθας για να καταγγείλει την επιβολή πειθαρχικών επειδή διαμαρτυρήθηκαν με έγγραφο για τις συνθήκες κράτησης. Οι καταγγελίες αφορούν στην ελλιπή θέρμανση (1 ώρα την μέρα), τον υπερπληθυσμό, τον ελλιπή προαυλίσμό καθώς και τις μη αιτιολογημένες απορρίψεις αδειών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου