Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΑΚΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΟΥ

~ΕΝΟΡΚΗ ΒΕΒΑΙΩΣΗ

Στην Πάτρα σήμερα στις πέντε (5) του μηνός Δεκεμβρίου του έτους δύο χιλιάδες δέκα επτά (2017), ημέρα Τρίτη, και στο Συμβολαιογραφείο μου που βρίσκεται στον δεύτερο (Β) πάνω από το ισόγειο όροφο πολυκατοικίας, κειμένης  εδώ επί της οδού .........με αριθμό 169, μπροστά σε μένα τη Συμβολαιογράφο Πατρών .................. που εδρεύω στην Πάτρα και κατοικώ στο Ακταίο Ρίου Πατρών, με Α.Φ.Μ. ............. (Δ.Ο.Υ. Γ’ Πατρών), εμφανίστηκαν οι γνωστές μου και μη εξαιρούμενες από το νόμο : 1) Μ.M., ......... 2) Ι.N. ....... και 3) Θ.A. ...........

Οι ανωτέρω ζήτησαν τη σύνταξη της παρούσας για να καταθέσουν ένορκα τα αναφερόμενα στην κατωτέρω ορκοδοσία τους και αφού, με υπόδειξή μου, έβαλαν το δεξί χέρι τους πάνω στο Ευαγγέλιο έδωσαν η καθεμία χωριστά τον εξής όρκο: "Ορκίζομαι ενώπιον του Θεού να πω ευσυνείδητα όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, χωρίς να προσθέσω ούτε να αποκρύψω τίποτα" και δήλωσαν ότι:

Ένορκη βεβαίωση MM :

«Ονομάζομαι ΜM, υπηρετώ ως μόνιμη καθηγήτρια στο Ελληνικό Δημόσιο Εκπαιδευτικό Σύστημα από το 2006 και δίδασκα φιλολογικά μαθήματα στο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Πάτρας κατά το σχολικό έτος 2016-2017, όπως και το τρέχον διδακτικό έτος.

Συμμετείχα εθελοντικά κατά τη διάρκεια  του σχολικού έτους 2016- 2017 στο πρόγραμμα της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης  του Καταστήματος Κράτησης  Πατρών «Αγίος Στέφανος», προκειμένου να βοηθήσω τους μαθητές τους εγγεγραμμένους στο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Πάτρας και στην ομάδα προσανατολισμού «Ανθρωπιστικών Σπουδών», της ειδικότητάς μου,  που προετοιμάζονταν να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις διεκδικώντας μια θέση στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.

Συνάντησα για πρώτη φορά το Βασίλη Δημάκη τον Νοέμβριο του 2016, όταν πήγα στο Κατάστημα Κράτησης  Αγίου Στεφάνου (Πάτρα), και στο σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου μας αλλά και του ΣΔΕ. Γνώριζα από τους υπόλοιπους συναδέλφους που του έκαναν μάθημα ότι στόχος του δεν ήταν να πάρει απλώς το απολυτήριο Λυκείου αλλά να πάρει μέρος στις  πανελλαδικές εξετάσεις και να περάσει στην Νομική Σχολή. Στην πρώτη μας συνάντηση τον ρώτησα για τις γνώσεις του και την επαφή του με τα μαθήματα της ειδικότητάς μου και μου αποκάλυψε ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν είχε καμία επαφή με την εκπαίδευση και την σχολική πραγματικότητα, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια είχε θέσει σκοπό της ζωής του να ασχοληθεί με την εκπαίδευση και να πάρει μέρος στις εξετάσεις, καθώς μετά από χρόνια αναζητήσεων και προσωπικής ενασχόλησης με την λογοτεχνία και εν γένει το διάβασμα, είχε ανακαλύψει ότι ήταν ο μόνος τρόπος να εξελιχθεί ως προσωπικότητα και άνθρωπος, να ενταχθεί ομαλά στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο αλλά και να είναι χρήσιμος στην κοινωνία και να προσφέρει στους συνανθρώπους του. Με αυτόν τον τρόπο πείστηκα ότι είχα να κάνω με έναν άνθρωπο με όραμα για ένα καλύτερο μέλλον και θέληση για ζωή και ξεκινήσαμε εντατικά τη διδασκαλία.

Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζαμε με το να διδάσκουμε σε ένα Κατάστημα Κράτησης, όχι μόνο εμείς, οι καθηγητές, αλλά επίσης και οι μαθητές μας, δικαίωσε την επίπονη προσπάθεια, την υπομονή και τους κόπους των μαθητών, καθώς και οι τρείς μαθητές μας μέσα από τη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων πέτυχαν στις σχολές της επιλογής τους.

Συγκεκριμένα, ο Βασίλης Δημάκης πέρασε με επιτυχία τις ενδοσχολικές εξετάσεις, πήρε το απολυτήριο λυκείου με άριστα (βαθμός απολυτηρίου 19,9), έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις και εισήχθη στην σχολή Πολιτικών Επιστημών του Τμήματος Νομικής  του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου των Αθηνών.

 Καθ’ όλη τη διάρκεια του διδακτικού έτους 2016- 2017 πήγαινα στο Κατάστημα Κράτησης και παρέδιδα μαθήματα στο Βασίλη και τους υπόλοιπους μαθητές μια με δύο φορές εβδομαδιαία και κατά τη διάρκεια αυτών των μαθημάτων, πέρα από τον περιβάλλοντα χώρο, τίποτα δεν θύμιζε κατάστημα κράτησης. Ο Βασίλης ήταν αφοσιωμένος μαθητής, αυστηρά προσηλωμένος στη γνώση με ισχυρή θέληση και δυνατή προσωπικότητα, που εργαζόταν με αυτοπειθαρχία και μεθοδικότητα για  να επιτύχει το σκοπό του, διάβαζε άοκνα και δεν παρέλειπε να μου εκφράζει τις ευχαριστίες του και την ευγνωμοσύνη του στο τέλος κάθε  μαθήματος για την εθελοντική προσφορά, τόσο τη δική μου, όσο και των υπολοίπων συναδέλφων.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που προσπαθεί να «πετάξει» το μανδύα της παραβατικότητας καθώς επέλεξε το δύσκολο δρόμο του σωφρονισμού μέσω της γνώσης και της προσωπικής καλλιέργειας που επιθυμεί, μέσω των σπουδών του, να γίνει χρήσιμο μέλος της κοινωνίας και αρωγός και συμπαραστάτης των συνανθρώπων του που έχουν ανάγκη και όχι «βάρος της γής».

Στο σημείο αυτό η μάρτυρας τέλειωσε την κατάθεσή της, με τη δήλωση ότι γνωρίζει αυτά που κατέθεσε και πρόσθεσε "Ας είναι ο Θεός μαζί μου και το Ιερό Του Ευαγγέλιο".

Ένορκη βεβαίωση Ι.Ν. :

«Ονομάζομαι ... και υπηρετώ ως φιλόλογος στο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Πάτρας, διδάσκω δε στο Ελληνικό Δημόσιο Εκπαιδευτικό Σύστημα από το 1985.

Το Μάιο 2016 ήρθε στο σχολείο που υπηρετώ με μεταγωγή από τις φυλακές του Αγ. Στεφάνου Πάτρας ο κρατούμενος Δημάκης Βασίλης, ως κατ΄ιδίαν διδαχθείς μαθητής της Γ΄Λυκείου, προκειμένου να συμμετάσχει στις προαγωγικές εξετάσεις του Μαΐου (γραπτές και προφορικές ). Η πρώτη μου επικοινωνία μαζί του, αποτέλεσε για μένα μια έκπληξη, καθότι  η προετοιμασία καθώς και οι επιδόσεις του όσον αφορά τα μαθήματα, υπήρξε άριστη, κάτι που αποδείχτηκε μέσω της βαθμολογίας.

Επιπλέον στην συζήτηση μαζί του, σχετικά με τους στόχους του ως προς τις σπουδές διαπίστωσα ότι επρόκειτο για ένα συγκροτημένο άτομο, που αυτό που επιδίωκε μέσω αυτής της προσπάθειας του, ήταν να ξεφύγει από την δεδομένη κατάστασή του, αφήνοντας πίσω το παρελθόν του και να περάσει σε ένα άλλο μορφωτικό και όχι μόνο επίπεδο.

Επιπλέον η επιθυμία του να συνεχίσει στην Δ΄Τάξη του  Λυκείου, καθώς και η φιλοδοξία του να περάσει στη Νομική σχολή, απετέλεσε για μένα και σε άλλες δύο συναδέλφισσές μου  την πρόκληση να τον βοηθήσουμε πρακτικά, δεδομένου ότι μας είχε κερδίσει με τον χαρακτήρα του, την ευγένεια που επεδείκνυε απέναντί μας, καθώς με τις γενικές του γνώσεις και την επιθυμία του για μελέτη και προσπάθεια.

Έτσι για πρώτη φορά στη ζωή μου, αποφάσισα να επισκέπτομαι εθελοντικά τις φυλακές του Αγ. Στεφάνου και να παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών στον μαθητή Βασίλη Δημάκη.

Η διαδικασία για μένα υπήρξε συγκλονιστική, καθώς δίδασκα σε ένα απόλυτα συνειδητοποιημένο μαθητή που παρόλες τις αντίξοες συνθήκες που ζούσε, κατάφερνε να μελετάει, να προσπαθεί όλο και περισσότερο και επιπλέον να μου αποδεικνύει κάθε φορά που επισκεπτόμουν το κατάστημα κράτησης ότι αρκεί να θέλουμε, όλοι μας έχουμε δικαίωμα μιας δεύτερης ευκαιρίας στη ζωή.

Το αποτέλεσμα εισαγωγής του στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δικαίωσε όλους όσους ¨βοήθησαν¨ σ ΄αυτό. Μέσα από αυτή τη διαδικασία δίνεται σε εμένα η ευκαιρία να ευχαριστήσω το Βασίλη για τα μαθήματα ζωής, δύναμης, προσπάθειας και μεταμέλειας για ένα κακό παρελθόν που πρόσφερε σε μένα και όσους συμμετείχαμε σ΄αυτήν.»

Στο σημείο αυτό η μάρτυρας τέλειωσε την κατάθεσή της, με τη δήλωση ότι γνωρίζει αυτά που κατέθεσε και πρόσθεσε "Ας είναι ο Θεός μαζί μου και το Ιερό Του Ευαγγέλιο".

Ένορκη βεβαίωση Θ.Α. :

«Ονομάζομαι ............. και είμαι φιλόλογος στο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Πάτρας από το 2010, διδάσκω δε στο Ελληνικό Δημόσιο Εκπαιδευτικό Σύστημα από το 1988.

Συνάντησα για πρώτη φορά το Βασίλη Δημάκη τον Μάϊο του 2016, όταν ήρθε στο σχολείο μας με μεταγωγή από τις φυλακές Αγίου Στεφάνου (Πάτρα), προκειμένου να συμμετάσχει στις προαγωγικές εξετάσεις της Γ τάξης με σκοπό την συνέχιση των σπουδών του στην Δ (τελευταία) τάξη του Εσπερινού Λυκείου.

Από την πρώτη στιγμή που μίλησα μαζί του διαπίστωσα ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο που είχε αφιερώσει πολύ χρόνο στο να προετοιμαστεί όχι απλά για να «περάσει» τις εξετάσεις, αλλά να διακριθεί, πράγμα που κατάφερε, όπως δείχνει και η γενική βαθμολογία που πέτυχε. Σε ερώτησή μου σχετικά με το αν έχει κάποια βοήθεια στην προσπάθειά του αυτή με τα μαθήματα, μου απάντησε αρνητικά καθώς, εκτός των άλλων δυσκολιών που αντιμετώπιζε ως κρατούμενος-μαθητής, είχε μεταφερθεί πρόσφατα από άλλη φυλακή, όπου δεν είχε τη δυνατότητα να δηλώσει την κατεύθυνση ανθρωπιστικών σπουδών που τον ενδιέφερε, κι έτσι δεν είχε την ευκαιρία ούτε τα βιβλία αυτής της κατεύθυνσης να ξεφυλλίσει. Τον ρώτησα αν ενδιαφέρεται να πάρει απλώς το απολυτήριο Λυκείου ή φιλοδοξεί για εισαγωγή του σε κάποια Ανώτερη ή Ανώτατη σχολή. Με έκπληξη τον άκουσα να μου λέει ότι το όνειρό του ήταν να περάσει στη Νομική κι ότι γι’ αυτόν είναι όνειρο και σκοπός ζωής. Τόσο εγώ, όσο και οι δύο συναδέλφισσές μου, φιλόλογοι στο ίδιο σχολείο, αποφασίσαμε ότι άξιζε τον κόπο να βοηθήσουμε πρακτικά έναν άνθρωπο που αποδείκνυε έμπρακτα τη διάθεσή του να προσπαθήσει με όλες του τις δυνάμεις να κάνει στροφή στη ζωή του, γι’ αυτό σ’ όλη τη διάρκεια της περυσινής σχολικής χρονιάς πηγαίναμε στη φυλακή και κάναμε εθελοντικά μαθήματα Έκθεσης, Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών στο Βασίλη και σε δύο συγκρατούμενους του.

Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, με όλες τις αυτονόητες δυσκολίες μέσα σε ένα Κατάστημα Κράτησης, δικαίωσε με το παραπάνω πρώτα τους ίδιους τους μαθητές μας, αλλά ήταν και μια μεγάλη ηθική ανταμοιβή για εμάς, τις δασκάλες τους: Και οι τρεις πέτυχαν σε Ανώτατες και Ανώτερες σχολές, και πλέον βλέπουν τη ζωή πιο φωτεινή.

Ο Βασίλης Δημάκης πέρασε στην σχολή Πολιτικών Επιστημών στο ΕΚΠΑ (Πανελλήνιες 2017), αλλά και αρίστευσε στις ενδοσχολικές εξετάσεις, με βαθμό απολυτηρίου 19,9.

Σε όλη τη διάρκεια ρου σχολ. Έτους 2016-17 είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα, αφού 1-2 φορές την εβδομάδα κάναμε μάθημα στη φυλακή για περίπου τρεις ώρες κάθε φορά. Μέσα από αυτή την επαφή, χτίστηκε μια σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίας εκτίμησης. Μου εξομολογήθηκε τα όνειρά του, τους φόβους του, μήπως ο πρότερος παραβατικός βίος του σταθεί ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθειά του να γυρίσει οριστικά και αμετάκλητα τη σελίδα στο βιβλίο της ζωής του. Χαρακτηριστικά μου δήλωνε σε κάθε ευκαιρία: «Εγώ έχω τελειώσει με την παρανομία». Δεν μένω όμως μόνο στις δηλώσεις του για μεταμέλεια, οι οποίες όλες είχαν παρεμφερές περιεχόμενο. Πραγματικά, τίποτα στην συμπεριφορά του δεν παρέπεμπε σε έναν άνθρωπο έγκλειστο με βαριές ποινές. Διαθέτει έναν αυστηρό κώδικα ηθικής, που μεταφράζεται σε σεβασμό και ευγνωμοσύνη για εμάς, τους δασκάλους του, αλληλεγγύη για τους συγκρατούμενους του (αφού «παρέσυρε» κι άλλους κρατούμενους στο κυνήγι της γνώσης, και πολλοί ήρθαν ξανά στο σχολείο εξαιτίας του), μεγάλη αυτοπειθαρχία (αφού μπόρεσε να αφιερώσει τόσες ώρες σε ποιοτική μελέτη μέσα στη φυλακή) και απαρέγκλιτη προσήλωση στο στόχο του, που πια είναι η βελτίωση του –η πνευματική και ηθική- μέσω της γνώσης, που, όπως φαίνεται, έχει γίνει και η βασική του προτεραιότητα.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι συγκρατούμενοι-συμμαθητές του Βασίλη εμπνέονταν και κινητοποιούνταν από την αποφασιστικότητα και την προσήλωσή του στο στόχο του και πολλοί έθεσαν μορφωτικούς στόχους για τους εαυτούς τους που-κατά δήλωσή τους- στο παρελθόν ούτε καν φαντάζονταν.

Στο Βασίλη «βλέπω» έναν άνθρωπο που επιθυμεί πάνω απ’ όλα να πετάξει από πάνω του το στίγμα της παραβατικότητας και να δικαιώσει πρώτα τον εαυτό του αλλά και τους ανθρώπους που πιστεύουν στη δυνατότητά του να τα καταφέρει.

Όπως συχνά λέει ο ίδιος: «Ο πραγματικός σωφρονισμός είναι αυτός που επιτυγχάνεται μέσα από τη γνώση, την αποδοχή και την αγάπη που εισέπραξα από τους δασκάλους μου.»

Στο σημείο αυτό η μάρτυρας τέλειωσε την κατάθεσή της, με τη δήλωση ότι γνωρίζει αυτά που κατέθεσε και πρόσθεσε "Ας είναι ο Θεός μαζί μου και το Ιερό Του Ευαγγέλιο".

... Την πράξη αυτή διάβασα καθαρά και μεγαλόφωνα, για να την ακούσουν οι μάρτυρες, οι οποίες βεβαίωσαν ολόκληρο το περιεχόμενό της και την υπέγραψαν αυτές, καθώς και εγώ η συμβολαιογράφος, όπως ο νόμος ορίζει.

~ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ                       Η ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΣ»